معنی منداص در لغت نامه دهخدا

زن بدزبان زشت گول سبک چست. (منتهی الارب) (آنندراج). زن گول و احمق و زن بدزبان سبک. (ناظم الاطباء). زن زشت و گویند زن احمق و زن بدزبان. (ازاقرب الموارد)، مرد که پیوسته بر قوم خود ناپسندها نماید و شرارت و بدی پیدا کند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، منادیص. (اقرب الموارد)، زنی که عجز و رانهای وی کم گوشت و لاغر باشد. (ناظم الاطباء)

معنی منداص در لغت نامه دهخدا

آنکه افزون می کند و پدید می آورد هرچیز بدی را. (ناظم الاطباء) : انه لمنداص بالشر، یعنی او بسیارآرندۀبدی است و درآینده در آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، آنکه پنهانی هجوم می آورد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اندیاص شود

معنی منداص - جستجوی لغت در جدول جو

منداص

لغت نامه دهخدا

منداص

لغت نامه دهخدا

مندا

(پسرانه)

مرکب از من (خداوند) + ا (پسوند اتصاف)

فرهنگ نامهای ایرانی

مناص

فرار، گریز

فرهنگ فارسی عمید

منداب

گیاهی یک ساله با گل های زرد و دانه های سیاه رنگ که از آن روغن می گیرند

فرهنگ فارسی عمید

مناص

(مَ ناص ص)

جمع واژۀ منصّه. تختهای عروسان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد). رجوع به منصه شود

لغت نامه دهخدا

منداب

(مَ)

گیاهی است که از دانۀ آن روغن گیرند و شتران مبتلا به جرب را بدان چرب کنند. کک کوج. (یادداشت مرحوم دهخدا). گیاهی است از تیره چلیپائیانی که ریشه ضخیم آنها خوراکی است و این گیاه دانۀ روغنی دارد. (از گیاه شناسی گل گلاب چ 3 ص 242)

لغت نامه دهخدا

منداد

ابن عبدالحمید، مکنی به ابوعمر الکرخی معروف به ابن لزه. لغوی و ادیب بود. کتاب معانی الشعر از اوست و اشعار باهلی انصاری را شرح کرده است. (از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 7 ص 178). رجوع به همین مأخذ شود

لغت نامه دهخدا

منداس

(مِ)

زن سبک سر. (مهذب الاسماء). زن سبک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منداق

(مُ)

دهی از دهستان قشلاقات افشار است که در بخش قیدار شهرستان زنجان واقع است و 138 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

مندان

(مَ وَ)

دهی از دهستان بویراحمد، سردسیراست و در بخش کهکیلویۀ شهرستان بهبهان واقع است و 170 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

مندعص

(مُ دَ عِ)

مردۀ از هم پاشیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مندلص

(مُ دَ لِ)

چیزی لغزنده و از دست افتنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). هر چیز که بلغزد و از دست بیفتد و لغزان. (ناظم الاطباء). رجوع به اندلاص شود

لغت نامه دهخدا

منحاص

(مِ)

زن دراز باریک اندام. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منشاص

(مِ)

زنی که شوی را از فراش منع کند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد). زنی که اطاعت شوهر نکند و او را از فراش خود منع کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منفاص

(مِ)

زن بسیارخنده. منفاض. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زن بسیارخنده. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، زن کمیزکننده بر بستر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). زن بول کننده در بستر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منماص

(مِ)

منمص. آلتی که موی بدان چینند. (منتهی الارب). منقاش. (اقرب الموارد). خارچین. (زمخشری). آلتی که بدان موی چینند. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به منمص شود

لغت نامه دهخدا

منقاص

(مُ)

ازبیخ برکنده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

انداص

(اِ)

بیرون آوردن حق خود را از کسی: اندس حقه منه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مندا

(مُ)

موندا. یکی از شهرهای باستانی اسپانی که در ایالت بتیک واقع است و در سال 45 پس از میلاد سزار در این جا بر پسران و صاحب منصبان پومپه فائق آمد و بعدها اظهار داشت که در نبردها همیشه برای پیروزی می جنگیده ولی در این جنگ برای حفظ جان خود نبرد می کرده است. (از لاروس)

لغت نامه دهخدا

مداص

فر رود آمدن، ناگاه فرود آمدن، زمان گریز زمان شادی زمان چرخیدن زمان بر گشتن

فرهنگ لغت هوشیار

مناص

پناهجای، گریز گاه، جنبیدن، باز پس شدن، درنگ کردن، گریز گریختن، گریز: (شک نیست که طریق خلاص و مناص از خصمان بی محابا ما را همین است که بداغ بندگی تو موسوم شویم) (مرزبان نامه. 1317 ص 173)

فرهنگ لغت هوشیار

منفاص

شاشو: زنی که در بستر بشاشد

فرهنگ لغت هوشیار

منداب

گیاهی است از تیره صلبیان که در حقیقت یکی از اقسام شلغم محسوب میشود ولی بر خلاف شلغم ریشه اش حجیم نمیگردد و بمصرف تغذیه نمیرسد اما دانه هایش مقادیر زیاد اندوخته چربی در خود ذخیره میکنند و بمنظور استفاده از روغن دانه هایش آنرا میکارند. دانه های منداب در حدود 35 درصد وزن خود روغن دارند. گلهای منداب دارای چهار برگ میباشند و بصورت دسته هایی در انتهای ساقه قرار میگیرند ساقه و برگهای تازه یا خشک آن از علوفه های خوب دامهاست. دانه های آن سیاه رنگند و عموما در پاییز و گاه در بهار کشت میشوند کلزا قولزه شلجم الزیت شلجم اروقه کثا

فرهنگ لغت هوشیار

مناص

((مَ))

گریختن، گریزگاه، پناهگاه

فرهنگ فارسی معین

معنی منداص - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما