- موحد
کسی که خدا را یکی بداند و به خدای یگانه ایمان داشته باشد، یکتاپرست
معنی موحد - جستجوی لغت در جدول جو
- موحد(حِ)
گوسپند یک بچه زاینده. (منتهی الارب، مادۀ وح د). گوسپندی که یک بچه زاید. (ناظم الاطباء)
- موحد(عِ دَ)
یگان یگان درآمدن. (ناظم الاطباء). یکان یکان درآمدن. دخلوا موحد موحد، یکان یکان درآمدند. (منتهی الارب، مادۀ وح د)
- موحد(مُ وَحْ حِ)
طالقانی نامش شفیعا یا ملاشفیع و عالمی عامل و عارفی کامل بود نیاکانش از طالقان آمده در اصفهان سکونت گرفتند. و او در هشتادسالگی بدانجا درگذشت. از اشعار اوست:
آن شوخ که عشق را هوس می داند
بلبل با زاغ هم نفس می داند
گفتا که مگوی راز عشقم به کسی
من با که بگویم همه کس می داند.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 419). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود
آن شوخ که عشق را هوس می داند
بلبل با زاغ هم نفس می داند
گفتا که مگوی راز عشقم به کسی
من با که بگویم همه کس می داند.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 419). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود
- موحد(مُ وَحْ حِ)
مؤحد. کسی که خداوند عالم را یکی می داند و یکی می گوید. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مقابل مشرک، آن را گویند که به مرتبۀ یگانگی رسیده باشد و از دویی وارسته بود و از همه قیدها گذشته و نظرش از غیر ساقط گشته و یکی گوی و یکی دان و یکی شده باشد که اﷲ و لاسواه. (آنندراج). کسی که معتقد است به توحید خدای جل شأنه و آن که جز خدای تعالی مؤثری در عالم نمی داند. (ناظم الاطباء). یگانه پرست. یکتاپرست. یک خدا گو. یگانه گوی. یکی گوی. احدگو. آن که خدای را یکی داند. (یادداشت مؤلف) :
فریضه باشد بر هرموحدی که کند
به طاقت و به توان با عدوی تو پیکار.
فرخی.
موحد چه در پای ریزی زرش
چه شمشیر هندی نهی بر سرش.
سعدی (گلستان).
- موحد گشتن، یکتاپرست شدن. یگانه پرست شدن. به یگانگی خدای تعالی ایمان و اعتقاد داشتن. (از یادداشت مؤلف) :
چرا گر موحد نگشتست بلبل
چنین در بهشت است هال و قرارش.
ناصرخسرو.
، یک گرداننده. (یادداشت مؤلف). یگانه گرداننده. (از منتهی الارب)
فریضه باشد بر هرموحدی که کند
به طاقت و به توان با عدوی تو پیکار.
فرخی.
موحد چه در پای ریزی زرش
چه شمشیر هندی نهی بر سرش.
سعدی (گلستان).
- موحد گشتن، یکتاپرست شدن. یگانه پرست شدن. به یگانگی خدای تعالی ایمان و اعتقاد داشتن. (از یادداشت مؤلف) :
چرا گر موحد نگشتست بلبل
چنین در بهشت است هال و قرارش.
ناصرخسرو.
، یک گرداننده. (یادداشت مؤلف). یگانه گرداننده. (از منتهی الارب)
- موحد(مُ وَحْحَ)
حرفی که دارای یک نقطه است مانند ’ب’
- موحد
کسی که خداوند عالم را یکی میداند و یکی میگوید، یک گرداننده
- موحد((مُ وَ حِّ))
یکتاپرست
- موحد
اسم توحیدگرا، حنیف، خداشناس، یکتاپرست یک گرا، یکتاگرا
متضاد: بت پرست
متضاد: بت پرست
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
درختچه ای همیشه سبز با گل های سفید و میوای اسانس دار و گوشتی که مصرف دارویی دارد،، آس، آسمار، مرسین
مورد اسپرم: در علم زیست شناسی نوعی مورد با برگ های پهن و زرد
مورد اسپرم: در علم زیست شناسی نوعی مورد با برگ های پهن و زرد
(مُ وَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
صفت موحد. یکتاپرستی. یگانه پرستی. اعتقاد به وجود خدای یگانه:
موحدی است گذشتن ز ملت ثنوی
ولیکن از ثنوی زادگی گذر نبود.
سوزنی.
و رجوع به موحد شود
موحدی است گذشتن ز ملت ثنوی
ولیکن از ثنوی زادگی گذر نبود.
سوزنی.
و رجوع به موحد شود
(مُ وَحْ حَ دَ)
لغت نامه دهخدا
موحد. صاحب یک نقطه. حرفی که دارای یک نقطه باشد: باء موحده. یک نقطه دار. (یادداشت مؤلف) ، حرف باء را گویند زیرا یک نقطه بیش ندارد. (ناظم الاطباء). ب. حرف باء. باء موحده. باء اخت التاء. باء که دومین حرف الفباست وبیش از یک نقطه ندارد. حرف ’ب’. (یادداشت مؤلف)
(مُ وَحْ حِ دَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث موحد. زن که خداوند عالم را یکی داند. (یادداشت مؤلف). و رجوع به موحد شود
