معنی مستعدی در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از استعداء. یاری خواهنده از کسی. (آنندراج). مستغیث و مستنصر. (اقرب الموارد). یاری خواه. یاری طلب. رجوع به استعداء شود

معنی مستعدی - جستجوی لغت در جدول جو

مستعدی(مُ تَ)

لغت نامه دهخدا

مستعدی

فرهنگ لغت هوشیار

مستعلی

بلند، برتر، غلبه کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستدعی

کسی که چیزی درخواست می کند، درخواست کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستعفی

کسی که از کار و خدمتی کناره گیری کند، استعفا کننده

فرهنگ فارسی عمید

مستعد

کسی که آماده برای کاری است، آماده، با استعداد

فرهنگ فارسی عمید

متعدی

تعدی کننده، متجاوز، در دستور زبان علوم ادبی فعلی که برای کامل کردن معنی خود به مفعول نیاز دارد

فرهنگ فارسی عمید

مستعید

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استعاده. عادت خویش کننده چیزی را، خواهندۀ اعاده و تکرار مطلبی. (اقرب الموارد). رجوع به استعاده شود

لغت نامه دهخدا

مستدعی

(مُ تَ عا)

نعت مفعولی از استدعاء. آنچه خواهش شده. درخواست شده. خواسته شده. استدعاشده. رجوع به استدعاء شود.
- مستدعی علیه تمییز، فرجام خوانده. (لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

مستعلی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استعلاء. بلند و بلند برآمده. (منتهی الارب). مرتفع، بالارونده، غلبه کننده. (اقرب الموارد) ، حروف مستعلی یا استعلاء، هفت حرف است از حروف الفبا یعنی: خ، ص، ض، ط، ظ، غ، ق. و رجوع به مستعلیات و مستعلیه شود، در اصطلاح احکام نجوم، کوکبی که استعلا دارد. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به استعلاء شود

لغت نامه دهخدا

مستودی

(مُ تَ)

اقرارکننده به حق دیگری. (از اقرب الموارد). گروندۀ حق. (از منتهی الارب). و رجوع به استیداء شود

لغت نامه دهخدا

مستهدی

(مُ تَ)

هدایت و راهنمایی خواهنده. (از اقرب الموارد). راه جوی. هدایت طلب، خواهنده که چیزی را به او هدیه کنند. (از اقرب الموارد). هدیه خواه. هدیه طلب. رجوع به استهداء شود

لغت نامه دهخدا

مستعصی

(مُتَ)

نعت فاعلی از استعصاء. گناه جویند بر کسی. (آنندراج) (منتهی الارب) ، سرکش و عاصی و گناهکار. (ناظم الاطباء). رجوع به استعصاء شود

لغت نامه دهخدا

مستعذی

(مُ تَ ذا)

نعت مفعولی از استعذاء. مکانی که شخص راموافق آید. (اقرب الموارد). رجوع به استعذاء شود

لغت نامه دهخدا

مستدعی

(مُ تَ)

مستدع. نعت فاعلی از استدعاء. درخواست کننده. (غیاث) (آنندراج). آنکه خواهش کند. خواهشمند. طلب کننده. خواهنده. خواستار.
- مستدعی تمییز، فرجام خواه. (لغات فرهنگستان).
- مستدعی شدن، درخواست کردن. خواهشمند شدن.
- مستدعی گشتن (گردیدن) ، درخواست کردن. استدعا کردن: متمکن گردانیدن سلطان حسین میرزا را بر سریر سلطنت ایران ملتمس و مستدعی گردید. (مجمل التواریخ گلستانه ص 218)

لغت نامه دهخدا

مساعدی

(مُ فِ)

دهی است از دهستان قصبۀ نصار بخش قصبۀ معمرۀ شهرستان آبادان. واقع در 12هزارگزی شمال باختری نهرقصر و 14هزارگزی جنوب خاوری راه شوسۀ خسروآباد به آبادان در کنار شطالعرب. آب آن از شطالعرب و لوله کشی خسروآباد و راه آن در تابستان اتومبیل رو است. ساکنین آن از طایفۀ نصار هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

مستعطی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استعطاء. عطاخواهنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استعطاء شود

لغت نامه دهخدا

مستجدی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از مصدر استجداء. خواهندۀ عطا. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). عطاخواهنده از کسی. (آنندراج). رجوع به استجداء شود

لغت نامه دهخدا

مستعفی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استعفاء. استعفادهنده. استعفا داده. برکناری خواه از شغلی.
- مستعفی شدن، استعفا دادن. رجوع به استعفاء شود