معنی متنفظ - جستجوی لغت در جدول جو

متنفظ

لغت نامه دهخدا

متحفظ

آگاه، هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

متنفس

نفس کش، جاندار، زنده

فرهنگ فارسی عمید

متنفر

نفرت دارنده، بیزار، گریزان، برای مثال من آزموده ام این رنج و دیده این زحمت / ز ریسمان متنفر بود گزیدۀ مار (سعدی۲ - ۶۴۸)

فرهنگ فارسی عمید

متنفذ

کسی که بر دیگران نفوذ و تسلط دارد، بانفوذ

فرهنگ فارسی عمید

متنفل

(مُ تَ نَفْ فِ)

کسی که نافله بجای می آورد، یعنی عبادتی که واجب نبود، کسی که افزونتر از یاران برای اصحاب خود غنیمت گیرد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متلفظ

(مُ تَ لَفْ فِ)

سخن گوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تکلم کننده و سخن گوینده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلفظ شود

لغت نامه دهخدا

متنظف

(مُ تَ نَظْ ظِ)

پاکی نماینده به تکلف، پاکی جوینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). به تکلف پاکی جوینده. (ناظم الاطباء) ، پاکیزه شونده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پاک وپاکیزه و نظیف. (ناظم الاطباء). رجوع به تنظف شود

لغت نامه دهخدا

متنفج

(مُ تَ نَفْ فِ)

نازنده برافزون تر از آنچه که دارد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که زیاده بر آنچه دارد می نازد و لاف میزند. (ناظم الاطباء). رجوع به تنفج شود

لغت نامه دهخدا

متنفذ

(مُ تَ نَفْ فِ)

گذشته و نفوذ کرده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). رجوع به تنفذ شود، آن که بر دیگران تسلط و نفوذ دارد. صاحب نفوذ. ج، متنفذین. توضیح اینکه این کلمه ساختگی است، زیرا ’تنفذ’ در لغت عرب نیامده و بجای آن ’نافذ’ و ’نفوذ’ و ’نفّاذ’ مستعمل است. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز، از فرهنگ فارسی معین)

گذشته و نفوذ کرده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). رجوع به تنفذ شود، آن که بر دیگران تسلط و نفوذ دارد. صاحب نفوذ. ج، متنفذین. توضیح اینکه این کلمه ساختگی است، زیرا ’تنفذ’ در لغت عرب نیامده و بجای آن ’نافذ’ و ’نَفوذ’ و ’نَفّاذ’ مستعمل است. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز، از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

متنفر

(مُ تَ نَفْ فِ)

رمنده و نفرت کننده. (غیاث) (آنندراج). نفرت دارنده و کراهت دارنده و گریزان و بیزار. (ناظم الاطباء). رجوع به تنفر شود.
- متنفر شدن، گریزان شدن. رمیدن: چند روزپیش او مقیم بود بعد از آن به خیالی از پیش او متنفرشد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 391).
من آزموده ام این رنج و دیده ام سختی
ز ریسمان متنفر شود گزیدۀ مار.
سعدی.
قوت شاعرۀ من سحر از فرط ملال
متنفر شده از بنده گریزان میرفت.
حافظ.
- متنفر گردیدن، متنفر شدن: وحشیان صحرا که با جنس انس انس داشتند از ایشان متنفر گشتند. (لباب الالباب چ سعید نفیسی ص 18). نه چندانکه مردم از او متنفر گردند. (سعدی، مجالس ص 26)

لغت نامه دهخدا

متنفس

(مُ تَ نَفْ فِ)

دم برزننده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). نفس کشنده و نفس دار و جاندار و حیوان و کس. (ناظم الاطباء). نفس کش. زنده. جاندار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : چهارجانب راه گریز مسدود و متنفسی را زنده نخواهند گذاشت. (مجمل التواریخ گلستانه ص 227). و رجوع به تنفس شود

لغت نامه دهخدا

متنفش

(مُ تَ نَفْ فِ)

موی واتیغ خاسته. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موی واتیغ شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تنفش شود، آماسیدۀ نرم درون. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). نرم درون. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متنفض

(مُ تَ نَفْ فِ)

آن که بیندجای را تا بشناسد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که می نگرد جایی را تا بشناسد هر چه در وی باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تنفض شود

لغت نامه دهخدا

متنفغ

(مُ تَ نَفْ فِ)

دست که آبله ناک و سست و تنگ گردد از کار. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آبله کرده از کار و محنت. (ناظم الاطباء). رجوع به تنفغ شود

لغت نامه دهخدا

متنفق

(مُ تَ نَفْ فِ)

کسی که از نافقاء بیرون آورد کلاکموش را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متحفظ

(مُ تَ حَفْ فِ)

پرهیزکننده. (آنندراج) ، هشیار و بیدار و یادگیرنده. (آنندراج). آگاه و هوشیار و خبردار و کسی که خود را متنبه می کند و آگاه می سازد، کسی که خاطرنشان می کند و به یاد خود می سپارد و یک یک را یاد می گیرد. (ناظم الاطباء). یادگیرنده. ج، متحفظین. و رجوع به تحفظ شود

لغت نامه دهخدا