معنی موه در لغت نامه دهخدا

آمیختن، آب خورانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کسی را آب دادن. (تاج المصادر بیهقی)، آب برآمدن از چاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مؤوه. مَیْه. (منتهی الارب). پدید آمدن آب چاه. (تاج المصادر بیهقی). بسیارآب گردیدن چاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آب چاه بسیار شدن. (المصادر زوزنی)، آب درآمدن در کشتی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی). مؤوه، پدید آمدن. (دهار)

معنی موه در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان منگرۀ بخش الوار گرمسیری شهرستان خرم آباد، واقع در 33هزارگزی شمال حسینیه با 100 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

معنی موه در فرهنگ گویش مازندرانی

نوی گلابی، برای من

معنی موه - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی موه در فرهنگ گویش مازندرانی

نوی گلابی، برای من

موه(عُ)

لغت نامه دهخدا

موه

لغت نامه دهخدا

موه

فرهنگ گویش مازندرانی

موهوم

آنچه در وهم وجود دارد و در عالم خارج نیست، خیالی

فرهنگ فارسی عمید

موهن

ضعیف کننده، سست کننده، خوار کننده، توهین آمیز

فرهنگ فارسی عمید

موهبت

آنچه به کسی ببخشند، بخشش، دهش

فرهنگ فارسی عمید

موهوف

بخشیده، بخشیده شده

فرهنگ فارسی عمید

عموه

(مَحْوْ کَ دَ)

سرگشته گردیدن و دودله شدن. (از منتهی الارب). دودل شدن در گمراهی و سرگردان شدن در منازعه ای یا در انتخاب راهی. (از اقرب الموارد). عمه. عموهیّه. عمهان. عموهه. رجوع به عموهه شود

لغت نامه دهخدا

سموه

(تَ)

رفتن اسب چنانکه مانده نشود. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء) ، مدهوش و متحیر شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قموه

(رَصْوْ)

بالا بردن سر را و نیاشامیدن آب را، لغتی است در قمح، فرورفتن گاهی و بالا آمدن گاهی دیگر. (اقرب الموارد) ، فروبردن چیزی را در آب چنانکه سر آن گاه در آب رود و گاه از آب برآید. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حموه

(تَ)

نگاهبانی کردن گیاه و چریدن ندادن. حمایت. حمی. (منتهی الارب) ، بازداشتن طعام و شراب از بیمار. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به حمی شود

لغت نامه دهخدا

اموه

(اَ مَ وَ)

امه. اموه. کنیزک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). رجوع به امه شود

لغت نامه دهخدا

اموه

(اَ مِ وَ)

بعضی گفته اند نام شهریست، و علقمه بن عبید و مالک بن سبیع از آن شهرند، و نسبت بدان اموی است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

اموه

(اَ وَهْ)

آب بسیارتر. (منتهی الارب). آب دارتر و پرآب تر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اموه

(اَمْ وَ)

امه. کنیزک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اموه

(اِ رَ)

پرستار شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی چ تقی بینش ص 119). کنیزک گردیدن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حموه

(تَ ف ف)

حموه الم، تیزی و سختی درد. (منتهی الارب). سوره درد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

موهنه

مونث موهن

فرهنگ لغت هوشیار

موهب

بخشش و عطا

فرهنگ لغت هوشیار

موهبت

بخشش، عطا، دهش، بخشیدن

فرهنگ لغت هوشیار

موهبه

موهبت در فارسی دهش بخشش یان

فرهنگ لغت هوشیار

موهم

در وهم و غلط اندازنده و برده و برنده خیال را به چیزی که قصد آن نباشد

فرهنگ لغت هوشیار

موهمه

مونث موهم: (شاعری صناعتی است که شاعر بدان صناعت اتساق مقدمات موهمه کند و التئام قیاسات منتجه)

فرهنگ لغت هوشیار

موهن

نیمی از شب این واژه در فارسی برابر با خوار ساز زبون کننده به کار می رود در تازی واژه مهین آرشی نزدیک به آن دارد و برابر است با خوار سست واژه موهون نیز چنین آرشی دارد موهن در آنندراج و لاروس نیامده است. خوار کننده سست و ضعیف کننده، زننده توهین آمیز: (کلمات موهن بر زبان راند. {توضیح موهن بر وزن} موجر {که معمولا بمعنی اهانت کننده استعمال میشود در لغت بمعنی ضعیف کننده است. در زبان عربی بجای آن} مهین {گویند (صحاح)

فرهنگ لغت هوشیار