معنی مزقه در لغت نامه دهخدا

رزقه. یک بار دادن. ج، رزقات. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). رجوع به رزقات شود، حصه و بهره. ج، رزقات. (ناظم الاطباء) :
رزقه ای از دست شاهم بس بود
در جهان این پایگاهم بس بود.
عطار

لغت نامه دهخدا

مذقه

(مُ قَ)

فی الحدیث: مذقه من اللبن، ای شربه من اللبن الممذق. (ناظم الاطباء) ، جرعه ای از شیر به آب آمیخته

لغت نامه دهخدا

مرقه

(مَ رَ قَ)

شوربا، و از مرق اخص است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خوردی. (السامی). و رجوع به مرق شود. شوربا. (صراح).
- مرقه بیضاء، آنکه در آن حوایج نریزند. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بزقه

ج، بزقات. رجوع به بزقات شود

لغت نامه دهخدا

مذقه

(مَ قَ)

شیر آمیخته با آب. (یادداشت مؤلف). الطائفه من المذیق. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مدقه

(مِ دَقْ قَ)

آنچه بدان چیزی را بکوبند و نرم کنند. (از اقرب الموارد). کوبه. (منتهی الارب). کلوخ کوب وآنچه بدان خرمن نرم سازند. (مهذب الاسماء). جامه کوب و سنگی که بدان چیزها سایند و هر چه بدان چیزی ساییده شود. (فرهنگ خطی). ج، مداق. رجوع به مدق شود، دستۀ هاون. (فرهنگ خطی) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

مخزقه

(مِ زَ قَ)

نام یک قسم آلت نافذی. (ناظم الاطباء). حربه ای است. (از ذیل اقرب الموارد) (از لسان العرب). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

مزده

(مُ دَ / دِ)

مزد. (آنندراج). مزد و پاداش. اجرت. مواجب. سالیانه. (ناظم الاطباء). و رجوع به مزد در تمام معانی شود

لغت نامه دهخدا

مزده

(مَ)

دهی است از دهستان شش طراز بخش خلیل آباد شهرستان کاشمر، در 2هزارگزی غرب خلیل آباد سر راه کاشمر به بردسکن، در جلگه گرمسیر واقع و دارای 912 تن سکنه است. آبش از رودخانه و محصولش غلات، زیره، بنشن، منداب، میوه جات. شغل مردمش زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

ازقه

(اَ زِقْ قَ)

جمع واژۀ زقاق

لغت نامه دهخدا

مزخه

(مِ زَخْ خَ)

زن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ممزقه

(مُمَزْ زَ قَ)

تأنیث ممزق. جامۀ پاره پاره