معنی متناحر - جستجوی لغت در جدول جو

متناحر

لغت نامه دهخدا

متظاهر

تظاهر کننده، ظاهرساز

فرهنگ فارسی عمید

متنافر

هراسان و گریزان، آنچه شنیدن آن مطبوع نباشد، ناخوشایند، ناخوش آهنگ

فرهنگ فارسی عمید

متجاسر

کسی که اظهار دلیری و جسارت می کند، کنایه از گردنکش، طغیانگر

فرهنگ فارسی عمید

متشاعر

کسی که خود را شاعر می پندارد و تظاهر به شاعری می کند

فرهنگ فارسی عمید

متجاهر

کسی که عمداً کار و عمل خود را آشکار سازد

فرهنگ فارسی عمید

متناذر

(مُ تَ ذِ)

همدیگر را ترساننده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). همدیگر را پند دهنده یا ترساننده. (ناظم الاطباء). رجوع به تناذر شود

لغت نامه دهخدا

متناذر

(مُ تَ ذِ)

شیر بیشه. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

متناحب

(مُ تَ حِ)

با هم پیمان نماینده و وعده نهنده به وقتی برای قتال و جز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ازاقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به تناحب شود

لغت نامه دهخدا

متناثر

(مُ تَ ثِ)

پراکنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). پراکنده و به اینجا و به آنجا افتاده. (ناظم الاطباء) ، بیمار و هلاک شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تناثر شود

لغت نامه دهخدا

متناکر

(مُ تَ کِ)

خویشتن را نادان نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که خویشتن را نادان مینمایاند. (ناظم الاطباء) ، ناشناخته آورنده. (آنندراج) (منتهی الارب) ، با همدیگر دشمنی ورزنده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تناکر شود

لغت نامه دهخدا

متنافر

(مُ تَ فِ)

هراسان و گریزان از ترس و بیم. (ناظم الاطباء)، برنده همدیگر را نزد حاکم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)، الفاظی را گویند که به گفتن مشکل بود و یکدیگر را امتحان کنند به گفتن الفاظ متنافر یا دو بار یا سه بار بر ولا بتوانند گفتن (یا نه) چنانکه این الفاظ است: خواجه تو چه تجارت کنی. کم کس این را سه بار بیک دم تواند گفت که زبانش درنیاویزد و ضد این را که آسان بود گفتن و خوش و روان بود متلایم خوانند. (حدائق السحر فی دقائق الشعر چ مرحوم اقبال ص 87). و رجوع به تنافر شود

هراسان و گریزان از ترس و بیم. (ناظم الاطباء)، برنده همدیگر را نزد حاکم. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)، الفاظی را گویند که به گفتن مشکل بود و یکدیگر را امتحان کنند به گفتن الفاظ متنافر یا دو بار یا سه بار بر وِلا بتوانند گفتن (یا نه) چنانکه این الفاظ است: خواجه تو چه تجارت کنی. کم کس این را سه بار بیک دم تواند گفت که زبانش درنیاویزد و ضد این را که آسان بود گفتن و خوش و روان بود متلایم خوانند. (حدائق السحر فی دقائق الشعر چ مرحوم اقبال ص 87). و رجوع به تنافر شود

لغت نامه دهخدا

متناظر

(مُتَ ظِ)

بریکدیگر نگرنده. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نگرنده یکی مر دیگری را. (ناظم الاطباء) ، مقابله نماینده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مقابل و روبرو. (ناظم الاطباء). و رجوع به تناظر شود

لغت نامه دهخدا

تناحر

(تَ خَلْ لُ)

یکدیگر را کشتن. (زوزنی، یادداشت بخط مرحوم دهخدا) (آنندراج). تناحر القوم علی الامر، همدیگر حریصی کردند بر آن چندانکه قریب شدند که به کشش پیوندند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، همدیگر مقابل شدن هر دو سرای، عدول کردن از راه: تناحروا عن الطریق. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مناحر

(مَ حِ)

جمع واژۀ منحر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (اقرب الموارد). رجوع به منحر شود

لغت نامه دهخدا

متجاسر

گستاخ گردنکش کسی که جسارت ورزد، گردنکش عاصی جمع متجاسرین

معنی متناحر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما