معنی مکاهله - جستجوی لغت در جدول جو

مکاهله(عَ مَ)

لغت نامه دهخدا

مباهله

لعن و نفرین کردن به یکدیگر

فرهنگ فارسی عمید

مجامله

چرب زبانی و خوشامدگویی، با کسی نیکویی و خوش رفتاری کردن

فرهنگ فارسی عمید

مداخله

داخل شدن در امری یا در کار کسی به قصد ایجاد اخلال در آن

فرهنگ فارسی عمید

مجادله

نزاع و خصومت کردن، با هم جدال کردن، ستیزه، دشمنی، سورۀ پنجاه و هشتم قرآن کریم دارای بیست و دو آیه

فرهنگ فارسی عمید

مبادله

با کسی چیزی بدل کردن، چیزی عوض چیز دیگر گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

مجاهره

علنی شدن، آشکار شدن، آشکارا دشمنی کردن

فرهنگ فارسی عمید

مجاهده

مجاهدت، تلاش در راه دین، کوشش کردن، در تصوف مبارزه و مقابله با هواهای نفسانی، جنگ با کافران در راه اسلام، جهاد

فرهنگ فارسی عمید

محاوله

دسترسی، به صورت داوطلبانه

فرهنگ فارسی عمید

مساهله

مساهلت، سهل انگاری

فرهنگ فارسی عمید

مکاهاه

(عَ قَ)

با هم نازیدن و فخر کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). همدیگر را فخر کردن و برهمدیگر نازیدن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکابله

(طُ هی ی)

سپس گذاشتن وام را. (منتهی الارب) (آنندراج). تأخیر دین و سپس گذاشتن وام. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، درنگ کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بازداشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). بازداشتن و حبس کردن. (ناظم الاطباء) ، تأخیر کردن در خریدن خانه همسایه تا چون دیگری خواهد بخرد او شفعه طلب کند، و این مکروه دانسته شده است. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکاتله

(طَهَْ یَ)

کاتله اﷲ مکاتله، از نیکی دور دارد او را خدای و ملعون گرداند او را خدای. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) ، خدای او را بکشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاتعه شود

لغت نامه دهخدا

مکتهله

(مُ تَ هَِ لَ)

نعجه مکتهله، بز که پشم سرش سیاه سپیدی آمیز باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). بزی که پشم سرش سیاه سپیدی آمیخته باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکاهنه

(عَ بَ ثَ)

با هم یاری دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، عطا کردن بی پاداش و میل با هم کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). عطاکردن به یکدیگر با میل و بی پاداش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجاهله

(شُ)

با کسی سفاهت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). با کسی جهالت کردن. (المصادر زوزنی). نبرد کردن کسی را در نادانی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مساهله

(صَ عَ)

مساهلت. مساهله. آسانی کردن با کسی. (منتهی الارب). با کسی آسان فراگرفتن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (دهار). نرم کردن و آسان گرفتن با کسی. (اقرب الموارد). سهل انگاری کردن. سهل گرفتن. آسان گرفتن. و رجوع به مساهلت شود.
- مساهله کردن، مدارا کردن. اغماض کردن. تساهل کردن

لغت نامه دهخدا

مشاهله

(صَ رَ جَ)

با هم دشنام دادن و شر گفتن همدیگر را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مشاتمه. (تاج المصادر بیهقی) ، سخن گردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکایله

(عَ)

با یکدیگر به پیمانه معامله کردن. (المصادر زوزنی). با یکدیگر پیمودن. (منتهی الارب) (آنندراج). مر یکدیگر را پیمودن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سخن را مثل سخن دیگری گفتن یا کردن کاری مانند کار دیگری یا فزونی کردن در دشنام دادن با هم. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا