- ممحضه (مُ مَحْ حَ ضَ)
تأنیث ممحض. رجوع به ممحض شود
معنی ممحضه - جستجوی لغت در جدول جو
- ممحضه
ممحضه در فارسی: مشک، مشک دوغزنی مونث ممحض
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث محض. رجوع به محض شود، زن خالص نسب. (ناظم الاطباء).
- فضه محضه، سیم بی آمیغ. (ناظم الاطباء)
- فضه محضه، سیم بی آمیغ. (ناظم الاطباء)
(مَ حَ لَ)
لغت نامه دهخدا
پوست برۀ شیرخواره که در آن شیر نهند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ظرفی از پوست از بهر شیر. (از اقرب الموارد)
(مُ حِ لَ)
لغت نامه دهخدا
ارض ممحله، زمین خشک سال رسیده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین خشک و بی آب وعلف. (از شرح قاموس). ارض ممحل. (منتهی الارب)
(مَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
خالص. پاک: فضه ممحوضه، سیم بی آمیغ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نقرۀ خالص. (از اقرب الموارد)
(مِ خَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
شیرزنه و آوندی که در آن دوغ زنند. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ممخض. تلم تلق. ج، مماخض. (از المنجد) : ای برادر! من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضۀ کوهانت همه روغن چکیدی و به هیچ روغن اندرون ادیم جلد تو محتاج نبودی. (مرزبان نامه چ تهران ص 193)
(مِ)
لغت نامه دهخدا
لته پاره ای که بدان منی و جز آن پاک کنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کهنه ای که بدان وسخ و پلیدی بزدایند. (از اقرب الموارد)
(عَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
دوستی خالص کردن. (از اقرب الموارد). محض. امتحاض. امحاض. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مدخل قبل شود
(مُ حَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث مرحض: ثیاب مرحضه، جامه های شسته. (از منتهی الارب). و رجوع به ارحاض و نیز رجوع به مرحض شود
(مِحَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
آبدست دان. (منتهی الارب). ظرفی که در آن وضو می گیرند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مرحاض. مغتسل. (متن اللغه). کنیف. (از اقرب الموارد)
(مُ مِ ضَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی مؤنث از احماض: ارض محمضه، زمین حمض ناک. (منتهی الارب). کثیرالحمض. (مهذب الاسماء)
مشک، آوندی که در آن دوغ زنند: (ای برادر من ترا از فربهی کوه پیکری دیدم که از ممخضه کوهانت همه روغن چکیدی و بهیچ روغن اندرون ادیم جلد تو محتاج نبودی) (مرزبان نامه. تهران. چا. 1 ص 193)
مماحضت در فارسی: یکرنگی، یگانگی اخلاص ورزیدن، دوستی یگانگی مقابل مماذقت: (... تا ببرکت مخالصت و یمن مماحضت یکبارگی تعسر از کار گشوده شود) (مرزبان نامه. . 1317 ص 135)
