- مکذب
تکذیب کننده، انکار کننده
معنی مکذب - جستجوی لغت در جدول جو
- مکذب (مُ کَدْ ذِ)
به دروغ دارنده. ج، مکذبون. (مهذب الاسماء). آن که به دروغ نسبت کند. آن که به دروغ شمرد. تکذیب کننده. دروغ شمارنده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ثم انکم ایها الضالون المکذبون. (قرآن 51/56) ، ناقه مکذب، ناقه ای که گشنی کرده شود و دم بردارد و باردارنگردد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)
- مکذب (مُ ذِ)
دروغگویابنده کسی را. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که دروغگوی می یابد دیگری را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، به دروغ برانگیزنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که بر دروغ گفتن برمی انگیزاند. (ناظم الاطباء) ، آشکار کننده کذب کسی. (آنندراج). آن که آشکار می کند دروغ کسی را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آن که حمل بر دروغ می کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
- مکذب
دروغگو یا بنده کسی را، بدروغ برانگیزاننده
- مکذب ((مُ کَ ذِّ))
تکذیب کننده، انکارکننده
- مکذب ((مُ کَ ذَّ))
تکذیب شده، دروغ زن دانسته
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ ذَ بَ / مَ ذُ بَ / مُ ذُ بَ)
لغت نامه دهخدا
دروغ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). دروغ. ج، مکاذب. (از اقرب الموارد)
چهار گوشه کرده شده، در اصطلاح هندسه جسمی باشد که محیط است بر او شش سطح مربع
مدنی، متمدّن، فرهنگ شده، محترم