معنی متوارثه - جستجوی لغت در جدول جو

متوارثه

لغت نامه دهخدا

متوالی، پیاپی، پشت سرهم

در بدیع استعمال کلماتی که مضمون آن زننده، باشد اما بتوان با تصحیف و تغییر برخی از کلمات رفع اعتراض کرد و ذم را به صورت مدح درآورد

فرهنگ فارسی عمید

مشتواره

یک مشت از چیزی، رندۀ نجاری

فرهنگ فارسی عمید

مشتواره

(مُشْتْ رَ / رِ)

رندۀ درودگران که بدان چوب و تخته تراشند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رندۀ درودگران که دست گیرند و بدان چوب تراشند. (انجمن آرا). مشت رنده. (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) ، یک مشت از هر چیز، مراد از یکدسته گندم و جو و شالی. (آنندراج) (انجمن آرا). مقدار یک مشت از هر چیز. (فرهنگ رشیدی) (جهانگیری). یک مشت از هر چیز و بعضی گویند یک دسته از شالی و گندم و جو درو کرده است که با چیزی بسته و در دست گرفته باشند، همچو پشتواره که بندند و در پشت گیرند. (برهان) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متعارفه

(مُ تَ رَ فَ)

مؤنث متعارف.
- اصول متعارفه. رجوع به همین کلمه شود.
- علوم متعارفه. رجوع به علوم شود

لغت نامه دهخدا

متقاربه

(مُ تَ رِ بَ)

مؤنث متقارب: و ازمنۀ متفاوته و متناسبه و حرکات متقاربه و متباعده و مراتب اوتار و مدارج و تراکیب اوزان و الحان نشان کرد. (سندبادنامه ص 65). و رجوع به متقارب معنی اول شود

لغت نامه دهخدا

متواریک

(مُ یَ)

از متواری + - ک، کمی پنهان. نهانک. متواری گونه:
دوش متواریک به وقت سحر
اندرآمد به خیمه آن دلبر.
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 124)

لغت نامه دهخدا

متوازیه

(مُ تَ یَ)

مؤنث متوازی. ج، متوازیات: خطوط متوازیه خطوطی است که هر چند به لانهایه بروند بایکدیگر تلاقی نکنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متواطیه

(مُ تَ یَ)

متواطئه. مؤنث متواطی.
- اسماء متواطیه، مانند اطلاق لفظ مردم بر معنی که در اشخاص بسیار موجود است و آن را اسماء متواطیه خوانند. (اساس الاقتباس ص 12). و رجوع به متواطی ٔ شود

لغت نامه دهخدا

متوالیه

(مُ تَ یَ)

مؤنث متوالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به متوالی شود

لغت نامه دهخدا

متواتره

(مُ تَ تِ رَ)

تأنیث متواتر: حرکات متواتره، جنبشهای پی درپی. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به تواتر شود

لغت نامه دهخدا

متدارکه

(مُ تَ رِ کَ)

دریابنده چیزی را که از دست رفته باشد. (آنندراج). مؤنث متدارک. و رجوع به متدارک شود

لغت نامه دهخدا

متوارده

(مُ تَ رِ دَ)

مؤنث متوارد. ج، متواردات

لغت نامه دهخدا

متواریه

(مُ تَ یَ / مُ یَ)

متواریه. مؤنث متواری. ج، متواریات. پنهان:
بعد نه سال آمد آنهم عاریه
گشت پیدا باز شد متواریه.
مولوی.
بر جمادات آن اثرها عاریه است
آن پی روح خوش متواریه است.
مولوی.
و رجوع به متواری (معنی اول) شود

لغت نامه دهخدا

متوارث

(مُ تَ رِ)

همدیگر راوراثت جوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دارای وراثت و صاحب ارث. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متعارضه

مونث متعارض

معنی متوارثه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما