- مستجم (مُ تَ جِم م)
نعت فاعلی از مصدر استجمام. رجوع به استجمام شود
معنی مستجم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ ءِم م)
لغت نامه دهخدا
مستأمم. نعت فاعلی از مصدر استیمام، مادرگیرنده. (منتهی الارب). کسی را به مادری گیرنده. (اقرب الموارد) ، کسی را به امامت و پیشوایی برگزیننده. (اقرب الموارد). رجوع به استئمام و استیمام شود
(مُ تَ هَِ م م)
لغت نامه دهخدا
خواهنده از کسی که نسبت به کاری اهتمام ورزد، اهتمام ورزنده به کار قوم خود. (از اقرب الموارد). اندوهگین شونده و رنج برنده به کار قوم. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به استهمام شود
(مُ تَ عِم م)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استعمام. به عمی گیرنده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، آنکه عمامه برسر می بندد. (اقرب الموارد). رجوع به استعمام شود
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
طلب روشنائی کننده. (غیاث) (آنندراج). و رجوع به استنجام شود، روشن. (غیاث) (آنندراج). تابیده و افروخته:
دود پیوسته هم از هیزم بود
کی ز آتشهای مستنجم بود.
مولوی (مثنوی)
دود پیوسته هم از هیزم بود
کی ز آتشهای مستنجم بود.
مولوی (مثنوی)
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استعجام. آنکه سخن پیدا گفتن نتواند و گنگ. (منتهی الارب) ، آنکه اصولاً قادر بر سخن گفتن نباشد، آنکه از غلبۀ خواب قادر بر خواندن نباشد. (اقرب الموارد). رجوع به استعجام شود
(مُ تَ حَم م)
لغت نامه دهخدا
اسم مکان از استحمام. جای غسل کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). جای استحمام. آنجا که سر و تن شویند. رجوع به استحمام شود، مبرز: فقیهی (فقیری) در مستحم تیز بلند میدادی. (هزلیات سعدی)
(مُ تَ جِ)
لغت نامه دهخدا
حجامت کننده. (منتهی الارب) (آنندراج). کسی که شاخ حجامت را منطبق می کند و بادکش می نماید. و آنکه حجامت می کند، آنکه حجامت چی را طلب می نماید. (ناظم الاطباء). گراخواه. حجامت خواه. (از منتهی الارب)
(مُ تَ ذِم م)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استذمام. آنکه کاری می کند که سزاوار نکوهش می گردد. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به استذمام شود
(مُ تَ جِن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجنان، پوشیده شده. (منتهی الارب) ، به طرب فراخواننده. (اقرب الموارد). رجوع به استجنان شود
(مُ تَ جَن ن)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از مصدر استجنان، دیوانه و جن زده. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به استجنان شود
(مُ تَ جِزز)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجزاز. گندم که به درو رسد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به استجزاز شود
(مُ تَ مِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجمار. سپاه مقیم شده درسرحد دشمن. (ناظم الاطباء) ، استنجاکننده به سنگریزه. (منتهی الارب). رجوع به استجمار شود
(مُ تَ مِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر استجماع. فراهم آمده و با هم جمع شده. (ناظم الاطباء) ، خواهان اجتماع. (ناظم الاطباء) ، جمعکننده و فراهم آرنده. (غیاث) ، کامل. سرآمد: فیلسوفان گفتند سندباد بر ما به فضل و علم راجح است و در میان ما کسی از وی مستجمعتر نیست کی روزگار او را بر افادت حکمت و دانش مستغرق داشته است. (سندبادنامه ص 46). و رجوع به استجماع شود
نو گشته نو سازی شده نو ساز نو گرداننده نو گردیده جدیدشده. نوکننده نو گرداننده
