- مله
نوعی پنبۀ زرد رنگ، نوعی پارچۀ خاکی رنگ
معنی مله - جستجوی لغت در جدول جو
- مله (مِلْ لَ)
کیش. دین. (ترجمان القرآن). کیش. (السامی) (مهذب الاسماء). کیش و شریعت. (منتهی الارب) (آنندراج). شریعت و دین. ج، ملل. (ناظم الاطباء). شریعت یا دین و گویند مله و طریقه یکی است و آن اسم است از ’املیت الکتاب’، سپس به اعتبار اینکه پیغمبر آن را املا می کند به اصول شرایع نقل شده است. (از اقرب الموارد) (از کشاف اصطلاحات الفنون) : ومن یرغب عن مله اًبراهیم اًلاّ من سفه نفسه. (قرآن 130/2). و قال الذین کفروا لرسلهم لنخرجنکم من أرضنا أو لتعودن فی ملتنا فأوحی ̍ اًلیهم ربهم لنهلکن الظالمین. (قرآن 13/14). رجوع به ملت شود، خون بها. (منتهی الارب) (آنندراج). دیه و خونبها. (ناظم الاطباء). دیه. ج، ملل. (از اقرب الموارد)
- مله (مِ لِ)
دهی از دهستان خورخوره است که در بخش دیواندرۀ شهرستان سنندج واقع است و 287 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
- مله (مُلْ لِ / مَلْ لَ)
دوخت نخستین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دوخت نخستین قبل از دوباره دوزی. ج، ملل. (از اقرب الموارد)
- مله (مَلْ لَ / لِ مَ لَ / لِ)
قسمی پارچه شبیه به کرباس. نسیجی از پنبه شبیه به کرباس. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام قسمی پارچۀ خاکی رنگ بوده. (از فرهنگ فارسی معین) (از فرهنگ نظام) : خود رنگ و ملۀ نائینی در این روزگار بی نظیر است. (تذکرۀ دولتشاه در ترجمه عبدالقادر نائینی).
از همه رختی به بر می کنی مله
هیچ رنگی به ز رنگ خاک نیست.
نظام قاری (از فرهنگ نظام).
مله را آستر حنقی و والا نرسد
همه کس را به جهان منصب والا نرسد.
نظام قاری (ایضاً).
به صوف ارچه بود رشک خاکسار مله
سموریقه و گوی طلا خداداد است.
نظام قاری (دیوان ص 40).
چشمهای الجه باز به روی مله ای است
همچو عاشق که کند دیده به روی دلدار.
نظام قاری (دیوان ص 14).
اطلس ماویت آب است روان وین دریاب
ملۀ خاک که آن است لباس ابرار.
نظام قاری (دیوان ص 11).
ارمک و قطنی و عین البقر و رومی باف
ملۀ میلک و لالایی بی حد و شمار.
نظام قاری (دیوان ص 15).
، سفید خودرنگ. کرم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : خشینه... به معنی سفید و خودرنگ هم به نظر آمده است که آن را ملّه گویند. (برهان، ذیل خشینه) ، قسمی از پنبه که زرد خودرنگ است. (ناظم الاطباء)
از همه رختی به بر می کنی مله
هیچ رنگی به ز رنگ خاک نیست.
نظام قاری (از فرهنگ نظام).
مله را آستر حنقی و والا نرسد
همه کس را به جهان منصب والا نرسد.
نظام قاری (ایضاً).
به صوف ارچه بود رشک خاکسار مله
سموریقه و گوی طلا خداداد است.
نظام قاری (دیوان ص 40).
چشمهای الجه باز به روی مله ای است
همچو عاشق که کند دیده به روی دلدار.
نظام قاری (دیوان ص 14).
اطلس ماویت آب است روان وین دریاب
ملۀ خاک که آن است لباس ابرار.
نظام قاری (دیوان ص 11).
ارمک و قطنی و عین البقر و رومی باف
ملۀ میلک و لالایی بی حد و شمار.
نظام قاری (دیوان ص 15).
، سفید خودرنگ. کرم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : خشینه... به معنی سفید و خودرنگ هم به نظر آمده است که آن را ملّه گویند. (برهان، ذیل خشینه) ، قسمی از پنبه که زرد خودرنگ است. (ناظم الاطباء)
- مله (مَلْ لَ)
خاکستر گرم. (دهار) (از اقرب الموارد). خاکستر گرم و ریگ گرم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
- خبزالمله، نان کماج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). نان پخته شده در مله و گویند: ’اطعمنا خبز مله’ و نگویند: ’اطعمنا مله’، زیرا مله خاکستر گرم است و ابوعبید گوید: مله خود گودالی را گویند که در آن نان پزند. (از اقرب الموارد). نان که درخاکستر گرم (خلواره) پزند. مضباه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و اما الذی یخبز فی الطابق او یدفن فی الجمر و خبزالمله فکله ردی ٔ. (ابن البیطار، یادداشت ایضاً).
، خدرک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). شرارۀ آتش. (از اقرب الموارد) ، گودالی که در آن نان پزند. (ناظم الاطباء) ، خوی تب. (منتهی الارب). خوی و عرق تب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رجل مله، مردی که دوستانش را زود ملول سازد. (ازاقرب الموارد).
