معنی مشحن - جستجوی لغت در جدول جو

مشحن(مُ حِ)

لغت نامه دهخدا

مشتن

دست مالیدن به چیزی، مالیدن چیزی به چیز دیگر
خمیر کردن

فرهنگ فارسی عمید

محن

محنت ها، بلاها، سختی ها، رنج ها، جمع واژۀ محنت

فرهنگ فارسی عمید

مشحون

پر شده، مملو، انباشته شده

فرهنگ فارسی عمید

مجحن

(مُ جَحْ حِ)

تنگ گیرنده عیال خود را از فقر یا بخل. (آنندراج) (از منتهی الارب). سخت گیرنده بر اهل و عیال از فقر و یا بخل. مجحّن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شحن

(شَ حَ)

جمع واژۀ شحنه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مطحن

(مِ حَ)

آسیا. (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث). اسکده. (مهذب الاسماء). آسیاکده. سرآسیا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
گردکان ما در این مطحن شکست
هرچه گوئیم از غم خود اندک است.
مولوی

لغت نامه دهخدا

مشحج

(مِ حَ)

گورخر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حمار وحشی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحط

(مِ حَ)

چوبکی که نزدیک درخت رز نهند تا بر زمین نیفتد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحط

(نَ)

شحط شحطاً و شحطاً و شحوطاً و مشحطاً. رجوع به شحط شود

لغت نامه دهخدا

مشحم

(مُ شَحْ حَ)

پیه آگنده. (مهذب الاسماء). پیه دار. آگنده از پیه، نان با پیه پخته شده. (ناظم الاطباء). ساخته شده با پیه. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحم

(مُ شَحْ حِ)

پیه بسیارخورنده و پیه بسیاردارنده در خانه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پیه بسیاردارنده در خانه. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد) ، صاحب شتران فربه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشحون

(مَ)

پرکرده شده. (غیاث) (آنندراج). پرشده. انباشته شده. بارشده. ممتلی. (از ناظم الاطباء). آکنده و بر سرآمده. پر. مملو: وآیه لهم انا حملنا ذریتهم فی الفلک المشحون. (قرآن 41/36). یافت محلت و سرای خویش را مشحون به بزرگان وافاضل حضرت. (تاریخ بیهقی چ ادیب 32). همه خراسان مشحون باشد به بزرگان و حشم. (تاریخ بیهقی ص 512).
این راز را درست کسی داند
کش دل به علم دعوت مشحون است.
ناصرخسرو.
پس نوشته های برادران بخواست و... داد مشحون به کید حساد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 96). و لشکری مشحون به رایات حمات و ابطال کمات. (ترجمه تاریخ یمینی ص 285). و واصف دو صحیفه بردست کرام الکاتبین یکی مشحون از ذکر جمیل او... (ترجمه تاریخ یمینی ص 448)

لغت نامه دهخدا

مشحئن

(مُ حَ ءِن ن)

از ’ش ح ن’، مرد خشمگین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

مشدن

(مُ دِ)

آهو ماده که بچه اش قوت گرفته باشد. (منتهی الارب). ماده آهویی که بچه اش قوت گرفته باشد. ج، مشادن، مشادین. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مجحن

(مُ حَ)

گیاه کوتاه بی آب. (آنندراج) (منتهی الارب). گیاه ضعیف کوتاه نابالیده از کم آبی. (ناظم الاطباء). گیاه کوتاه کم آب. (از اقرب الموارد). گیاه ضعیف و کوچک یا کوتاه کم آب. (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

مشتن

(شُ دَ)

سرشتن و خمیر کردن. (فرهنگ رشیدی). سرشتن و خمیر کردن و بر این قیاس ’مشت’ و ’مشتیم’. احمد اطعمه (گوید) :
مگر مالم بپای دنبه دستی
غرض در مشتن چنگالم این است.
و بسحاق اطعمه گوید:
در روغن او ما دو سه چنگال بمشتیم.
و ظاهراً اصل یک کلمه است که به معانی فوق آمده است. (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)
مالیدن اعم از آن که دست در چیزی مالند یا چیزی را در چیز دیگر. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ظاهراً از پارسی باستان ’مرشته نه ای’ متعلق به اوستایی ’مرز’، دزفولی ’ماشتن’ (مالیدن). مشتن، چیزی را با مشت مالیدن و چیزی را بر چیزی مالیدن، مثل گل مشتن بر دیوار (تکلم فارس). (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

لغت نامه دهخدا

مجحن

(مُ حِ)

مجحّن. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به مجحّن شود

لغت نامه دهخدا

محشن

(مُ شِ)

کسی که بدبو میکند خیک را به اینکه شیر را مدتی در وی میگذارد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شحن

(اِ زِ)

پر کردن کشتی را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پرکردن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن) ، پرکردن مدینه را به اسبان. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، دور کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (غیاث اللغات) ، دفع نمودن. (از اقرب الموارد) (از صحاح الفرس) ، راندن. (منتهی الارب). طرد کردن. (از اقرب الموارد) ، دور راندن شکار را و صید نکردن. (منتهی الارب)
کینه ورزیدن با کسی: شحن علیه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مشان

(مُ / مِ)

نوعی از خوشترین خرما. (منتهی الارب) (آنندراج). بهترین و گواراترین رطب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). معرب از موشان. از اطیب انواع رطب. و رجوع به ام جرذان و موشان شود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از امثال مردم عراق: ’بعله الورشان تأکل الرطب المشان’. و در صحاح: ’تأکل رطب المشان’ بالاضافه قال، و لاتقل ’تأکل الرطب المشان’ اعجمی است. (از اقرب الموارد). بعله الورشان یأکل رطب المشان. (معجم البلدان ذیل مشان). این مثل را درباره کسی گویند که چیزی اظهار کند و مرادش چیز دیگری باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مشان

(مَ)

از ’ش ی ن’، عیب. ج، مشائن. (منتهی الارب). و رجوع به مشائن شود

لغت نامه دهخدا

مشاحن

(مُ حِ)

دشمن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : عدو مشاحن، ای مباغض شدید العداوه. (اقرب الموارد). و رجوع به مشاحنه شود، در حدیث به معنی مبتدع، تارک جماعت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسحن

(مُ حِ)

نیکوحال: جأالفرس مسحناً. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شحن

بارکردن بارگیری، پرکردن، دوراندن کینه ورزی

فرهنگ لغت هوشیار

مشتن

مالیدن (اعم از آنکه دست در چیزی بمالند یا چیزی را بچیز دیگر بمالند)، سرشتن خمیر کردن: افسوس از آن دنبه چنگال که بگداخت در روغن آن مادو سه پروار نمشتیم. (بسحاق اطعمه آنند.: مشت)

فرهنگ لغت هوشیار