معنی منفوحه در لغت نامه دهخدا

قصبه ای است در جنوب ریاض و نزدیک آن واقع در نجد و دارای 20000 تن سکنه است. در اطراف آن باغها و نخلستانهاست. (از قاموس الاعلام ترکی)

معنی منفوحه در لغت نامه دهخدا

گویند رودخانه ای است که عرض یمامه را از بالا تا پایین می شکافد و در کنار همین رودخانه قریۀ معروف منفوحه واقع است که جایگاه اعشی بود و گور او نیز همین جاست. (از معجم البلدان)

معنی منفوحه - جستجوی لغت در جدول جو

منفوحه(مَ)

لغت نامه دهخدا

منفوحه(مَ حَ)

لغت نامه دهخدا

مناطحه

شاخ زدن به یکدیگر، کنایه از پیکار کردن، نبرد کردن

فرهنگ فارسی عمید

منکوحه

زنی که به عقد ازدواج دایم درآمده، نکاح کرده شده، عقد شده

فرهنگ فارسی عمید

منفتحه

(مُ فَ تِ حَ)

تأنیث منفتح. رجوع به منفتح شود.
- حرف منفتحه، سوای حروف ’ص’ ’ض ’’ط’ و ’ظ’ (صضطظ) است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بر خلاف حروف مطبقه یعنی صاد و ضاد و طاء وظاء است. (از کشاف اصطلاحات الفنون ص 323). رجوع به همین مأخذ و حرف منفتح شود

لغت نامه دهخدا

منفحه

(مِ فَ حَ)

پنیر مایه. (مهذب الاسماء). به معنی انفحه است که شکنبه باشد. (منتهی الارب). انفحه که از شکم بزغاله بیرون آرند. (از اقرب الموارد). شکنبۀ بره و بزغاله مادامی که شیر می خورد و علف نخورده باشد. ج، منافح. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منفوه

(مَ)

ضعیف دل. (مهذب الاسماء). مرد سست دل جبان ترسنده. (منتهی الارب) (آنندراج). مرد سست دل ترسو. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مندوحه

(مَ حَ)

زمین فراخ و یقال لی عنها مندوحه، ای سعه و یقال ایضاً ان فی المعاریض لمندوحه عن الکذب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین فراخ. (آنندراج) : ارض مندوحه، زمین فراخ دور. (از اقرب الموارد) ، فراخی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منصوحه

(مَ حَ)

ارض منصوحه، زمین نیکوگیاه و متصل رویاننده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مناوحه

(عَ بَ)

مقابله. (تاج المصادر بیهقی). مقابل و روباروی شدن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منکوحه

(مَ حَ / حِ)

منکوحه. نکاح کرده شده و عقد ثبت شده و زناشویی کرده شده. و زن عروسی کرده را گویند. (ناظم الاطباء). زن نکاح کرده شده. (غیاث) (آنندراج). زن. زوجه. معقوده. زن کابین کرده. بعله. حلیله. حلال. همسر. جفت. (یادداشت مرحوم دهخدا) : منکوحۀ برادر را خطبت کرد و از مزید خلوص و وفور نصوع در خدمت اعلام داد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 403)

لغت نامه دهخدا

مسفوحه

(مَ حَ)

تأنیث مسفوح. رجوع به مسفوح شود، ناقه مسفوحهالابط، شتر مادۀ فراخ بغل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منطوحه

(مَ حَ)

بز نر که به سرون زدن بمیرد. هاء به جهت غلبۀ اسمیت بر این کلمه افزوده شده است. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

انفوضه

(اُ ضَ)

مفرد انافیض. (از اقرب الموارد). انافیض، برگ که بر نفاض ریخته شود. (منتهی الارب). و رجوع به انافیض شود، پر از تخم کردن ملخ وادی را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). منه قولهم، و لاتکونوا کالجراد رعی وادیاً و انقف وادیاً، ای اکثر بیضه فیه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، کفانیدن حنظل جهت دانه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کفانیدن حنظل را جهت دانه. (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منفوسه

(مَ سَ)

تأنیث منفوس. زاده. زائیده. و منه الحدیث: ما من نفس منفوسه الا و قد کتب مکانها من الجنه او النار. (از منتهی الارب). رجوع به منفوس شود

لغت نامه دهخدا

منفوطه

(مَ طَ)

دستی آبله شده. (مهذب الاسماء) : کف منفوطه، کف دست آبله رسیدۀ شوخگین ازعمل. نفیطه. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). آبله رسیده. تاول زده. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مذبوحه

مذبوحه در فارسی مونث مذبوح بنگرید به مذبوح مونث مذبوح

معنی منفوحه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما