معنی مخثم - جستجوی لغت در جدول جو

مخثم

لغت نامه دهخدا

مخثم

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از میثم — تصویر میثم

(پسرانه)

نام پسر یحیی از یاران علی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از مخرم — تصویر مخرم

برآمدگی کوه، دماغه کوه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از مخیم — تصویر مخیم

جایی که در آن خیمه برپا کرده باشند، خیمه گاه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از مآثم — تصویر مآثم

گناهان، کار بد، عمل زشت، بزه، جرم، نافرمانی، معصیت

فرهنگ فارسی عمید

(مُ خَتْ تَ)

مهرکرده شده و مقفل. (غیاث). نیک مهر کرده شده و مقفل. (آنندراج). از روی بصیرت مهر کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کف اطاق خاتمکاری کرده با قطعاتی از سنگ و آجرو جز آن یا از سطحی مزین به نقشه های مختلف که بدینسان شبیه به موزائیک در حد عالی خواهد بود. (از دزی ج 1 ص 352) ، در تدوال به نوعی پارچۀ رنگی اطلاق میشود که دارای نقش های چهارضلعی و هشت ضلعی سفید بر زمینۀ آبی است. (از دزی ج 1 ص 352) :
از صوف رقعه ای به مختم رسانده اند
وز حبر کاغذی به محبر نوشته اند.
نظام قاری (دیوان البسه ص 23).
همچو قطنی به نرم دست حریر
چون مختم ندیم کمخائیم.
نظام قاری (دیوان البسه ص 91).
رمال مختم را حاضر کردند که دزد را بازدید کن. نظام قاری (دیوان البسۀ نظام قاری ص 140).
، ستور که در دست و پاهای آن اندک سپیدی باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). اسبی که در دست و پای آن اندکی سپیدی باشد. و رجوع به مادۀ قبل شود

مهرکرده شده و مقفل. (غیاث). نیک مهر کرده شده و مقفل. (آنندراج). از روی بصیرت مهر کرده شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کف اطاق خاتمکاری کرده با قطعاتی از سنگ و آجرو جز آن یا از سطحی مزین به نقشه های مختلف که بدینسان شبیه به موزائیک در حد عالی خواهد بود. (از دزی ج 1 ص 352) ، در تدوال به نوعی پارچۀ رنگی اطلاق میشود که دارای نقش های چهارضلعی و هشت ضلعی سفید بر زمینۀ آبی است. (از دزی ج 1 ص 352) :
از صوف رقعه ای به مختم رسانده اند
وز حبر کاغذی به محبر نوشته اند.
نظام قاری (دیوان البسه ص 23).
همچو قطنی به نرم دست حریر
چون مختم ندیم کمخائیم.
نظام قاری (دیوان البسه ص 91).
رمال مختم را حاضر کردند که دزد را بازدید کن. نظام قاری (دیوان البسۀ نظام قاری ص 140).
، ستور که در دست و پاهای آن اندک سپیدی باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). اسبی که در دست و پای آن اندکی سپیدی باشد. و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

(مُخْ یَ)

جای بر پا کردن خیمه. (آنندراج) (ازغیاث) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جائی که درآن اقامت کنند. (ناظم الاطباء). رجوع به اخیام شود

لغت نامه دهخدا

(مُ خَیْ یِ)

آنکه چادر می زند و خیمه برپا می کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آنکه در چادر می آید، آنکه مقیم می گردد در جائی. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تخییم شود

لغت نامه دهخدا

(مُ)

کسی که چادر می زند و خیمه برپا می کند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ ثِ)

کسی که فسراند مسکه را یعنی ناگداخته گذارنده. (آنندراج). کسی که ناگداخته می گذارد مسکه را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به اخثار شود

لغت نامه دهخدا

(مِ تَ)

