- مستجیب
اجابت کننده، قبول کننده
معنی مستجیب - جستجوی لغت در جدول جو
- مستجیب (مُ تَ)
نعت فاعلی از مصدر استجابه، اجابت کننده. (غیاث). جواب گوینده. قبول کننده. رواکننده:
بهر آن گفت آن رسول مستجیب
رمز الاسلام فی الدنیا غریب.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجابه شود، یکی از درجات هفتگانه دعوت اسماعیلیان و فروترین آنها، بدین توضیح که در عالم دعوت آنان هفت مرتبه است یا هفت حد جسمانی هست که به ترتیب اهمیت: ناطق یا رسول، سوس یا اساس یا وصی، امام، حجت، داعی مأذون یا محدود، داعی مطلق و سپس مستجیب است. و به عبارت بهتر مستجیب هرکسی است که طریقۀ اسماعیلیه را پذیرفته باشد: و آن کس را که دین بر وی عرضه کنند (باطنیان) مستجیب خوانند. (بیان الادیان، در الفرقهالرابعه من الشیعه)
بهر آن گفت آن رسول مستجیب
رمز الاسلام فی الدنیا غریب.
مولوی (مثنوی).
رجوع به استجابه شود، یکی از درجات هفتگانه دعوت اسماعیلیان و فروترین آنها، بدین توضیح که در عالم دعوت آنان هفت مرتبه است یا هفت حد جسمانی هست که به ترتیب اهمیت: ناطق یا رسول، سوس یا اساس یا وصی، امام، حجت، داعی مأذون یا محدود، داعی مطلق و سپس مستجیب است. و به عبارت بهتر مستجیب هرکسی است که طریقۀ اسماعیلیه را پذیرفته باشد: و آن کس را که دین بر وی عرضه کنند (باطنیان) مستجیب خوانند. (بیان الادیان، در الفرقهالرابعه من الشیعه)
- مستجیب
اجابت کننده، جواب گوینده
- مستجیب ((مُ تَ))
اجابت کننده
- مستجیب
پذیرنده، اجابت کننده، مستجاب کننده، اجابت گر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استثابه، باز پس گیرندۀ مال. (اقرب الموارد) ، پاداش خواهنده از کسی. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، آنکه ثواب می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به استثابه شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استتابه. درخواست کننده از کسی که توبه کند. (اقرب الموارد). رجوع به استتابه شود
(مُ تَ جَ)
لغت نامه دهخدا
جواب داده شده، و آن مخفف مستجاب است و در شعر ذیل از مثنوی مولوی آمده است:
گبر گوید هست عالم نیست رب
یاربی گوید که نبود مستجب.
مولوی (مثنوی)
گبر گوید هست عالم نیست رب
یاربی گوید که نبود مستجب.
مولوی (مثنوی)
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از مصدر استجابه. پاسخ داده شده. جواب داده شده. (اقرب الموارد) (از غیاث). رجوع به استجابه شود، پذیرفته شده دعا و برآورده شده حاجت. (اقرب الموارد). قبول کرده شده. (غیاث) (آنندراج). مقبول. پذیرفته. انجام یافته. برآورده. درگیر شده. روا. برآمده:
ایزد دعای سوختگان را بود مجیب
پس چون دعای دشمن تو نیست مستجاب.
معزی.
بر فلک بایدشدن از راه پند
ای برادر چون دعای مستجاب.
ناصرخسرو.
چار ملک در دو صبح داعی بخت تواند
باد به آئین خضر دعوتشان مستجاب.
خاقانی.
پیک انفاس بر طریق مراد
دعوت مستجاب من رانده ست.
خاقانی.
پس به آخر مرا دعا گفتی
آن دعا مستجاب دیدستند.
خاقانی.
در ربیع دولتت هرگز خزان را ره مباد
فارغم از این که دانم مستجاب است این دعا.
خاقانی.
ذره صفت پیش تو ای آفتاب
باد دعای سحرم مستجاب.
نظامی.
دلش روشن و دعوتش مستجاب.
سعدی.
- مستجاب آمدن، مستجاب شدن. برآورده شدن. پذیرفته شدن:
مستجاب آمد دعای آن شکم
سوزش حاجت بزد بیرون علم.
