معنی مفلوج در فرهنگ فارسی عمید

کسی که به بیماری فلج مبتلا باشد، فلج شده، فالج

معنی مفلوج در لغت نامه دهخدا

آنکه اندام او از بیماری سست شده باشد، ج، مفالیج. (مهذب الاسماء). فالج زده. (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث). گرفتار فالج. (ناظم الاطباء). مبتلا به بیماری فالج. ج، مفالیج. (از اقرب الموارد). فالج گرفته. (بحر الجواهر). صاحب بیماری فالج. فالج زده. لَس. لَمس. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مفلوج فغان می کرد و من می داشتم تا آنگاه که مفلوج از بانگ سست شد. (هدایه المتعلمین چ متینی ص 263). و ابوزکار نشابوری حکایت کرد که به بغداد من مقاطعه کردم یکی مفلوج را به بسیار دینار و به یک روز علاج کردم. (هدایه المتعلمین چ متینی ص 263).، شب بیدار و این دو دیدۀ من، همچو سیماب در کف مفلوج.، آغاجی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).، سرسران ز شغب گشت چون سر مفلوج، دل یلان ز فزع ماند چون دل بیمار.، مسعودسعد.، بر شخص ظفرجوی فتد لرزۀ مفلوج، بر لفظ سخنگوی زند لکنت تمتام.، مسعودسعد.، پنجۀ سرو و شاخ گل گویی، دست مفلوج و پای محرور است.، مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 43).، روز سوم مرده برخاست و اگرچه مفلوج شد سالها بزیست. (چهارمقاله ص 129).، از نشاط وصال چشم عدوت، چون بپرد خدنگ تو ز کمان، همچو سیماب در کف مفلوج، متحرک شود در او پیکان.، عبدالواسع جبلی.، و هرکه را دماغ تر بود بیشتر گرید چون زنان و کودکان و مستان و مفلوجان. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). چون دست و پای مفلوج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، خور به سرطان مانده تا معجون سرطانی کند، زآنکه مفلوج است و صفرا ازرخان انگیخته.، خاقانی.، ز جنبش نبد یکدم آرام گیر، چو سیماب بر دست مفلوج پیر.، نظامی.، گشاده خواندن او بیت بر بیت، رگ مفلوج را چون روغن زیت.، نظامی.، - مفلوج شدن، مبتلا به بیماری فالج شدن: محمد زکریا گوید: بسیار خداوند لقوه را دیدم که مفلوج شد و فالج هم در آن جانب افتاد که روی کژ بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، - مفلوج گردیدن (گشتن)، مفلوج شدن:، مفلوج گشته آتش و معلول گشته باد، هم خاک با عفونت و هم آب ناگوار.، جمال الدین اصفهانی.، رخش همام گفت که ما باد صرصریم، مفلوج گشته کوه ز برز توان ماست.، خاقانی.، گرچه درویشم بحمداﷲ مخنث نیستم، شیر اگر مفلوج گردد همچنان از سگ به است.، سعدی.، و رجوع به ترکیب قبل شود

معنی مفلوج در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه اندام او از بیماری سست شده باشد، فالج زده، فلج

معنی مفلوج در فرهنگ واژه مترادف متضاد

فلج، لش، علیل، افلیج

معنی مفلوج - جستجوی لغت در جدول جو

مفلوج

فرهنگ فارسی عمید

مفلوج

لغت نامه دهخدا

مفلوج

فرهنگ لغت هوشیار

مفلوج

فرهنگ فارسی معین

مفلوج

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مفلوک

فلک زده، بدبخت، بی چیز، عاجز

فرهنگ فارسی عمید

محلوج

پنبه ای که آن را از پنبه دانه جدا کرده باشند، حلاجی شده، پنبۀ زده شده

فرهنگ فارسی عمید

مدلوج

(مَ)

بازوبندی که در آن تعویذ نهاده باشند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مفلج

(مُ فَلْ لَ)

امر مفلج، کار نااستوار. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). کار غیرمستقیم در جهت خود. (از اقرب الموارد) ، دندان گشاده. (مهذب الاسماء) : رجل مفلج، مرد گشاده دندان پیشین. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فلوج

(فَلْ لو)

نویسنده. (منتهی الارب). کاتب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فلوج

(فُ)

جمع واژۀ فلج. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به فلج شود

لغت نامه دهخدا

مفروج

(مَ)

شکافته و چاک زده و شکسته. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مفلوذ

(مَ)

سیف مفلوذ، شمشیر پولاد. (منتهی الارب) (از آنندراج). شمشیر از پولاد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفلوق

(مَ)

