معنی مخشوب - جستجوی لغت در جدول جو

مخشوب

لغت نامه دهخدا

مخروب

مخروبه، خراب، ویران شده

فرهنگ فارسی عمید

ماشوب

نوعی غربال سیمی با سوراخ های ریز، موبیز

فرهنگ فارسی عمید

مشوب

آمیخته شده، آغشته، آلوده

فرهنگ فارسی عمید

مشوب

(مَ)

آمیخته. (مجمل اللغه). آمیخته شده و مخلوط. (غیاث) (آنندراج). مخلوط و ممزوج. (از اقرب الموارد). مخلوط. آمیخته. به آمیغ. (یادداشت مؤلف) :
مشورت دارند سرپوشیده خوب
در کنایت با غلطافکن مشوب.
مولوی (مثنوی چ نیکلسن ج 1 ص 65).
- ذهن کسی را مشوب کردن، خاطر و فکر او را پریشان و در هم ساختن و ذهنش را به ناراستی سوق دادن. مشتبه کردن ذهن او.
- مشوب به اغراض، مشوب به غرض، آلودۀ غرضها. (یادداشت مؤلف).
- مشوب به ریا، مشوب به غرض. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مخشب

(مُ خَشْ شَ)

خانه از چوب ساخته شده. (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

خشوب

(خَ)

نام کوهی است در دیار مزینه. (از معجم البلدان یاقوت)

لغت نامه دهخدا

منشوب

(مَ)

بسته شده و درآویخته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجشوب

(مَ)

طعام مجشوب، طعام درشت و خشن. (ناظم الاطباء). و رجوع به مجشاب شود، نیم کوب شده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ماشوب

به معنی اول ماشو است که غربال و آردبیز باشد، (برهان) (آنندراج)، غربال و آردبیز و پرویزن، (ناظم الاطباء) :
دهر به پرویزن زمانه فروبیخت
مردم را چه خیاره و چه رذاله
هرچه در او مغز بود و آرد فروشد
بر سر ماشوب آمده است نخاله،
ناصرخسرو (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)،
، ترشی پالا و ماشو و ماشوه و ماشیوه، (ناظم الاطباء)،
مخفف میاشوب هم هست یعنی آزرده مشو و شور و غوغا مکن، (برهان) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، دوم شخص مفرد نهی از ’آشوفتن’ یا ’آشوبیدن’، میاشوب، درهم مشو:
همچو بحر از باد ماشوب ای غلام
همچو ابر از آب مخروش ای پسر،
اثیرالدین اخسیکتی،
و رجوع به آشوبیدن شود

لغت نامه دهخدا

مخضوب

(مَ)

رنگ کرده شده و خضاب کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) :
هر که آن پنجۀ مخضوب تو بیند گوید
گر به این دست کسی کشته شود نادر نیست.
سعدی.
و رجوع به مخضّب و خضیب شود

لغت نامه دهخدا

مخطوب

(مَ)

زن خواستگاری کرده شده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زن. (دهار). خطبه کرده شده و خواستگاری کرده شده و در زناشوئی تازیان یکی می گوید: الخاطب خطب و دیگری می گوید: المخطوب نکح. (ناظم الاطباء). و رجوع به خطب و خطبه شود

زن خواستگاری کرده شده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زن. (دهار). خطبه کرده شده و خواستگاری کرده شده و در زناشوئی تازیان یکی می گوید: الخاطب خطب و دیگری می گوید: المخطوب نکح. (ناظم الاطباء). و رجوع به خِطب و خِطبه شود

لغت نامه دهخدا

مخروب

(مَ)

ویران کرده شده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ویران و ناآبادان. (ناظم الاطباء) ، دزدیده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، تاراج شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مخشلب

(مَ شَ لَ)

زیوری که از لیف و مهره ساخته شده باشد. (المعرب جوالیقی ص 315). خزف. (اقرب الموارد). خرز. (الانساب سمعانی). مشخلب. قطعه شیشۀ شکسته و گویند خزف و منه قول المتنبی:
بیاض وجه یریک الشمس حالکه
و درّ لفظ یریک الدر مخشلبا.
(از محیط المحیط).
و رجوع به مادۀبعد شود

لغت نامه دهخدا

مخشوش

(مَ)

بعیر مخشوش، شتری که در بینی وی چوپ کرده باشند تا مهار بر آن کشند. (از منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مخشول

(مَ)

فرومایه و دون. (منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). رذل و فرومایۀ دون. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مخشوم

(مَ)

رجل مخشوم، مردمست. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)