معنی متوهث - جستجوی لغت در جدول جو

آتش فروزان. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آتش افروخته شده. (ناظم الاطباء) ، گوهر درخشنده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به توهج شود، بوی خوش پراکنده و منتشر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متوهد

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

کسی که مجامعت میکند با زنان. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به توهد شود

لغت نامه دهخدا

متوهر

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

آن که مضطر کند کسی را در سخن به چیزی که متحیر بماند در آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). قطع کننده سخن کسی. (ناظم الاطباء) ، بیشتر از شب و یا از زمستان گذشته. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، ریگ فرودریده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به توهر شود

لغت نامه دهخدا

متوهز

(مُتَ وَهَْ هَِ)

سخت سپرنده زیر پای. (از منتهی الارب) (آنندراج). سخت سپرنده زیر پای و پایمال کننده. (ناظم الاطباء). شدیدالوطء. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متوهس

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

شتابنده، پای در خزاننده بزمین در رفتار. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهسته و گران رونده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توهس شود

لغت نامه دهخدا

متوهط

(مُ تَ وَهَْ هَِ)

فروشوندۀ در گل و لای. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فرو شدۀ در گل و لای. (ناظم الاطباء). و رجوع به توهط شود

لغت نامه دهخدا

متوث

(مُ وَ)

قلعه ای است میان واسط و اهواز. (منتهی الارب). قلعۀ محکمی است در بین اهواز و واسط و گویند مدینه ای است بین اهواز و قرقوب. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا