معنی مثج در لغت نامه دهخدا

آمیختن. (تاج المصادر بیهقی) (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، خورانیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، بیرون کشیدن آب یا گل و لای چاه را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج)، جوانمردی نمودن در دهش. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی مثج در لغت نامه دهخدا

خطیب زبان آور. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)

معنی مثج - جستجوی لغت در جدول جو

مثج

لغت نامه دهخدا

مثج

لغت نامه دهخدا

مرج

چمن، سبزه، مرغ، چمنزار

فرهنگ فارسی عمید

منج

تخم گیاه، تخم و دانۀ هر گیاه

فرهنگ فارسی عمید

مثل

کلامی کوتاه و کلیشه ای برای بیان معنایی عمیق که میان مردم مشهور است،
داستان، ضرب المثل، نمونه، مثال، صفت، حالت، قصه، داستان
مثل سائر: مثلی که میان مردم رایج باشد و همه کس بگوید، ضرب المثل
مثل زدن: ذکر کردن به موقع مثل، ذکر کردن مثال، تشبیه کردن

کلامی کوتاه و کلیشه ای برای بیان معنایی عمیق که میان مردم مشهور است،
داستان، ضرب المثل، نمونه، مثال، صفت، حالت، قصه، داستان
مثل سائر: مثلی که میان مردم رایج باشد و همه کس بگوید، ضرب المثل
مثل زدن: ذکر کردن به موقع مَثَل، ذکر کردن مثال، تشبیه کردن

فرهنگ فارسی عمید

مثل

الگوهای فناناپذیر موجودات عالم ماده، جمع واژۀ مثال

فرهنگ فارسی عمید

منج

زنبور عسل، نوعی زنبور کوچک به رنگ زرد یا قهوه ای که موم و عسل تولید می کند، مگس انگبین، گوژانگبین، نحله، منگ، کبت، برای مثال هرچند حقیرم سخنم عالی و شیرین / آری عسل شیرین نآید مگر از منج (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۲۲)

زَنبور عَسَل، نوعی زنبور کوچک به رنگ زرد یا قهوه ای که موم و عسل تولید می کند، مَگَس اَنگَبین، گوژاَنگَبین، نَحله، مُنگ، کِبت، برای مِثال هرچند حقیرم سخنم عالی و شیرین / آری عسل شیرین نآید مگر از منج (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۲۲)

فرهنگ فارسی عمید

ماج

کسی که آب دهانش پیوسته روان باشد

فرهنگ فارسی عمید

مزج

آمیختن، آمیخته کردن، در هم کردن

فرهنگ فارسی عمید

مثجج

(مُ ثَجْ جَ)

وطب مثجج، خیکی که مسکۀ شیر آن گرد نیامده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مثجر

(مُ ثَجْ جَ)

خیزران مثجر، بید انبوب دار. (منتهی الارب) (از آنندراج). نی گره دار بنددار. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مثجر

(مُ ثَجْ جِ)

آنکه گشاده و پهناور کند. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کسی که آب را روان و جاری می سازد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به تثجیر شود

لغت نامه دهخدا

مثجل

(مُ ثَج جَ)

مردی که شکمش کلان و فراخ باشد یا مرد برآمده تهیگاه. اثجل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شکم کلان و شکم فراخ و برآمده تهیگاه. (ناظم الاطباء) ، جوال فراخ و وسیع. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مثجم

(مُ جِ)

باران که همیشه باردو اکثر بارد. (آنندراج) (از منتهی الارب). باران بسیار و دائم، پایدار و دائم و همیشه. (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). و رجوع به اثجام شود

لغت نامه دهخدا

منج

پارسی تازی گشته منگ از گیاهان ماش سبز از گیاهان چیز لس و سفت شده (مانند چرم)

فرهنگ لغت هوشیار

مرج

پارسی تازی گشته مرغ چراگاه پنیرک از گیاهان پنیرک

فرهنگ لغت هوشیار

ملج

یکی از گونه های نارون که آنرا نارون سفید نیز گویند. این درخت را در تداول اهالی خراسان گرزم یا گرز یا گریز مینامند. سایر نامهای بومی این درخت عبارتند از: ملیج شلدار لوروت نارون کوهی لونگا قره آغاج غرغا رجبلی پشه خوار

فرهنگ لغت هوشیار

موج

آشوب دریا، نورد، خیزآب، تلاطم آب

فرهنگ لغت هوشیار

مضج

نالنده بانگ زننده ناله کننده

فرهنگ لغت هوشیار

مزج

پارسی تازی گشته مزگ درخت بادام تلخ در هم آمیختن در آمیختن آمیزش، بر افژولیدن آمیختن درهم آمیختن مخلوط کردن، آمیزش اختلاط

فرهنگ لغت هوشیار

ماج

ماه قمر: چو تو شاه بنشست بر تخت عاج فروغ از تو گیرد همه مهر و ماج. (شا. بخ 1407: 5)

فرهنگ لغت هوشیار

مثبج

آنکه کلامش مطابق اسلوب نباشد، آنکه در گفتار و تحریر تعمیه بکار برد جمع مثبجین

فرهنگ لغت هوشیار

مثک

سریانی تازی گشته مهک شیرین بویان از گیاهان سوس شیرین بیان. یا اصل (بیخ) مثک. اصل السوس

فرهنگ لغت هوشیار

مثل

نظیر، مانند، همتا، قصه

فرهنگ لغت هوشیار

مثن

بر مثانه زدن، آشکار کردن خلاف کاری را

فرهنگ لغت هوشیار

ثمج

آمیختن هم آمیزی

فرهنگ لغت هوشیار

ماج

ماه، قمر، مج

فرهنگ فارسی معین

مثل

((مُ ثُ))

جمع مثال، مانندها، شبیه ها

فرهنگ فارسی معین

مثل

((مِ ثْ))

مانند، نظیر، همتا، جمع آن امثال است
مثل موم: کنایه از بسیار نرم
مثل تیر: کنایه از بسیار تند
مثل استخوان: کنایه از بسیار لاغر
مثل بره: کنایه از بسیار رام
مثل شیشه: کنایه از بسیار شکننده
مثل آدم: کنایه از رفتار شایسته شان آدمیزاد

فرهنگ فارسی معین