- ذومله، به ستوه آمده. (ناظم الاطباء).
- رجل ذومله، مرد باملال. (از اقرب الموارد)
خاکستر گرم. ریگ گرم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملّه. رجوع به مله شود.
- نان مله، خبزالمله: و بفرمود تا به پیش خربنداد نان مله که به شیر سرشته بودند و... آوردند. (تاریخ قم ص 247). و رجوع به ترکیب خبزالمله، ذیل ملّه شود
- خبزالمله، نان کماج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). نان پخته شده در مله و گویند: ’اطعمنا خبز مله’ و نگویند: ’اطعمنا مله’، زیرا مله خاکستر گرم است و ابوعبید گوید: مله خود گودالی را گویند که در آن نان پزند. (از اقرب الموارد). نان که درخاکستر گرم (خلواره) پزند. مضباه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و اما الذی یخبز فی الطابق او یدفن فی الجمر و خبزالمله فکله ردی ٔ. (ابن البیطار، یادداشت ایضاً).
، خدرک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). شرارۀ آتش. (از اقرب الموارد) ، گودالی که در آن نان پزند. (ناظم الاطباء) ، خوی تب. (منتهی الارب). خوی و عرق تب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رجل مله، مردی که دوستانش را زود ملول سازد. (ازاقرب الموارد).
- ذومله، به ستوه آمده. (ناظم الاطباء).
- رجل ذومله، مرد باملال. (از اقرب الموارد)
خاکستر گرم. ریگ گرم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملّه. رجوع به مله شود.
- نان مله، خبزالمله: و بفرمود تا به پیش خربنداد نان مله که به شیر سرشته بودند و... آوردند. (تاریخ قم ص 247). و رجوع به ترکیب خبزالمله، ذیل ملّه شود
- مله (مَ لَ / لِ)
قسمی حشره که چون بگزد تبهای طولانی صعب العلاج ایجاد کند. نوعی حشره که چون بگزد در گزیده بیماری دراز پدید آرد. قسمی غریب گز. غریب گز. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- مله
کیش، دین، شریعت
- مله
ده، روستا، کوی و برزن، سگ ماده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
یورش، هجوم در جنگ،
در پزشکی صرع، در پزشکی اختلال ناگهانی در یکی از اعضای بدن مانند قلب یا مغز،
کنایه از اعتراض یا انتقاد شدید
حمله آوردن: هجوم آوردن، یورش آوردن
حمله بردن: هجوم بردن، یورش بردن
حمله کردن: هجوم بردن، یورش بردن
در پزشکی صرع، در پزشکی اختلال ناگهانی در یکی از اعضای بدن مانند قلب یا مغز،
کنایه از اعتراض یا انتقاد شدید
حمله آوردن: هجوم آوردن، یورش آوردن
حمله بردن: هجوم بردن، یورش بردن
حمله کردن: هجوم بردن، یورش بردن
در دستور زبان کلام و سخنی که مفید معنی بوده و مرکب از مسند و مسندالیه باشد، همه، همگی، همه، همگی، تماماً، خلاصه
جملۀ شرطیه: در نحو، جمله ای که در آن ادات شرط از قبیل آن، «لو» و «لولا» باشد
جملۀ معترضه: جمله ای خارج از موضوع که میان کلام وارد شود
جملۀ شرطیه: در نحو، جمله ای که در آن ادات شرط از قبیل آن، «لو» و «لولا» باشد
جملۀ معترضه: جمله ای خارج از موضوع که میان کلام وارد شود
عامل، کارگر ساختمان. در فارسی به صورت مفرد استعمال می شود، کارکنان، کارگران
عملۀ طرب: مطربان، خوانندگان و نوازندگان
عملۀ طرب: مطربان، خوانندگان و نوازندگان
درختی هندی به بزرگی درخت گردو، برگ هایش ریز و انبوه، میوه ای ترش مزه به اندازۀ آلو که دو نوع سیاه و زرد دارد
مونث عمل کار، کاریدار، پیشه ور، کاریکر کارگر کارگر ساختمانی کارمزد، چگونگی کار، کار انجام شده کار جمع عامل کارکنان کارگران: ... عمله کارخانه دو نفر. یا عمله طبع. کارگران چاپخانه. یا عمله طرب. گروه مطربان و موسیقی دانان: عمله طرب ناصر الدین شاه. یا عمله کشتی. جاشوان ملاحان، (به معنی مفرد) یک کارگر (مخصوصا کارگر بنایی) : یک عمله حاضر حاضر کن خ
نباتی است میان شجر و گیاه که برگش چون مورد و میوه اش باندازه بار سرو است. ابتدا سبزاست و چون برسد سیاه و نرم گردد. چوب آن سخت و اندرون آن سپید و زرد مایل بسرخی و ریشه هایش باریک است و در طب مورد استعمال دارد صفیراء
((جُ لِ))
فرهنگ فارسی معین
همگی، همه، کلام و سخنی که معنی داشته و کامل باشد (دستور)، سخن، کلام، تماماً، سراسر، خلاصه، مجمل
