- مقعد
- زمین گیر، برجای مانده، آنکه به واسطۀ بیماری و ناتوانی یا پیری نتواند از جا برخیزد
معنی مقعد - جستجوی لغت در جدول جو
- مقعد
- جای نشستن، نشستنگاه، نشیمنگاه، در علم زیست شناسی دبر، پیزی
- مقعد
- نشستنگاه، جمع مقاعد
- مقعد ((مَ عَ))
- جای نشستن، دبر و سوراخ کون، جمع مقاعد
- مقعد ((مُ عَ))
- بر جای مانده، آن که به سبب مرض (قعاد) نتواند بر پای خیزد، زمینگیر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که از دیگری تقلید کند، کسی که قول و عمل کس دیگر را تقلید و پیروی کند
مایعی که آن را بجوشانند تا مقداری از آن تبخیر شود و طعم یا رنگش تغییر کند، تبخیر شده
دور راس (راس سفر) دور، رانده دور گشته تبعید شده نفی گردیده جمع مبعدین
این واژه و هم چنین تسعید در واژه نامه های تازی نیامده نیکبخت سعادتمند نیکبخت: خواجه بسان غضنفریست کجاهست بستدن و دادنش دودست مسعد. (منوچهری) توضیح تسعید در قاموسهای معتبر عربی نیامده
فرا یازگاه فرا یاز بالا رو (آسانسور) محل برآمدن محل صعود، جمع مصاعد. برجای بلند برآمده، تبخیر شده: نور گل اندر گلابدان نرسیده قطره بر او چیست چون گلاب مصعد. (منوچهری)، پاک شده خالص گشته
آنکه قول و فعل دیگری را بی تصرف و تعمقی پیروی کند فقیه، که از او تقلید کنند در احکام فروع دین
