معنی مسهمه - جستجوی لغت در جدول جو

مسهمه(مُ سَهَْ هََ مَ)

لغت نامه دهخدا

مسلمه

(دخترانه)

مؤنث مسلم، پیرو دین اسلام، مسلمانان

فرهنگ نامهای ایرانی

مهمه

مؤنث واژۀ مهمّ

فرهنگ فارسی عمید

مسلمه

مؤنث واژۀ مسلم

فرهنگ فارسی عمید

مهمه

بیابان، دشت بی آب و علف

فرهنگ فارسی عمید

متهمه

متهم، آنکه به او تهمت زده شده، آنکه کار بدی به او نسبت داده شده

فرهنگ فارسی عمید

موهمه

(هَِ مَ)

موهمه: کلمات موهمه، سخنان به وهم افکننده. (از یادداشت مؤلف). و رجوع به موهم و وهم و موهمه شود
مؤنث موهم. رجوع به موهم شود

لغت نامه دهخدا

ملهمه

(مُ هَِمَ)

تأنیث ملهم. الهام دهنده:
چو نفس مطمئنه ماهتاب و ملهمه جاسوس
نشان مدبر و مقبل ز لوامه ست جاویدان.
ناصرخسرو (دیوان چ سهیلی ص 360).
نفس اماره ست و لوامه ست ودیگر ملهمه
مطمئنه با سه دشمن در یکی پیراهن است.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 397).
رجوع به نفس ملهمه شود

تأنیث مُلهِم. الهام دهنده:
چو نفس مطمئنه ماهتاب و ملهمه جاسوس
نشان مدبر و مقبل ز لوامه ست جاویدان.
ناصرخسرو (دیوان چ سهیلی ص 360).
نفس اماره ست و لوامه ست ودیگر ملهمه
مطمئنه با سه دشمن در یکی پیراهن است.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 397).
رجوع به نفس ملهمه شود

لغت نامه دهخدا

منهمه

(مَ هََ مَ)

جای درودگری و جای تراشیدن ازچوب. (منتهی الارب) (آنندراج). دکان درودگری و نجاری. (ناظم الاطباء). جای درودگری. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسامه

(مَ مَ)

چوبی است پهنا غلیظ در زیر هر دو قاعده در، چوب پیش هودج. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مساهمه

(صَ لَ کَ)

مساهمه. مساهمت. قرعه زدن با کسی و غالب آمدن او را در قرعه. (منتهی الارب). با کسی قرعه زدن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (دهار). تیر قرعه زدن با هم. (آنندراج) (اقرب الموارد). مقارعه. مواطاه، هم نصیب و هم بهره شدن با کسی و شریک شدن با او. (منتهی الارب). مشارکت. (آنندراج). و رجوع به مساهمت شود

لغت نامه دهخدا

مبهمه

(مُ هََ مَ)

مؤنث مبهم. رجوع به مبهم شود.
- اسماء مبهمه، اسماء اشارات است به اصطلاح نحویان مانند هذا و ذاک و هولاء و هذه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مبهم و مبهمات شود.
، هذه الایه مبهمه، یعنی این آیه عام و مطلق است. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، قلوب المؤمنین مبهمه علی الایمان، ای مصمه،یعنی دلهای مؤمنین بسته است بر ایمان. (ناظم الاطباء) ، هذه المراءهالمبهمه علیه، یعنی نکاح این زن برای آن مرد حلال نیست. مانند نکاح مادر و خواهر و جز آن. و رجوع به مبهم شود

لغت نامه دهخدا

مرهمه

(شَ جَ بَ)

مرهم بر جراحت نهادن، و ’م’آن اصلی است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسنمه

(مُ سَنْ نَ مَ)

تأنیث مسنم. خرپشته ای. (یادداشت مرحوم دهخدا) : و هی (طبرستان) کثیرهالامطار شتاءً و صیفاً و سطوحهم مسنمه لذلک. (صور الاقالیم اصطخری از یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به مسنّم شود

لغت نامه دهخدا

مسنمه

(مُ نِ مَ)

گیاه حلیّا رویانده شده: أرض مسنمه، زمین که گیاه حلیا رویاند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسومه

(مُ سَوْ وَ مَ)

تأنیث مسوم. اسب به چرا گذاشته شده، اسب با نشان و علامت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نشان کرده شده. نشاندار. باعلامت. معلمه. داغدار. (یادداشت مرحوم دهخدا) : حجاره مسومه، سنگریزه هائی که بر آن امثال خواتم بوده باشد، یا آن که بر آن نشان سپید و سرخ یا دیگر علامت بود که بدان معلوم گردد که این سنگریزه ها از سنگریزه های دنیا نبوده اند. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : و أمطرنا علیها حجاره من سجیل منضود مسومه... (قرآن 82/11 و 83) ، و بارانیدیم بر آن سنگهائی از سنگ گل بر هم نهاده شده و نشان کرده

لغت نامه دهخدا

مسهبه

(مُ هََ بَ)

تأنیث مسهب: بئر مسهبه، چاهی که از بسیاری ریگ آب ندهد، چاه مغاک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). چاهی دورفرود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مسهکه

(مَ هََ کَ)

گذرگاه باد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مسهک. و رجوع به مسهک شود

لغت نامه دهخدا

مسلمه

(مُ لِ مَ)

مسلمه. تأنیث مسلم. زنی که متدین به دین اسلام باشد. (از اقرب الموارد). ج، مسلمات. (ناظم الاطباء). و رجوع به مسلم شود

لغت نامه دهخدا

مسهکه

(مَ هََ کَ)

ریح مسهکه، باد سخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسهفه

(مَ هََ فَ)

تشنگی آور. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) : طعام مسهفه، طعامی که تشنگی آرد و آب بسیار خوراند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسلمه

(مُ سَلْ لَ مَ)

تأنیث مسلّم. سلامت داده از عیب یا از کار.
- امراض مسلمه، امراضی که معالجۀ آنها راه قطعی داشته باشد، امراض غیرمسلمه آنهائی هستند که با عارضۀ دیگری همراهند و راه معالجۀ هر یک مخالف طریق معالجۀ دیگری است، مانند صداع و نزله که با هم عارض شوند و معالجۀ آن دو با هم متناقض است. (از بحرالجواهر). و رجوع به مسلم شود

لغت نامه دهخدا

مسقمه

(مَ قَ مَ)

أرض مسقمه، زمین که درآن سقم و بیماری فراوان باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسهله

(مُ هَِ لَ)

مسهله. تأنیث مسهل. ج، مسهلات. و رجوع به مسهل شود.
- ادویۀ مسهله، داروهای شکم راننده و نرم کننده. و رجوع به مسهلات شود

لغت نامه دهخدا