معنی مستعظم در لغت نامه دهخدا

نعت مفعولی از استعظام. بزرگ شمرده. (ناظم الاطباء). بزرگ و منکر شمرده شده. (اقرب الموارد). رجوع به استعظام شود: ابوالحسن عباد این حالت را به غایت مستعظم و بزرگ و ناموجه یافت. (تاریخ قم ص 143). هرآنکس که بر حقیقت این واقف نمی بود انکار این رسم میکرد و مستعظم میداشت. (تاریخ قم ص 156). عجم آن را مستعظم و مستکره شمردند. (تاریخ قم ص 183)

معنی مستعظم در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از استعظام. متکبر. بزرگ و عظیم شمرنده چیزی را. (اقرب الموارد). رجوع به استعظام شود

معنی مستعظم - جستجوی لغت در جدول جو

مستعظم

لغت نامه دهخدا

مستعظم

لغت نامه دهخدا

مستعان

کسی که از او استعانت می کنند

فرهنگ فارسی عمید

مستعار

چیزی که عاریه گرفته شده، به عاریت خواسته شده

فرهنگ فارسی عمید

مستعمل

کهنه، کارکرده، معمول، متداول

فرهنگ فارسی عمید

مستعقب

موجب، سبب، دنباله رو، پیرو

فرهنگ فارسی عمید

مستدام

دوام یافته، پایدار، دائم

فرهنگ فارسی عمید

مستعذب

گوارا، مطبوع و خوشایند

فرهنگ فارسی عمید

مستعلی

بلند، برتر، غلبه کننده

فرهنگ فارسی عمید

استعظام

بزرگ شمردن، بزرگ دانستن

فرهنگ فارسی عمید

مستعفی

کسی که از کار و خدمتی کناره گیری کند، استعفا کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستخدم

خدمتگزار، کسی که از او در برابر حقوق مشخص خدمت می خواهند

فرهنگ فارسی عمید

مستعرب

کسی که از اعراب تقلید می کند، عجم داخل شده در میان اعراب

فرهنگ فارسی عمید

مستعجل

کسی که بخواهد کاری با عجله انجام یابد، عجله کننده، شتاب کننده، زودگذر، گذرا

فرهنگ فارسی عمید

مستعام

(مُ تَ)

کشتی در دریا. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مستعجم

(مُ تَ جِ)

نعت فاعلی از استعجام. آنکه سخن پیدا گفتن نتواند و گنگ. (منتهی الارب) ، آنکه اصولاً قادر بر سخن گفتن نباشد، آنکه از غلبۀ خواب قادر بر خواندن نباشد. (اقرب الموارد). رجوع به استعجام شود

لغت نامه دهخدا

مستعصم

(مُ تَ صِ)

آخرین خلیفۀ عباسی:
آسمان را حق بود گر خون بگرید بر زمین
بر زوال ملک مستعصم امیرالمؤمنین.
سعدی.
رجوع به مستعصم بالله شود

لغت نامه دهخدا

مستعم

(مُ تَ عِم م)

نعت فاعلی از استعمام. به عمی گیرنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، آنکه عمامه برسر می بندد. (اقرب الموارد). رجوع به استعمام شود

لغت نامه دهخدا

متعظم

(مُ تَ عَظْ ظِ)

بزرگی نماینده و بزرگ منشی کننده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). متکبر و خودبین و بزرگوار. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعظم شود

لغت نامه دهخدا

مستعصم

(مُ تَ صِ)

نعت فاعلی از استعصام. آنکه سخت می گیرد چیزی را و ضبط می کند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). مستمسک و چنگ درزننده به کسی یا به چیزی. (اقرب الموارد).
- مستعصم باﷲ، چنگ درزننده و آویزنده و مستمسک به خداوند. رجوع به استعصام شود

لغت نامه دهخدا

مستعلم

(مُ تَ لِ)

نعت فاعلی از استعلام. پرسنده از چیزی. (منتهی الارب). پرسنده از خبر. (اقرب الموارد). رجوع به استعلام شود

لغت نامه دهخدا