مولوی (مثنوی).
- مستجاب الدعوات، کسی که به دعاهای وی پاسخ داده می شود و پذیرفته و برآورده می گردد. (ناظم الاطباء).
- مستجاب الدعوه، آنکه دعای او مستجاب گردد. که دعای وی گیرا باشد. که دعاهای او برآورده شود. که دعاهای او درگیرشود: درویشی مستجاب الدعوه در بغداد پدید آمد. (گلستان).
- مستجاب دعا، آنکه دعای او مستجاب باشد. مستجاب الدعوه:
در شهنشاه و آل برهان باد
سوزنی پیر مستجاب دعا.
سوزنی.
- مستجاب شدن، برآورده شدن. مقبول شدن. پذیرفته شدن. درگیر شدن دعا:
غراب بین نیست جز پیمبری
که مستجاب زود شد دعای او.
منوچهری.
زین گره ناحفاظ حافظ جانش تو باش
کز تو دعای غریب زود شود مستجاب.
خاقانی.
گفتی که یارب از کف آزم خلاص ده
آمین چه میکنی که دعا مستجاب شد.
خاقانی.
کی دعای تو مستجاب شود
که به یک روی در دو محرابی.
سعدی.
- امثال:
این دعائی است که مستجاب نمی شود. (امثال و حکم دهخدا).
- مستجاب کردن، برآورده کردن. پذیرفتن. برآوردن. بجای آوردن:
چو هیچ دعوت من در جهان نمی شنوند
امید تا کی دارم که مستجاب کنند.
مسعودسعد.
هر سحر گویدش دعای بخیر
ایزد ارجو که مستجاب کند.
خاقانی.
حافظ وصال می طلبد از ره دعا
یارب دعای خسته دلان مستجاب کن.
حافظ.
- مستجاب گشتن، مستجاب شدن: آن دعا مستجاب گشت و اپرویز نامه ای نبشت به بادان. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 106).
- نامستجاب، برنیاورده. برآورده نشده:
نابارور نرستی هرگز از این درخت
نامستجاب بازنگشتی از آن دعا.
مسعودسعد.
بیش از برونشان نگذشته ست و نگذرد
اشعارشان چو دعوت نامستجابشان.
خاقانی
ایزد دعای سوختگان را بود مجیب
پس چون دعای دشمن تو نیست مستجاب.
معزی.
بر فلک بایدشدن از راه پند
ای برادر چون دعای مستجاب.
ناصرخسرو.
چار ملک در دو صبح داعی بخت تواند
باد به آئین خضر دعوتشان مستجاب.
خاقانی.
پیک انفاس بر طریق مراد
دعوت مستجاب من رانده ست.
خاقانی.
پس به آخر مرا دعا گفتی
آن دعا مستجاب دیدستند.
خاقانی.
در ربیع دولتت هرگز خزان را ره مباد
فارغم از این که دانم مستجاب است این دعا.
خاقانی.
ذره صفت پیش تو ای آفتاب
باد دعای سحرم مستجاب.
نظامی.
دلش روشن و دعوتش مستجاب.
سعدی.
- مستجاب آمدن، مستجاب شدن. برآورده شدن. پذیرفته شدن:
مستجاب آمد دعای آن شکم
سوزش حاجت بزد بیرون علم.
مولوی (مثنوی).
- مستجاب الدعوات، کسی که به دعاهای وی پاسخ داده می شود و پذیرفته و برآورده می گردد. (ناظم الاطباء).
- مستجاب الدعوه، آنکه دعای او مستجاب گردد. که دعای وی گیرا باشد. که دعاهای او برآورده شود. که دعاهای او درگیرشود: درویشی مستجاب الدعوه در بغداد پدید آمد. (گلستان).
- مستجاب دعا، آنکه دعای او مستجاب باشد. مستجاب الدعوه:
در شهنشاه و آل برهان باد
سوزنی پیر مستجاب دعا.
سوزنی.
- مستجاب شدن، برآورده شدن. مقبول شدن. پذیرفته شدن. درگیر شدن دعا:
غراب بین نیست جز پیمبری
که مستجاب زود شد دعای او.
منوچهری.
زین گره ناحفاظ حافظ جانش تو باش
کز تو دعای غریب زود شود مستجاب.
خاقانی.
گفتی که یارب از کف آزم خلاص ده
آمین چه میکنی که دعا مستجاب شد.
خاقانی.
کی دعای تو مستجاب شود
که به یک روی در دو محرابی.
سعدی.
- امثال:
این دعائی است که مستجاب نمی شود. (امثال و حکم دهخدا).
- مستجاب کردن، برآورده کردن. پذیرفتن. برآوردن. بجای آوردن:
چو هیچ دعوت من در جهان نمی شنوند
امید تا کی دارم که مستجاب کنند.
مسعودسعد.
هر سحر گویدش دعای بخیر
ایزد ارجو که مستجاب کند.
خاقانی.
حافظ وصال می طلبد از ره دعا
یارب دعای خسته دلان مستجاب کن.
حافظ.
- مستجاب گشتن، مستجاب شدن: آن دعا مستجاب گشت و اپرویز نامه ای نبشت به بادان. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 106).
- نامستجاب، برنیاورده. برآورده نشده:
نابارور نرستی هرگز از این درخت
نامستجاب بازنگشتی از آن دعا.
مسعودسعد.
بیش از برونشان نگذشته ست و نگذرد
اشعارشان چو دعوت نامستجابشان.
خاقانی
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجاده، نیکویابندۀ چیزی و جیّدشمرنده. (آنندراج) (اقرب الموارد) ، جود و بخشش کسی را خواهنده. (اقرب الموارد) ، اسپ نیکورو و جواد خواهنده. (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به استجاده شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجاره، پناه جوینده و زنهارخواهنده. (غیاث) (آنندراج). زینهارخواه. زنهارخواه. امان خواه. پناه برنده. پناه گرفته. پناهنده:
ایمن از شر امیران و وزیر
در پناه نام احمد مستجیر.
مولوی (مثنوی).
المستجیر بعمرو عند کربته
کالمستجیر من الرمضاء بالنار.
(امثال و حکم دهخدا).
- مستجیر باﷲ، پناه برنده به خدا. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، دادخواه. (ناظم الاطباء) ، پناه و پناه دهنده. (غیاث) (ناظم الاطباء)
ایمن از شر امیران و وزیر
در پناه نام احمد مستجیر.
مولوی (مثنوی).
المستجیر بعمرو عند کربته
کالمستجیر من الرمضاء بالنار.
(امثال و حکم دهخدا).
- مستجیر باﷲ، پناه برنده به خدا. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، دادخواه. (ناظم الاطباء) ، پناه و پناه دهنده. (غیاث) (ناظم الاطباء)
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجازه، ’جواز’خواهنده، و آن آبی باشد که به مواشی و زراعت دهند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اجازت خواهنده. (آنندراج). اذن خواهنده. (اقرب الموارد) :
چه عجب گر خالق این قوم نیز
با تو باشد چون نه ای تو مستجیز.
مولوی (مثنوی).
، صله طلبنده. (منتهی الارب). رجوع به استجازه شود
چه عجب گر خالق این قوم نیز
با تو باشد چون نه ای تو مستجیز.
مولوی (مثنوی).
، صله طلبنده. (منتهی الارب). رجوع به استجازه شود
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجاعه. کسی که همیشه خود را گرسنه نماید. (منتهی الارب). کسی که پیوسته او را گرسنه یابند، و یا کسی که هر ساعت اقدام به خوردن می کند. (اقرب الموارد). رجوع به استجاعه شود
قبول کرده شده، پذیرفته، مقبول، انجام یافته، برآورده، درگیر شده، روا
از ریشه پارسی جایزه خواهنده زه خواهنده، پروانه خواه پرگخواه اجازه خواهنده، آنکه جواز خواهد، کسی که صله و جایزه طلبد جمع مستجیزین
پناه جو، زنهارخواه
متضاد: زنهارده
متضاد: زنهارده
اجابت شده، برآورده، پذیرفته، مقبول، پذیرفته شده