معنی مجرمی در لغت نامه دهخدا

از مردم هرات و از شعرای نیمۀ اول قرن دهم بود و اکثر اوقات در ماوراء النهر اقامت داشت. این رباعی از اوست:، شوخی که نقاب از رخ خود برنگرفت، جز جور و جفا طریق دیگر نگرفت، گفتیم برافروز شبی شمع وصال، افسوس که گفتیم بسی در نگرفت.، و رجوع به مجالس النفایس ص 169 و فرهنگ سخنوران شود

معنی مجرمی در فرهنگ لغت هوشیار

در تازی نیامده بزهکاری مجرم بودن مجرمیت

معنی مجرمی - جستجوی لغت در جدول جو

مجرمی(مُ رِ)

لغت نامه دهخدا

مجرمی

فرهنگ لغت هوشیار

مجری

کسی که امری را اجرا کند، اجرا کننده

فرهنگ فارسی عمید

مجرم

کسی که مرتکب جرم شده، بزه کار، گناهکار

فرهنگ فارسی عمید

مجری

صندوق کوچک فلزی یا چوبی، صندوقچه

فرهنگ فارسی عمید

مجرمه

(مُ جَرْ رَ مَ)

مؤنث مجرم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به مجرم شود

لغت نامه دهخدا

محرمی

(مَرَ)

عمل محرم. حالت و چگونگی محرم. محرمیت. محرم بودن. صداقت و راستی. اعتماد برای نهفتن راز. (از ناظم الاطباء). رازداری. سرنگهداری:
زید از سر محرمی و خاصی
برده ز میان عمرو عاصی.
نظامی (لیلی و مجنون، ملحقات ص 242).
وحدت گزین و همدمی از دوستان مجوی
تنهانشین و محرمی از دودمان مخواه.
خاقانی.
پس زبان محرمی خود دیگر است
همدلی از همزبانی بهتر است.
مولوی

عمل محرم. حالت و چگونگی محرم. محرمیت. محرم بودن. صداقت و راستی. اعتماد برای نهفتن راز. (از ناظم الاطباء). رازداری. سِرنگهداری:
زید از سر محرمی و خاصی
برده ز میان عمرو عاصی.
نظامی (لیلی و مجنون، ملحقات ص 242).
وحدت گزین و همدمی از دوستان مجوی
تنهانشین و محرمی از دودمان مخواه.
خاقانی.
پس زبان محرمی خود دیگر است
همدلی از همزبانی بهتر است.
مولوی

لغت نامه دهخدا

مجرمز

(مُ رَ مِزز)

فراهم شونده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آن که بعضی قسمتهای آن به بعضی دیگر فشرده شده و منقبض گشته باشد. (از اقرب الموارد) ، عام مجرمز، سالی که در اول آن باران نبارد و در وسط سال آب جمع شود. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). سالی که در اول آن باران نبارد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مخرمی

(مُ خَرْ رِ)

منسوب است به مخرم محله ای به بغداد که گروه کثیری بدان نسبت دارند و رجوع به مخرم و الانساب سمعانی ج 2 ص 514 ورق ب و 514 ورق الف شود

لغت نامه دهخدا

مجمری

(مِ مَ)

مجمر بودن. حالت و چگونگی مجمر را داشتن:
کرده به صدر کعبه در بهر مشام عرشیان
خاک درت مثلثی دخمۀ چرخ مجمری.
خاقانی.
و رجوع به مجمر شود

لغت نامه دهخدا

مترمی

(مُ تَ رَمْ می)

آن که تیر در نشانه اندازد. (آنندراج). به نشانه اندازندۀ تیر. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترمی شود

لغت نامه دهخدا

محرمی

(مَ رَ)

از شاعران ایران در دربار سلطان حسین بایقرا بوده است. این قطعه از اوست:
بی رخت روز و شبم در الم و غم گذرد
بی الم بر من مسکین نفسی کم گذرد.
بی مه روی تو هر صبح سعادت که دمد
به من غمزده همچون شب ماتم گذرد.
(قاموس الاعلام ترکی)
ازشاعران قرن نهم هجری عثمانی. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

عجرمی

(عَ رَ می ی)

نسبت است به عجرم وآن جدّ ابی عیسی است. رجوع به عجرمی ابی عیسی شود

لغت نامه دهخدا

عجرمی

(عَ رَ)

حسین بن ابراهیم بن عامر بن ابی عجرم المقری الانطاکی العجرمی مکنی به ابوعیسی. از عبدالله بن محمد بن اسحاق و جز او روایت کند و ابوبکر بن المقری و دیگران از وی روایت دارند. (از اللباب ج 2 ص 123)

لغت نامه دهخدا

بجرمی

(بَ جِ)

ناحیه ای در اواسط سودان به مساحت 85000 هزارگز مربع واقع در جنوب دریاچۀ چاد. مردم این ناحیه را بجارمه گویند که حوالی 300 سال پیش بوسیلۀ قبائل فلبه اسلام پذیرفتند. (از اعلام المنجد). بقیرمی. بگیرمی

لغت نامه دهخدا

مجرمیت

(بِ خُ اُ دَ)

مجرم بودن. گناهکار بودن. و رجوع به مجرم شود.
- قرار مجرمیت، (اصطلاح حقوقی) در دادرسی کیفری قراری که بازپرس در صورت کفایت دلیلهای جرم برای اثبات تقصیر متهم صادر می کند. (ترمینولوژی حقوق، تألیف جعفری لنگرودی). و رجوع به مجرم (اصطلاح حقوقی) شود

لغت نامه دهخدا

مجرمین

(مُ رِ)

جمع واژۀ مجرم. مردمان مجرم و گناهکاران. (ناظم الاطباء) : یوم یرون الملّئکه لابشری یومئذ للمجرمین و یقولون حجراً محجوراً. (قرآن 22/25). قال رب بما انعمت علی فلن اکون ظهیراً للمجرمین. (قرآن 17/28). انا کذا̍لک نفعل بالمجرمین. (قرآن 34/37). و رجوع به مجرم شود

جَمعِ واژۀ مجرم. مردمان مجرم و گناهکاران. (ناظم الاطباء) : یوم یرون الملَّئکه لابشری یَوْمَئذ للمجرمین و یقولون حجراً محجوراً. (قرآن 22/25). قال رب بما انعمت علی فلن اکون ظهیراً للمجرمین. (قرآن 17/28). انا کذا̍لِک َ نفعل بالمجرمین. (قرآن 34/37). و رجوع به مجرم شود

لغت نامه دهخدا

مکرمی

(مُ کَرْ رَ)

نسبت است به مکرمیه که نام گروهی از خوارج است. (ازانساب سمعانی). و رجوع به مکرمیه شود

لغت نامه دهخدا

مجری

رهگذر، گذرگاه، محل رفتن، محل عبور، راه، طریق اجرا شده، انجام یافته

فرهنگ لغت هوشیار