- مرزیح (مِ)
بانگ. (مهذب الاسماء). صوت یا الشدید الصوت. (از متن اللغه). آواز سخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نیز رجوع به مرزج شود، چوب دوشاخه ای که بدان تاک رز را از زمین برگیرند. (ناظم الاطباء). رجوع به مرزح و مرزحه شود
معنی مرزیح - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به مرز. مربوط به مرز: سپاه مرزی. قرارداد مرزی، مسائل مرزی. رجوع به مرز به معنی سرحد بین دو مملکت شود
(مِ زَ)
لغت نامه دهخدا
چوب دوشاخه ای که تاک رز را به وی برگیرند از زمین. (منتهی الارب). چوبی که بدان شاخ مو را از زمین بلند کنند. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). مرزحه. (متن اللغه). آن چوب که زیر رز نهند. (مهذب الاسماء). ج، مرازح، صوت. (متن اللغه). آواز سخت یا آن که سخت نباشد. (منتهی الارب). رجوع به مرزیح شود
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
لاغر کردن ستور. (تاج المصادر بیهقی) لاغر و نزار گردانیدن شتر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). لاغر کردن ناقه. (از اقرب الموارد) (المنجد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
ابل مرازیح، شتران لاغر. (منتهی الارب). شتران مانده از لاغری. (ناظم الاطباء). مهزوله ساقطه رزاحی. رزحی. رزح. روازح. (اقرب الموارد). ناقه هائی که ازدرد یا لاغری فروافتند. جمع واژۀ مرزاح. (از متن اللغه)
از توابع میان دو رود ساری
