معنی مفننه - جستجوی لغت در جدول جو

مفننه

لغت نامه دهخدا

(مُ خَنْ نِ نَ)

مخنّه. سال فراخ. (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). و رجوع به مخنه شود

(مُ قَنْ نِ نَ / نِ)

تأنیث مقنن. رجوع به مقنن شود.
- قوه مقننه، قوه ای که حق قانونگذاری دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به همین ترکیب ذیل ’قوه’ شود.
- هیئت مقننه، مجموع مردمی که حق وضع قانون دارند. قوه مقننه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مقننه

(مُ قَنْ نَ نَ / نِ)

مقنّن. (ناظم الاطباء). رجوع به مقنن شود.
- شروط مقننه، شرطهای موافق قانون. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

معننه

(مُ عَ ن نَ نَ)

جاریه معننهالخلق، دختر درهم پیچیده اندام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفینه

(مُ نَ / نِ)

مف دار. بچه ای که مفش پشت لبش سرازیر است. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده). مفو. مفی. آنکه آب بینی وی پیوسته روان باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مفی شود

لغت نامه دهخدا

مفناه

(مَ)

ارض مفناه، زمین موافق جهت فرودآیندگان. (منتهی الارب). زمینی که جهت فرودآیندگان موافق و شایسته باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مننه

(مِ نَ نَ)

عنکبوت، سنگ پشت ماده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفنه

(مِ فَنْ نَ)

مؤنث مفن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) :امراءه مفنه، زنی که شگفتیها آرد. (ناظم الاطباء)