- مجلود(شَ)
چابک و چالاک گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). جلاده. جلد. جلوده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به جلاده و جلادت شود
معنی مجلود - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مَ)
لغت نامه دهخدا
دل شدۀ بی عقل. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). دلشدۀ نادان و سبک خرد. (ناظم الاطباء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
رجل مجلوزالرأی، مرد استواررأی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). استوار و گویند: فلان مجلوزالعمل. (از اقرب الموارد) ، رجل مجلوزاللحم، مرد استوارگوشت. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از آنندراج)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
المجلوت الالیه، سبک سرین. (منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد). رجل مجلوت الالیه، مرد سبک سرین و لاغرسرین. (ناظم الاطباء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
عبد مجلوب، غلامی که به شهر بگردانند برای فروختن. (ناظم الاطباء). بنده ای که از شهری به شهری برند برای فروختن. جلیب. (از اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
انکار کرده شده و قبول ناشده و نامسلم. (ناظم الاطباء) ، در اصطلاح فقها بنده ای است که از مولایش اطاعت نمی کند. (فرهنگ علوم نقلی سیدجعفر سجادی)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
بخت مند. (منتهی الارب). صاحب بخت و روزی. (آنندراج) (غیاث) (از اقرب الموارد). بخت مند و آن که صاحب حظ عظیمی باشد. (ناظم الاطباء). عظیم الحظ. بزرگ بهره. بهره مند. بهره ور. بخت ور. بختیار. نیک بخت. مسعود. محظوظ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : حق سبحانه و تعالی این نعمت او را گوارنده گردانید و بدین مملکت مجدود و نیکبخت ساخت. (تاریخ قم ص 8) ، بریده. جدا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). جامۀ بریده. (از منتهی الارب). بریده جامه. (ناظم الاطباء) ، کسی که دارای جد مشهور نامدار باشد. (ناظم الاطباء). صاحب اجداد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
پسر مسعود غزنوی است که پس از مرگ پدر برای تصاحب تاج و تخت با برادر خود مودود به مبارزه برخاست اما قبل از اینکه لشکر دو برادر به هم برسند وی را به لاهور در چادر خویش مرده یافتند. و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 394 شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
آن که پوست از وی دور کرده باشند، کسی که از خوردن ملخ شکم وی دردگین باشد، زرع مجرود، کشت ملخ زده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
موی سترده. (منتهی الارب). هن مجلوم، کس موی سترده شده. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد) ، بریده و سترده شده. (ناظم الاطباء)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
رسن تافته. (منتهی الارب) (آنندراج). حبل مقلود، رسن تافته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سوار مقلود، دست برنجن تاب داده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
رندیدۀ پوست بازکرده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پوست کنده. (از اقرب الموارد) ، خبزمجلوف، نان سوخته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نانی که تنور آن را سوزانده باشد. (از اقرب الموارد)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
خانه ای که پرده نداشته باشد. (منتهی الارب). خانه بی در و خیمۀ بی پرده. (ناظم الاطباء). خانه ای که پرده و در نداشته باشد. (از اقرب الموارد)
(مَ لُوْ وَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث مجلو. (ناظم الاطباء). رجوع به مجلو شود، عروس جلوه داده. (منتهی الارب). عروس بی حجاب. (ناظم الاطباء)
(مَ دَ)
لغت نامه دهخدا
زمین پشک زده. (آنندراج) (منتهی الارب). پشک زده و تگرگ زده و گویند ارض مجلوده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مُ لَ خِدد)
لغت نامه دهخدا
مرد ستان و دراز خفته. (منتهی الارب) (آنندراج). مردی که روی زمین دراز کشیده و خفته باشد. (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط)
صاحب بخت و روزی بختیار کامروا: ... و بدین مملکت مجدود و نیکبخت ساخت و توفیق داد. بختیار فراخروزی، نام سنائی غزنوی
حاصل، زاده، زاییده، محصول، نتیجه، ولید، تولد، ولادت