- مظاظ(ضَنْءْ)
بدی و منازعت کردن با یکدیگر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) ، لازم گرفتن دشمن را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط)
معنی مظاظ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مظنه ها، جاهایی که گمان وجود چیزی در آن برود، جاهای گمان بردن، نرخ و ارزش کالاها، جمع واژۀ مظنه
(مَ)
لغت نامه دهخدا
از ’ق ی ظ’، جایی که در تابستان بدانجا روند. (ناظم الاطباء). جای اقامت در تابستان. مقیظ. (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). ییلاق
(مِ)
لغت نامه دهخدا
سخت ستیهنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، لازم گیرنده. (ناظم الاطباء)
(مَ ظال ل)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ مظله (م ظل ل / م ظل ل ) به معنی خیمۀ بزرگ و سایبان. (آنندراج) (از محیط المحیط). رجوع به مظله شود.
- اهل مظال، رواقیون. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
- اهل مظال، رواقیون. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(مَ ظان ن)
لغت نامه دهخدا
جای گمان بردن. اگرچه این لفظ جمع است مگر گاهی به معنی واحد هم می آید چنانکه لفظ مشام. (غیاث) (آنندراج). جای گمان بردن و جای احتمال. (ناظم الاطباء)
(شِ)
لغت نامه دهخدا
نام دزدی معروف و از آن است، مثل: اسرق من شظاظ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد)
(شِ)
لغت نامه دهخدا
چوبک گوشۀ جوال. ج، اشظّه. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). چوب گوشۀ جوال. ج، اشظه. (مهذب الاسماء). چوب گوشۀ افسار. چوب گوشۀ شکیل. (یادداشت مؤلف)
(خُ)
لغت نامه دهخدا
همدیگر را گزیدن. (منتهی الارب). به معنی عضاض است. (از اقرب الموارد) ، با هم سختی کردن. (منتهی الارب). سخت گردیدن در جنگ: عاظّ القوم، در جنگ سخت شدند و بسختی جنگیدند. (از اقرب الموارد). معاظّه. و رجوع به معاظه شود
(کِ)
لغت نامه دهخدا
سختی. ماندگی، درازی ملازمت، دشمنی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گویند بینهم کظاظ، بین ایشان عداوت است
(تَ)
لغت نامه دهخدا
رنجانیدن کسی را کاری و گرانبار ساختن و اندوهگین نمودن او را. کظاظه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)
مصدر دیگر مکاظه. رجوع به مکاظه در این لغت نامه شود
مصدر دیگر مکاظه. رجوع به مکاظه در این لغت نامه شود
(دَهَْ یْ)
لغت نامه دهخدا
درشت خوی گردیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فظاظه. فظظ. فظ. رجوع به این مدخل ها در ردیف خود شود
(اِذْ ذِ)
لغت نامه دهخدا
پوست باز کردن از درخت تر تا خشک گردد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گویند: امظظت العود الرطب، پوست باز کردم از آن تا خشک گردد. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، شیر خورانیدن کودک و شتر بچه را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). شیر دادن به کودک. (از اقرب الموارد)
جمع مظنه، گمان برده ها گمان رفته ها بد گمانی ها جمع مظنه: در مظان استجابت دعا مرا فراموش نکنید. یا مظان تهمت (تهم)، کسی که درباره اوگمان تهمت رود
مظنه ها، جای شک و گمان