شتر داغ فلقه کرده. (منتهی الارب). شتری که در بناگوش آن داغ فلقه کرده باشند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفلوک

(مَ)

مبتلای فلاکت یعنی فلک زده و مفلس و تباه، این اسم مفعول از مصدر جعلی است. (غیاث) (آنندراج). فلک زده. گرفتار فقر و پریشانی. بدبخت. (از ناظم الاطباء). صورتی از مفلاک است در تداول عامه. تهیدست. درویش. ج، مفالیک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مفلوک ظاهراً بل قریب به یقین محرف مفلاک است نه اسم مفعول جعلی از فلک زده کما قاله بعضهم و کنت اتوهمه انا ایضاً. (یادداشتهای قزوینی ج 7 ص 117) : غازیان عظام نردبان بر دیوار آن روزنه نهاده او را با دو سه مفلوکی که در آنجا بودند پایین آوردند. (حبیب السیر چ قدیم تهران ج 3 جزو چهارم ص 345).
ای شوربخت مدبر مفلوک قلتبان
وی ترش روی ناخوش مکروه و لوک و لک.
؟ (از فرهنگ سروری، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
و رجوع به مفلاک شود، نحیف. نزار. لاغر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
دختر برآمده پستان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

مفلول

(مَ)

سیف مفلول، شمشیر با رخنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رخنه دار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از محیط المحیط).
- مفلول شدن، رخنه پیدا کردن. کند شدن. از اثر افتادن: چون غز شوکت فارس دید و انضمام وزیر و خواجگان و حشم کرمان با ایشان، حد معرت او مفلول شد و دست کفایت از او مغلول. (المضاف الی بدایع الازمان ص 14)

لغت نامه دهخدا

مولوج

(مَ)

رجل مولوج، مرد سختی دیده. (منتهی الارب). مرد سختی روزگارچشیده. (ناظم الاطباء) ، درددندان رسیده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مزلوج

(مُ)

کاهگل. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مثلوج

(مَ)

برف زده. (آنندراج). کسی که او را برف اصابت کرده باشد. (از اقرب الموارد) ، ماء مثلوج، آب سرد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آب با برف سرد شده. (از اقرب الموارد) ، رجل مثلوج الفؤاد، مرد کندذهن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

محلوج

(مَ)

حلیج. (منتهی الارب). قطن محلوج، پنبه که از پنبه دانه بیرون کرده باشند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). پنبۀ زده. پنبۀ دانه بیرون کرده. (یادداشت مرحوم دهخدا). پنبۀ بریده. مهذب الاسماء). پنبۀ زده شده و بخیده و حلاجی کرده شدۀ آماده برای رشتن که بنجک و بندک و بندش نیز گویند. (ناظم الاطباء). شیده. ندیف. زده. واخیده. منقوش. فلخمده. فلخمیده. فلخوده. فرخمیده. مندوف. غاژده. پخته. حلاجی شده. فخمده. فخمیده. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
همان اشتر که پوشیدش به دیبا باد نوروزی
خزانی باد پنهان کرد در محلوج کوهانش.
ناصرخسرو.
، زمینی که گیاه آن را بکلی چریده اند. (مرصع)

لغت نامه دهخدا

مفلوجک

(مَ جَ)

مصغر مفلوج. مفلوج خرد. مفلوج حقیر:
از این مفلوجکی زین دود کندی
از این مجهولکی بی دودمانی.
انوری

لغت نامه دهخدا

مفلوجین

جمع مفلوج، لسان چنکو کان خر منجان جمع مفلوجین در حالت نصبی و جری (درفارسی مراعات این قاعده نکنند)

فرهنگ لغت هوشیار

مفلوک

مبتلای فلاکت، فلک زده، مفلس و تباه ساخته فارسی گویان از مفلاک پارسی بی چیز تهیدست غیاث آن را تازی دانسته ولی در تازی نیامده. بدبخت تهیدست بیچاره. توضیح غالبا تصور کرده اند که این کلمه از} فلک {یا} فلک زده {ساخته شده ولی علامه قزوینی نوشته: (مفلوک ظاهرابل قریب بیقین محرف مفلاک است نه اسم مفعول جعلی از فلک زده کماقاله بعضهم و کنت اتوهمه انا ایضا) (قزوینی. یادداشتها 117: 7) این کلمه در قرن 10 هجری استعمال شده: (غازیان عظام نردبان بر دیوار آن روزنه نهاده او را با دو سه مفلوکی که آنجا بودند پایین آوردند. {حبیب السیر (چا. 1 جزو چهارم از مجلد سیم ص 345)

فرهنگ لغت هوشیار