معنی مماطل - جستجوی لغت در جدول جو

مماطل

لغت نامه دهخدا

ممال

ویژگی کلمه ای که در آن به جای «الف»، «یا» آورده باشند، مثل رکیب (ممال رکاب)

فرهنگ فارسی عمید

مماطله

کاری را به تاخیر انداختن، امروزوفردا کردن، درنگ و تاخیر در کار

فرهنگ فارسی عمید

مماثل

همانند مانند هم، مثل هم، برابر

فرهنگ فارسی عمید

مماثل

(مُ ثِ)

به چیزی مانندشونده و برابر. (غیاث اللغات) (آنندراج) (ناظم الاطباء). یک سان. برابر. مساوی. مشابه. مانند و همتا. معادل و مقابل. (از ناظم الاطباء). همانند. مشاکل. تا. همتا: در وزن و لفظ موافق و مماثل آن دو جزو می آید. (المعجم چ دانشگاه ص 37)

لغت نامه دهخدا

ممال

(عِ رِفْ فا)

میل. ممیل. تمیال. میلان. میلوله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). برگردیدن و خمیدن. رجوع به میل شود

لغت نامه دهخدا

ممال

(مُ)

اماله کرده شده، یعنی الف را یاء و فتحه را کسره خوانده. (ناظم الاطباء). کلمه ای که در آن صورت ’آ’ به ’ای’ تبدیل شده باشد، چون: حجیب، کتیب و رکیب که ممال حجاب، کتاب و رکاب است. و رجوع به اماله شود

لغت نامه دهخدا

ماطل

(طِ)

نام گشنی از ابل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گشنی است که شتر ماطلیه منسوب به اوست. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقاطل

(مَ طِ)

جمع واژۀ مقطله. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مقطله شود

لغت نامه دهخدا

ممتطل

(مُ تَ طِ)

دیردارنده و در تأخیر اندازنده وام را. (از منتهی الارب). آنکه به تأخیر می اندازد وام را. (ناظم الاطباء). دیردارنده وام را، گیاه درهم پیچنده. (آنندراج). گیاه بلندشدۀ درهم پیچیده. (ناظم الاطباء). رجوع به امتطال شود

لغت نامه دهخدا

مناطل

(مَ طِ)

افشردگیها. (منتهی الارب) (آنندراج). معصره ها و منگنه ها. (ناظم الاطباء). چرخشتها که در آن چیزها بیفشرند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معاطل

(مَ طِ)

معاطل المراءه، جایهای پیرایۀ زنان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ معطل. (ناظم الاطباء). واحد آن معطل است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مماطر

(مَ طِ)

جمع واژۀ ممطر. (دهار). بارانیها: و المماطر الازنیکیه هی الغایه فی الجوده. (معجم البلدان، ذیل ازنیک، شهری در ساحل دریای قسطنطنیه)

لغت نامه دهخدا

مماکل

(مُ کِ)

آن که هر چیزی را جمع می کند و فراهم می آورد و ذخیره می نماید. (ناظم الاطباء). فراهم آرندۀ هر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مماطلت

(مُ طَ / طِ لَ)

دفعالوقت کردن و فرصت نمودن و پس افکندن کاری. (غیاث اللغات). درنگ و معطل کردن در ادای وام و حق کسی. (آنندراج). امروز و فردا کردن. داردار کردن. دست به دست کردن. دورسپوزی. سپوزگاری. تعلل. تسویف. مولش. دفع دادن. دیرداشت. (یادداشت مرحوم دهخدا) : این مماطلت به اخلاق کریمان لایق نیست و با عادات بزرگان مناسبتی ندارد. (کلیله و دمنه چ مینوی ص 271). فرمود که روزهاست تا فرموده ایم که وجوه این مرد بی انتظار و مماطلتی نقد بدهند. (جهانگشای جوینی).
- مماطلت دادن، دفعالوقت کردن. امروز و فردا کردن: در وعده ای که بود و خدمتی که پذیرفته بود مدافعت و مماطلت می داد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 28).
- مماطلت کردن، دفعالوقت کردن و پس افکندن کاری. امروز و فردا کردن: رسولی از جانب سیف الدوله حمدانی به بغداد رسید و شعر صابی طلب کرد و از زبان سیف الدوله رغبتی صادق فرانمود و صابی در آن باب مماطلتی می کرد. (ترجمه تاریخ یمینی)

لغت نامه دهخدا

مماطله

مماطله و مماطلت در فارسی: درنگ کردن، دیر کاری دول (گویش تهرانی) تاخیر کردن در کاری یا در حق کسی معطل کردن در انتظار نگه داشتن، تاخیر درنگ

فرهنگ لغت هوشیار