- مجذی (مُ)
شتربچه ای که کوهان او پیه ناک گردد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بر جای ایستاده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب). ثابت و بر جای ایستاده. مجذیه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آن که سنگ را ایستاده کرده پیش افکند. (آنندراج) (از منتهی الارب)
