جدول جو
جدول جو

معنی مغفار - جستجوی لغت در جدول جو

مغفار
(مِ)
صمغ درخت. (مهذب الاسماء). نوعی از رمث و سلم و طلح و جز آن یا شلم مانندی است شیرین که از گیاه یز و عشر و رمث برآید. مغفر یا مغفر. مغفور. مغفیر. ج، مغافیر. (منتهی الارب). شلم مانندی شیرین و گنده بوی که از درخت عشر و رمث و جز آن برمی آید و آن را می خورند. ج، مغافیر. (ناظم الاطباء). سکرالعشر. (از فهرست مخزن الادویه)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از غفار
تصویر غفار
غفار
(پسرانه)
آمرزنده و بخشاینده، از نامهای خداوند
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از مغفور
تصویر مغفور
مغفور
آمرزیده شده
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از مغافر
تصویر مغافر
مغافر
مغفرها، زرهایی که زیر کلاه بر سر می گذاشته اند، کلاه خودها، جمع واژۀ مغفر
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از مغار
تصویر مغار
مغار
غار، شکاف معمولاً وسیع و عمیق در زیر زمین یا داخل کوه که در اثر انحلال مواد داخلی آن یا حرکات پوستۀ زمین به وجود می آید، گاباره، مغاره، دهار
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از مغفر
تصویر مغفر
مغفر
زرهی که زیر کلاه خود بر سر می گذاشته اند، کلاه خود
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از غفار
تصویر غفار
غفار
بسیار آمرزنده، آمرزگار، آمرزنده و پوشانندۀ گناه، از صفات خدای تعالی
فرهنگ فارسی عمید
مغفور
(مَ)
آمرزیده شده. گناه پوشیده شده. (آنندراج). آمرزیده شده. (ناظم الاطباء). آمرزیده. خدابیامرز. عفوشده. بخشوده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
خود نکردم گنه وگر کردم
هست اندر کرم گنه مغفور.
مسعودسعد.
مجلس او بهشت شد که در او
گنه بندگانش مغفور است.
مسعودسعد.
پیش خشم او اجل ترسان و لرزان بگذرد
پیش عفو او گنه معفو و مغفور آمده ست.
جمال الدین عبدالرزاق (دیوان چ وحید دستگردی ص 70).
بر عدلت ستم مقهور و مخذول
بر حلمت گنه معفو و مغفور.
جمال الدین عبدالرزاق (دیوان ایضاً ص 183).
ساعیان قتل آن شاهزادۀ مغفور و قاتلان او هر یک به بلایی گرفتار آمد. (عالم آرا).
- مغفور شدن، بخشیده شدن. آمرزیده شدن. مورد عفو واقع شدن:
جز به پرهیز و زهد و استغفار
کار ناخوب کی شود مغفور.
ناصرخسرو
لغت نامه دهخدا
مغافر
(مَ فِ)
جمع واژۀ مغفر و مغفره. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به مغفر شود
لغت نامه دهخدا
مغفیر
(مِ)
مغفار. ج، مغافیر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مغفار شود
لغت نامه دهخدا
مغفور
(مُ)
به معنی مغفار است. ج، مغافیر. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به مغفار شود
لغت نامه دهخدا
مغثار
(مِ)
مغثر. مغثور. (اقرب الموارد). رجوع به مغثر شود
لغت نامه دهخدا
مغزار
(مِ)
بسیارشیر. (از اقرب الموارد) : ناقه مغزار، ماده شتر پرشیر. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
مقفار
(مِ)
بیابان بی آب و گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مفازه مقفار، بیابانی خالی. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
مغوار
(مِغْ)
بسیارغارت. ج، مغاویر. (مهذب الاسماء) : رجل مغوار، مرد سخت غارتگر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مرد جنگجوی بسیار غارتگر. مغاور. (از اقرب الموارد). یغماگر. بسیار تاراج کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، فرس مغوار، اسب تیزرو. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
معفار
(مِ)
صمغ آلوست. (فهرست مخزن الادویه) (تحفۀ حکیم مؤمن)
لغت نامه دهخدا
مغبار
(مِ)
شتر ماده ای که بسیارشیر گردد سپس ناقه های دیگر که با او بچه آوردند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ماده شتری که شیر آن پس ازهمه شترانی که با وی بچه آورده اند بسیار گردد. (ازاقرب الموارد) ، خرمابن غبار برنشسته. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
مغیار
(مِغْ)
بسیارغیرت. (دهار). مرد سخت رشک برنده. ج، مغاییر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) : رجل مغیار، مرد بسیار غیور و نیک بارشک و غیرتمند. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
اغفار
(اِتْ تِ)
پوست مانندی بر غورۀ خرما برآمدن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). قشرمانندی برخرمای نارس برآمدن: اغفر النخل، رکب بسره شی ٔ کالقشر. (از اقرب الموارد).
لغت نامه دهخدا
مثفار
(مِ)
اسبی که زین پس افکند. ستوری که زین افکند. (مهذب الاسماء). ستوری که زین سپس اندازد. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). چارپایی که زین خود را به عقب اندازد. (از اقرب الموارد) ، مرد مأبون. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ثنای قبیح و نعت زشتی است مرد را. (از ذیل اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
مخفار
(مِ)
زن بسیار شرمگین. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). رجل مخفار، مردبسیار شرمگین و کذلک امراءه مخفار. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
متفار
(مُ تَ فارر)
فراری وگریزنده از یکدیگر. (ناظم الاطباء). از همدیگر گریزنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
مسفار
(مِ)
کثیرالاسفار. (اقرب الموارد). قلقال. کثیرالسفر. دائم السفر. آن که دائما در سفر باشد، شترمادۀ قوی و توانا. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
محفار
(مِ)
بیل و هر آنچه بدان جائی را بکنند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به محفر شود
لغت نامه دهخدا
اغفار
(اَ)
جمع واژۀ غفر، بمعنی بزغالۀ کوهی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). جمع واژۀ غفر، بمعنی بچۀ گاو. الغفر، ولدالبقره. غفر. غفر. ج، اغفار. غفره. غفور. (اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
مشفار
(مِ)
لب شتر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به مشفر شود
لغت نامه دهخدا
تصویری از مغفور
تصویر مغفور
مغفور
آمرزیده شده و گناه پوشیده شده، عفو شده، خدابیامرز
فرهنگ لغت هوشیار
غفار
نیک آمرزگار، آمرزنده و پوشنده گناه، آمرزنده گناهان، از صفات خدایتعالی
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از مغوار
تصویر مغوار
مغوار
تازنده: مرد، تیزتک: اسپ سخت جنگجو و غارتگر
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از اغفار
تصویر اغفار
اغفار
جمع غفر، بز کوهی ها
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از مغافر
تصویر مغافر
مغافر
جمع مغفر، خود ها زیر خودیها جمع مغفر
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از مغفر
تصویر مغفر
مغفر
خود، زیر خودی زرهی که زیر کلاهخود بر سر میگذاشته اند، کلاهخود: (فکندم کلاه گلین از سرش چنان کز سر غازیی مغفری) (منوچهری. د. 117)، جمع مغافر
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از مغوار
تصویر مغوار
مغوار
((مِ))
سخت جنجگو و غارتگر
فرهنگ فارسی معین
تصویری از مغفور
تصویر مغفور
مغفور
((مَ))
آمرزیده شده
فرهنگ فارسی معین
مغفور
آمرزیده، بخشوده، مبرور، مرحوم
فرهنگ واژه مترادف متضاد