معنی مروزی در فرهنگ فارسی عمید

از مردم مرو، مَرغَزی

معنی مروزی در لغت نامه دهخدا

منسوب به مرو شاهجان. (از الانساب سمعانی)، ساختۀ مرو، اهل مرو. از مرو. مرغزی: فأما الطعم والجوده. (فی ه الیابس من الفواکه) فان المروزی ه یفضله... (صور الاقالیم اصطخری در فصل شرح مرو شاهجان).، گرچه هر دو بر سر یک بازیند، هردو با هم مروزی ورازیند.، مولوی.، مروزی و رازی افتد در سفر، همره و همسفره پیش همدگر.، مولوی.، - مروزی را با رازی کار افتاده بودن، سر و کار با دشمن پیدا کردن:، به چاره سازی با خصم توهمی کوشم، که مروزی را کار اوفتاد با رازی.، سوزنی.، - امثال:، من رازی و او مروزی.، این مروزی و آن رازی. (امثال و حکم دهخدا).، مروزی را چه کار با رازی، رازی را چه کار با مروزی. (امثال و حکم دهخدا)

معنی مروزی در لغت نامه دهخدا

لقب محمد بن احمد بن عبدالله مروزی قاسانی، مکنی به ابوزید فقیه بزرگ شافعی در قرن چهارم هجری. رجوع به ابوزید (محمدبن...) در ردیف خود شود، لقب احمد بن محمد بن الحجاج است. او در فقه بر مذهب احمد بن حنبل بود و از اوست: کتاب السنن بشواهد الحدیث. (از الفهرست ابن الندیم)، لقب ابراهیم بن احمد بن اسحاق مروزی خالد آبادی، مکنی به ابواسحاق فقیه قرن چهارم هجری است. رجوع به ابواسحاق (ابراهیم بن...) شود، مکنی به ابوالعباس و مشهور به ابن جبود. از شاعران عصر مأمون عباسی. رجوع به ابوالعباس مروزی در ردیف خود شود، لقب جعفر بن احمد، مکنی به ابوالعباس از مؤلفان قرن سوم هجری، رجوع به ابوالعباس مروزی در ردیف خود شود