معنی متلطم - جستجوی لغت در جدول جو

متلطم(مُ تَ لَطْ طِ)

لغت نامه دهخدا

ملتطم

موّاج و خروشان

فرهنگ فارسی عمید

متلاطم

در حال خروشیدن و به هم خوردن، دارای تلاطم، کنایه از ناآرام، آشفته

فرهنگ فارسی عمید

ملطم

(مَ طِ)

ملطم البحر، جایی از دریا که امواج در آن می شکند. (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملطم

(مُ لَطْ طَ)

ناکس. (منتهی الارب) (آنندراج). مرد ناکس و لئیم. (ناظم الاطباء). لئیم دورشده از مکارم. (از اقرب الموارد) ، خد ملطم، رخسار سپید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، روی تپانچه زده شده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملطم

(مِ طَ)

ادیم که زیر جامه دان گسترند تا گردآلود نگردد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تلطم

(تَ رُ)

خاکسترگون و تیره رنگ شدن روی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ملتطم

(مُ تَ طِ)

موج بر هم زننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موج متلاطم. (ناظم الاطباء). مواج. متلاطم. پرتلاطم. پرموج. خروشان: با لشکری چون شب مدلهم و دریای ملتطم از کثرت فزون از ریگ بیابان... (جهانگشای جوینی). و رجوع به التطام شود

لغت نامه دهخدا

متلاطم

(مُ تَ طِ)

با همدیگر طپانچه زننده و به یکدیگر لطمه زننده. این لفظ اکثر در صفت دریای شدیدالموج واقع میشود. (آنندراج) (غیاث). با هم طپانچه زننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تلاطم شود، مضطرب و لطمه و صدمه بر همدیگر زننده. (ناظم الاطباء) ، دریای بسیار موج. (ناظم الاطباء). که موجهای آن بایکدیگر خورد (دریا). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متلثم

(مُ تَ لَثْ ثِ)

آن که دهان بند نهد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که بر دهان وی دهان بند باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلثم شود

لغت نامه دهخدا

متلجم

(مُ تَ لَجْجِ)

اسب لجام بسته. (آنندراج) (منتهی الارب). اسب لگام بسته. (ناظم الاطباء). رجوع به تلجم شود

لغت نامه دهخدا

متلدم

(مُ تَ لَدْ دِ)

جامۀ کهنه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جامۀ پاره و دریده. (ناظم الاطباء) ، کفشی که محتاج درپی و وصله شده باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلدم شود

لغت نامه دهخدا

متلطخ

(مُ تَ لَطْ طِ)

آلوده. (غیاث) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آلوده شونده و آلوده. (آنندراج). ناپاک و آلوده و چرکین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطخ و متلتخ شود

لغت نامه دهخدا

متلطط

(مُ تَ لَطْ طِ)

آن که منکر شود حق کسی را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). منکر دین حق. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطط و تلطی شود

لغت نامه دهخدا

متلطع

(مُ تَ لَطْ طِ)

دندان ریخته از پیری. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دندان ریخته و بی دندان از پیری. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطع شود

لغت نامه دهخدا

متلطف

(مُ تَ لَطْ طِ)

بر یکدیگر نرمی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به تلطف شود

لغت نامه دهخدا

متلغم

(مُ تَ لَغْ غِ)

آن که ملاغم جنباند وقت سخن گفتن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). کسی که گرداگرد درون دهان را وقت سخن گفتن می جنباند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلغم شود

لغت نامه دهخدا

متلطی

(مُ تَ لَطْ طی)

آن که انتظار غفلت دشمن کند. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پاسبانی کننده از دشمن. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلطی شود

لغت نامه دهخدا

متلفم

(مُ تَ لَفْ فِ)

آن که روی بند و عمامه بندد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کسی که دهان و بینی را با لفام بپوشاند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تلفم شود

لغت نامه دهخدا

متلوم

(مُ تَ لَوْ وِ)

انتظار و درنگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهسته و با درنگ و شکیبا و صابر. (ناظم الاطباء). رجوع به تلوم شود

لغت نامه دهخدا

متلهم

(مُ تَ لَهَْ هَِ)

به یکبار فروخورنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که میخورد و می بلعدو فرو میبرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلهم شود

لغت نامه دهخدا

مترطم

(مُ تَ رَطْ طِ)

آن که بازدارد پلیدی را. (آنندراج). کسی که خودداری می کند در دفع پلیدی و غایط خود. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترطم شود