معنی مسؤف - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

صبور، شکیبا، ویژگی کسی که هر چه بخواهد بکند و کسی او را باز ندارد، خود رای، خیره سر

(مَ ئو)

فحل تیزشده به گشنی. (منتهی الارب). مسوف. (اقرب الموارد). مسؤف. (ناظم الاطباء). و رجوع به مسوف شود

(مَ ئو)

رسم الخطی از مسؤول. رجوع به مسؤول شود

(مَ ئو)

گرسنه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ترسنده. (منتهی الارب) (آنندراج). ترسیده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(مِسْوَ)

عطردان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

(مُ سَوْ وِ)

مرد برسر خود که هرچه خواهد میکند و کسی رد حکم آن را نتواند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). صبور. (اقرب الموارد). خیره سر. خودرأی

(مَ)

گشن مایل به گشنی از شتران. (اقرب الموارد). مسؤوف. و رجوع به مسؤوف شود

(مَ ئو)

مؤوف. آفت رسیده. (مهذب الاسماء). آگفت و آفت رسیده و رنج و آزار دیده. (ناظم الاطباء). آکفت دیده. مقابل سالم: زرع مؤف، کشت آفت رسیده. (یادداشت مؤلف)

بویه دان خیره سر عطردان خیره سر خودرای، جمع مسوفین

((مِ وَ))

عطردان

((مُ سَ و ُِ))

خیره سر، خودرأی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما