معنی مقعده در لغت نامه دهخدا

زنبیل از برگ خرما. (منتهی الارب) (آنندراج). زنبیل از برگ خرما بافته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، چاهی که بی آب برآمده گذاشته باشند آن را. ج، مقعدات. (منتهی الارب) (آنندراج). چاهی که هرچه بکنند به آب نرسد و آن را واگذارند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، مؤنث مُقعَد. (اقرب الموارد). رجوع به مقعد شود

معنی مقعده در لغت نامه دهخدا

دبر و کون. (ناظم الاطباء) : کسی را که مقعده بیرون آمده باشد سود دارد. (الابنیه چ دانشگاه ص 24). تراک مقعده را به هم فراز آرد. (الابنیه ایضاً، ص 32). بلیلج... معده را قوی گرداند و رودگانی را خاصه معای مستقیم راو مقعده را. (الابنیه ایضاً ص 64). آبله ها را که از اندرون دهان برآید ببرد و آماس مقعده را همچنین. (الابنیه ایضاً ص 112). و رجوع به مَقعَدَه و مقعد شود، سافلۀ شخص. (از اقرب الموارد). دبر. نشیمن. نشین. سِفل. پیزی. ج، مقاعد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، نشستنگاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مکان نشستن. مَقْعَد. (از اقرب الموارد)، قدحی که در آن تغوط کنند. (از اقرب الموارد)، ادبخانه. بیت التخلیه: عن ابی عبداﷲ (ع)، السواک علی المقعده یورث البخر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی مقعده در فرهنگ لغت هوشیار

نشستنگاه، نشیمنگاه کون، غوک مونث مقعد و چاه نیمه کاره

معنی مقعده - جستجوی لغت در جدول جو

مقعده

لغت نامه دهخدا

مقعده

لغت نامه دهخدا

مقعده

فرهنگ لغت هوشیار

معده

عضوی کیسه مانند در بدن که غذا در آن انبار و مراحل اولیه هضم انجام می شود

فرهنگ فارسی عمید

مقعد

جای نشستن، نشستنگاه، نشیمنگاه، در علم زیست شناسی دبر، پیزی

فرهنگ فارسی عمید

قعده

نوع نشستن، یک بار نشستن، مرکب انسان، فرش یا مسندی که بر آن بنشینند

فرهنگ فارسی عمید

مقعد

زمین گیر، برجای مانده، آنکه به واسطۀ بیماری و ناتوانی یا پیری نتواند از جا برخیزد

فرهنگ فارسی عمید

قعده

(قِ دَ)

نوعی از نشست، آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را، فرزند پسین، للذکر و الاثنی و الجمع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
- ذوالقعده، لغتی است در ذوالقعده. (اقرب الموارد). رجوع به ذوالقعده شود

معنی مقعده - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما