معنی منفاش - جستجوی لغت در جدول جو

منفاش

لغت نامه دهخدا

منفاق

مرد بسیار نفقه، کسی که مال بسیار خرج کند

فرهنگ فارسی عمید

منفا

محل تبعید، تبعیدگاه

فرهنگ فارسی عمید

منقاش

موچین، آلت نقاشی

فرهنگ فارسی عمید

منفش

(مُ نَفْ فَ)

منفش المنخرین، فراخ سوراخ بینی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منجاش

(مِ)

برانگیزنده شکار را. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه برمی انگیزاند شکار را تا از جلو شکارچی بگذرد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منتاش

(مِ)

موی چینه. (تفلیسی). خارچینه. منقاش. (دهار). آهنی است که بدان موی بینی و جز آن برکنند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). منقاش. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منفاخ

(مِ)

دم آهنگران. منفخ. (مهذب الاسماء). دمۀ آهنگران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آلتی که بدان باد کنند. (از اقرب الموارد) ، بوری. نی زرگری. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، کورۀ آهنگران. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منفاص

(مِ)

زن بسیارخنده. منفاض. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زن بسیارخنده. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، زن کمیزکننده بر بستر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). زن بول کننده در بستر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منفاق

(مِ)

مرد بسیارنفقه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منفرش

(مُ فَ رِ)

گسترده. پهن کرده. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

منفوش

(مَ)

پشم زده. (مهذب الاسماء). پنبه و پشم زده، ای به کمان ندافی ازهم پاشیده شده. (غیاث) (آنندراج). ندیف. مندوف. حلیج. محلوج. فلخیده. فلخمیده. غاژده. واخیده. شیده. زده (پنبه و پشم). (یادداشت مرحوم دهخدا).
- عهن منفوش، پشم رنگین زده. (منتهی الارب). پشم رنگین زده شده. (ناظم الاطباء) : و تکون الجبال کالعهن المنفوش. (قرآن 5/101)

لغت نامه دهخدا

منقاش

(مِ)

خارچین. (زمخشری). موی چینه. ج، مناقیش. (مهذب الاسماء). موی کن که آهن باشد که بدان خار و موی برکنند. منقش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موی چینه که بدان موی را از بدن برکنند. (غیاث) (آنندراج). موی چین. موی چینه. خارچینه. موی کنه. موی کن. موچنه. مظفار. ملقاط. منتاش. منتاخ. (یادداشت مرحوم دهخدا) : خاری که ازکینه در سینۀ او شکسته است به منقاش تضرع و تخشع بیرون کشیدن. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 123).
هزار بار به منقاش کلک دست سخات
ز چشم فضل برون خار امتحان آورد.
کمال الدین اسماعیل (دیوان چ بحرالعلومی ص 344).
گر منافق صفتی موی دماغت گردد
بهر دفعش دو زبانی است به از صد منقاش.
سعید اشرف (از آنندراج).
، به معنی نهرنی که بدان ناخن و حرف غلط را تراشند. (غیاث) (آنندراج)

خارچین. (زمخشری). موی چینه. ج، مناقیش. (مهذب الاسماء). موی کن که آهن باشد که بدان خار و موی برکنند. مِنقَش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موی چینه که بدان موی را از بدن برکنند. (غیاث) (آنندراج). موی چین. موی چینه. خارچینه. موی کنه. موی کن. موچنه. مِظفار. مِلقاط. مِنتاش. مِنتاخ. (یادداشت مرحوم دهخدا) : خاری که ازکینه در سینۀ او شکسته است به منقاش تضرع و تخشع بیرون کشیدن. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 123).
هزار بار به منقاش کلک دست سخات
ز چشم فضل برون خار امتحان آورد.
کمال الدین اسماعیل (دیوان چ بحرالعلومی ص 344).
گر منافق صفتی موی دماغت گردد
بهر دفعش دو زبانی است به از صد منقاش.
سعید اشرف (از آنندراج).
، به معنی نهرنی که بدان ناخن و حرف غلط را تراشند. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عنفاش

(عِ)

دراز وانبوه ریش. (از اقرب الموارد). رجوع به عنفش شود

لغت نامه دهخدا

انفاش

(اِ تِ)

شب به چرا ماندن ستور را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). شب بچرا گذاشتن گوسفند و شتر را. (از اقرب الموارد). به چرا گذاشتن گوسفند و اشتر بشب بی شبان. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

نفاش

(نُفْ فا)

شتران شب چرنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از متن اللغه). نافشه. (اقرب الموارد). شتران چرنده در شب بدون شبان. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا