معنی مشکبوی در لغت نامه دهخدا

مشکبو. هر چیز معطر و خوشبوی. (ناظم الاطباء). هر چیز که چون مشک خوشبوی باشد. مشک آگین:، نادیده هیچ مشک و همه ساله مشکبوی، ناکرده هیچ لعل و همه ساله لعل فام.، کسائی.، سر مشکبویش به دام آورم، لبش بر لب پور سام آورم.، فردوسی.، یکی زرد پیراهن مشکبوی، بپوشید و گلنارگون کرد روی.، فردوسی.، غلامی سمن پیکر و مشکبوی، به خوان پدر مهربان شد بدوی.، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 2372).، آمد آن مشکبوی مشکین موی، آمد آن خوبروی ماه عذار.، فرخی.، میی به دست من اندر چو مشکبوی گلاب، بتی به پیش من اندر چو تازه روی بهار.، فرخی.، باغ گردد گل پرست و راغ گردد لاله گون، باد گردد مشکبوی و ابر مرواریدبار.، فرخی.، نالۀ بلبل سحرگاهان و باد مشکبوی، مردم سرمست را کالیوه و شیدا کند.، منوچهری.، فروکشید گل زرد، روی بند از روی، برآورید گل مشکبوی سر ز تراس.، منوچهری.، نسترن مشکبوی مشک فروش آمده ست، سیمش در گردن است مشکش در آستین.، منوچهری.، وز چوب خشک درّ فروبارد، درّی که مشکبوی کند صحرا.، ناصرخسرو.، بفرمود تا چادری نزد اوی، ببردند هم زآن گل مشکبوی.، اسدی.، بنفشه سر آورده زی مشکبوی، شده یاسمن انجمن گرد اوی.، اسدی.، ای امیری که شمۀ خلقت، بهمه خلق مشکبوی رود.، سوزنی.، سروقد ماهروی، لاله رخ و مشکبوی، چنگ زن و باده نوش، رقص کن و شعرخوان.، خاقانی.، شام دیلم گله که چاکر توست، مشکبو از کیائی در توست.، نظامی (هفت پیکر چ وحید ص 29).، لیلی می مشکبوی در دست، مجنون نه ز می ز بوی می مست.، نظامی.، ساقی می مشکبوی بردار، بند از من چاره جوی بردار.، نظامی.، چو از خانه بیرون فرستی به کوی، در و درگهت را کند مشکبوی.، نظامی.، باغ بنفشه و سمن بوی ندارد ای صبا، غالیه ای بسای از آن طرۀ مشکبوی او.، سعدی.، از عنبر و بنفشۀ تر بر سر آمده ست، آن موی مشکبوی که در پای هشته ای.، سعدی.، خاک سبزآرنگ و باد گلفشان و آب خوش، ابر مرواریدباران و هوای مشکبوست.، سعدی.، بیار زآن می گلرنگ مشکبو جامی، شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز.، حافظ.، صبا تو نکهت آن زلف مشکبو داری، به یادگار بمانی که بوی او داری.، حافظ

معنی مشکبوی در فرهنگ لغت هوشیار

هر چیز معطر و خوشبوی

معنی مشکبوی - جستجوی لغت در جدول جو

مشکبوی

لغت نامه دهخدا

مشکبوی

فرهنگ لغت هوشیار

اشکبوس

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور تورانی و از فرماندهان سپاه خاقان چین

فرهنگ نامهای ایرانی

مشکور

مورد شکر و سپاسگزاری قرارگرفته، پسندیده و ستوده شده

فرهنگ فارسی عمید

مشکوک

آنکه یا آنچه در مورد آن به گمان بیفتند، مبهم، چیزی که دربارۀ آن شک پیدا شده، آنچه مورد شک باشد

فرهنگ فارسی عمید

مشکویه

از الحان سی گانۀ باربد، برای مثال چو بر مشکویه کردی مشک مالی / همه مشکو شدی پرمشک حالی (نظامی۱۴ - ۱۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

مشکبار

آنچه که بوی مشک پراکنده سازد

فرهنگ فارسی عمید

مشک بو

آنچه که بوی مشک بدهد، کنایه از معطر، خوش بو

فرهنگ فارسی عمید

مشکدوز

(خوَشْ / خُشْ گُ)

کسی که خیک و مشک میدوزد. (ناظم الاطباء). خراز. (یادداشت مؤلف). دوزندۀ خیک:
دلدار مشکدوز کز او پاره شد جگر
چون گفتمش که دوز، دلم ساخت پاره تر.
سیفی (از بهار عجم)

معنی مشکبوی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما