- ممر
محل عبور، جای گذشتن، گذرگاه
معنی ممر - جستجوی لغت در جدول جو
- ممر (مُ مِرر)
آنکه شتر جوان سرکش را غافل ساخته دم وی را بگیرد و پای خود را بر زمین خلاند که اگر شتر گریزد او را کشیده نبرد یعنی نتواند ببرد. (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، طناب و ریسمان استوار تافته. (ناظم الاطباء). رجوع به ممرّ شود، تلخ و تلخ شده. (ناظم الاطباء). ممره
- ممر (مُ مَرر)
رسن سخت تافته. (آنندراج). رشتۀ محکم تافته. (مهذب الاسماء). ریسمانی که سخت تافته شده. (از اقرب الموارد). رجوع به ممرّ شود، آنکه طناب و ریسمان را استوار و محکم می تابد. (ناظم الاطباء)
- ممر (مُ)
دهی است از بخش سومار شهرستان قصرشیرین که در سه محل باسامی ممریک و ممر دو و ممرسه واقع شده است و جمعیت آنها به ترتیب. 20، 180، و 190 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
- ممر (مَ مَ)
در زبان کودکان، شرم دختربچه. (یادداشت مرحوم دهخدا). در تداول اطفال، آلت تناسلی دختر خردسال
- ممر
پل، گذر گاه، خاستگاه، کیود انگیزه جای مرور محل عبور گذرگاه: (در حال جنابت ممر ایشان در مسجد میبود) (کشف الاسرار 517: 2)، پل جسر، سبب علت
- ممر ((مَ مَ رّ))
راه، جای عبور
- ممر
راه، طریق، گذرگاه، معبر، عبورگاه، پل، جسر
- ممر
جوی هدایت کننده ی آب برای آبدنگ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
درختی جنگلی که از چوب آن در صنعت و از میوۀ آن برای تهیۀ روغن استفاده می شود، تغار، تغر، مرز، جلم
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
ماده گاو با بچۀ سپید تابان رنگ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). ماده گاوی که گوسالۀ وی ماری (سپید تابان) باشد. (از اقرب الموارد)
(مُ مَرْ رِ)
لغت نامه دهخدا
ستور در خاک غلتنده. (ناظم الاطباء). مراغه کننده، در خاک غلطاننده ستور را. (آنندراج)
(مِ رَ غَ)
لغت نامه دهخدا
رودۀ شبیه به کیسه که آن را اعور خوانند. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اعور. معی اعور. (نشؤاللغه ص 92). معی اعور، برای اینکه تیر می اندازند باآن و اعور گویند از آنکه مانند کیسه ای است که سوراخ ندارد. (از اقرب الموارد). رودۀ اعور. (مفاتیح)
(مُ مَرْ رَ)
لغت نامه دهخدا
سخت روی. یقال: انه لممرن الوجه. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ تَ)
لغت نامه دهخدا
ارض ممروته، زمینی که از بسیاری نمناکی وتری علف نرویاند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). زمین بی گیاه. (شرح قاموس). مرت. (اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه زردی و صفرابر وی غالب باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). آنکه بر او صفرا غلبه کرده باشد. آنکه مرّه (زهره و صفرا) بر وی چیره گردد. (از اقرب الموارد)
(مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
قربه ممروره، مشک پر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج) ، ممرور. زردآبی. رجوع به ممرور شود، ارض ممروره، زمینی به بیل کرده. (مهذب الاسماء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
آغشته، خرمای در آب سوده شده. (ناظم الاطباء). خرمای تر نهاده در آب و سوده و مالیده. (آنندراج). خرمای تر نهاده شده در آب یا شیر. (از اقرب الموارد). خرمای در آب یا شیر خیسانیده
(مُ)
لغت نامه دهخدا
ماده شتری که آب گشن را درزهدان جمع کرده باشد. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد) ، کار استوار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
مبارزخان معروف به عادل شاه از سلاطین افاغنه. مؤلف تاریخ شاهی او را ممریزخان نامیده است، اما در دیگر تواریخ از جمله طبقات اکبری و خلاصهالتواریخ و مآثر رحیمی مبارزخان آمده است. رجوع به تاریخ شاهی ص 277 و حاشیۀ آن شود
(مُ مَ عَ)
لغت نامه دهخدا
ثوب ممرعز، جامۀ پشمین از ریزه بن پشم گوسپند. (منتهی الارب مادۀ ر ع ز). جامۀ بافته شدۀ از کرک. (ناظم الاطباء)
همیشه بیمار، بیمار غنج آنکه بسیار بیمار گردد، سخت بیمار: (... چون مزاج ممراض که هر چند در ترتیب غذا و قاعده احتما شرط احتیاط بیشتر بجای آرد باندک زیادتی که بکار برد زود از سمت اعتدال منحرف گردد) (مرزبان نامه. 1317 ص 115)
درختی است از تیره غان ها که در جنگلهای شمالی ایران بفراوانی میروید و در حقیقت یکی از گونه های درخت اولس است جلم کرزل تغار تغر مرز