گوز مالیدۀ املس ساخته که آن را اندازند و به فارسی تیر گویند. (منتهی الارب) (آنندراج). گردوی مالیدۀ املس ساخته شده که در بازی آن را می اندازند و به فارسی تیر گویند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ خَشْ شَ)

مرد مست بی خبر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به متخشم و تخشیم شود

لغت نامه دهخدا

(مُ تَم م)

روبندۀ خانه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، پاک کننده چاه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، برنده و قطعکننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به اختمام شود

لغت نامه دهخدا

(مُ خَشْ شِ)

بوی تند و تیز و مست کننده و برآغالنده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

(مَ ثِ)

گناهها. جمع واژۀ مأثم که مصدر میمی است به معنی اثم (غیاث) (آنندراج). جمع واژۀ مأثم و ماثمه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اگر از راه مطالبات برخیزند هم ایشان به درجۀ مثوبت عفو در رسند و هم ذمت من از قید مآثم آزاد گردد. (مرزبان نامه ص 270). رجوع به مأثم شود

گناهها. جَمعِ واژۀ مَأثَم که مصدر میمی است به معنی اِثْم (غیاث) (آنندراج). جَمعِ واژۀ مأثم و مَاثَمَه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اگر از راه مطالبات برخیزند هم ایشان به درجۀ مثوبت عفو در رسند و هم ذمت من از قید مآثم آزاد گردد. (مرزبان نامه ص 270). رجوع به مأثم شود

لغت نامه دهخدا

(مُ خَزْ زِ)

آنکه در بینی شتر، خزامه یعنی حلقۀ مویین می نهد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ خَزْ زَ)

آنکه دیوار بینی وی سوراخ باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

(مُ رِ)

مرگ از بیخ برکننده مردم. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

(مِخْ یَ)

گردآورده شدن دروده های کشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). آنچه از کشتهای دروده جمعآوری کنند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ خَرْ رِ)

ابن حزن بن زیاد بن الحارث بن کعب المذحجی. یکی از شعرای دوران جاهلیت است، و به نام مادرش ’فکهه’ شهرت داست. (از اعلام زرکلی ج 8 ص 72)

لغت نامه دهخدا

(اَ ثَ)

از اعلام مردان عربست

لغت نامه دهخدا

(اَ ثَ)

پهن بینی. (مهذب الاسماء). پهن و سطبر بینی، برانگیختن کسی را بر مخادعه، پنهان کردن. (تاج المصادر بیهقی) ، در خزانه کردن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مُخَثْ ثَ مَ)

مؤنث مخثم: نعل مخثمه، کفش پهناور بی سر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط) ، نعل مخثمه، کفش پهناور نوک دار. (ناظم الاطباء). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تصویری از موثم — تصویر موثم

گنهکار و مجرم

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مرثم — تصویر مرثم

بینی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مخطم — تصویر مخطم

بینی، نوک افسار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مختم — تصویر مختم

مهر کرده شده

فرهنگ لغت هوشیار

پشته تک، بینی کوه شکافتنی بریدنی پشته و کوهی که منفرد باشد، بینی کوه جمع مخارم

فرهنگ لغت هوشیار

تاژ گاه چادر گاه، لشکرگاه جایی که در آن خیمه زنند خیمه گاه: و محلی که مجال انداختن عراده و منجنیق بود مخیم نزول همایون ساخت، اردوگاه معسکر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مجثم — تصویر مجثم

جای نشستن، نشستنگاه

فرهنگ لغت هوشیار

جمع ماثم ماثمه، بزه کاریها کیفر سزای گناه جمع ماثم و ماثمه خطاها بزه کاریها. جزای گناه پاداش بزه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از اخثم — تصویر اخثم

پت بینی بینی پهن، شیر از جانوران

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مخرم — تصویر مخرم

((مَ رِ))

بینی کوه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از مخیم — تصویر مخیم

((مُ خَ یَّ))

جایی که در آن خیمه زنند، خیمه گاه، اردوگاه، معسکر

فرهنگ فارسی معین