- مصوغ(مَ)
ریخته شده، گداخته شده، هم آهنگ. (ناظم الاطباء)
معنی مصوغ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ سَوْ وِ)
لغت نامه دهخدا
روادارنده. (از منتهی الارب). مجوّز. (یادداشت مرحوم دهخدا). جایزکننده، گواراکننده. (از منتهی الارب)
(مُ)
لغت نامه دهخدا
ریختگی و قالبی. (ناظم الاطباء). اشیاء از زر یا سیم ساخته شده: اذا قیل دینار احمر فکأنما ذکرت حرمه له و ان حصل فی یده فکأنما جأت بشاره الجنه له و مقدار ما حدث، انه خرج من القصر مابین درهم و دینار و مصاغ و جوهر و نحاس و ملبوس و اثاث و قماش و سلاح... و لایقدر علی حسابه الا من یقدر علی حساب الخلق فی الاّخره. (النقود العربیه ص 59 و 60)
(مِصْ وَ)
لغت نامه دهخدا
هر مایعی که در آن حنظل تازه را اندازند تا تلخی وی برطرف گردد. (ناظم الاطباء). چیزی است که در وی حنظل ترنهند تا تلخی از وی رود. (منتهی الارب) (آنندراج)
(ضِ)
لغت نامه دهخدا
مصع. (ناظم الاطباء). رفتن. (آنندراج). رجوع به مصع شود، بشدن شیر شتر. (تاج المصادر بیهقی). رفتن و بازگشتن شیر از پستان ناقه. (منتهی الارب) ، جنبانیدن دنبال. (تاج المصادر بیهقی) ، سپری شدن سرما وهر چیزی. (آنندراج) ، درخشیدن برق. (دهار). درخشیدن بخنوه و جز آن. (تاج المصادر بیهقی)
آوا دار بانگ کننده آواز کننده، آوازی که با لرزش تار آواها از گلو برمی آید، حرفی (از حروف الفبا) که صدای آن از ارتعاش تار آواها از گلو بر میاید مقابل صامت. توضیح 1 در الفبای فارسی بعضی از مصوتها جزو حرکات حساب شوند و بقیه جزو حروف. توضیح 2 بعضی بجای مصوت صدا دار و برخی با صدا را اصطلاح کرده اند
نقّاش