معنی متلد در لغت نامه دهخدا

مال کهنه و قدیمی و موروثی. (منتهی الارب) (آنندراج)، مال و دولت و مال موروثی. (ناظم الاطباء)، ستوری که نزد صاحبش زاده یا نتاج داده. (منتهی الارب) (آنندراج). غلام یا ستوری که نزد صاحبش زاده یا نتاج داده باشد، غلامی که از بچگی آورده و آن را تربیت کرده باشند. (ناظم الاطباء)

معنی متلد در لغت نامه دهخدا

خداوند مال کهنه و قدیم. (منتهی الارب) (آنندراج). مال کهن. (مهذب الاسماء). خداوند مال موروثی، خداوند غلام و یا ستوری که در خانه خود شخص زاده شده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ قبل شود

معنی متلد در لغت نامه دهخدا

قدیم و کهنه. (ناظم الاطباء). خلق متلد، خلق قدیم. (آنندراج) (از منتهی الارب)

معنی متلد در لغت نامه دهخدا

گرد آورنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که جمع میکند و گرد می آورد و فراهم میکند. (ناظم الاطباء)، بازدارنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که دفع میکند و باز میدارد و منع میکند. (ناظم الاطباء)

معنی متلد - جستجوی لغت در جدول جو

متلد

لغت نامه دهخدا

متلد

لغت نامه دهخدا

متلد

لغت نامه دهخدا

متلد

لغت نامه دهخدا

مولد

جای ولادت، محل تولد، زادبوم، زمان ولادت

فرهنگ فارسی عمید

متجلد

چابک، دلیر، بی باک

فرهنگ فارسی عمید

متلف

کسی که چیزی را ضایع و نابود می کند، تلف کننده، اسراف کننده

فرهنگ فارسی عمید

متقلد

کسی که امری را بر گردن گرفته، متعهد، مقلد، پیروی کننده

فرهنگ فارسی عمید

مقلد

عالم و پیشوای مذهبی که مردم از او تقلید و پیروی کنند

فرهنگ فارسی عمید

مولد

در زبان عربی ویژگی هر یک از کلمات ساختگی یا غیر عربی

فرهنگ فارسی عمید

متحد

موافق و هماهنگ در عملکرد، یگانه، دارای پیوند

فرهنگ فارسی عمید

مجلد

واحد شمارش کتاب، جلد، جلد شده

فرهنگ فارسی عمید

متبلد

گول و نادان، حیران، سرگردان

فرهنگ فارسی عمید

مقلد

کسی که از دیگری تقلید کند، کسی که قول و عمل کس دیگر را تقلید و پیروی کند

فرهنگ فارسی عمید

متلدد

(مُ تَ لَ ددِ)

آن که چپاراست برگشته نگردد. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متلدد

(مُ تَ لَدْ دَ)

گردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). گردن و عنق. (ناظم الاطباء). یقال: ضربه علی متلدده، ای عنقه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متلدم

(مُ تَ لَدْ دِ)

جامۀ کهنه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جامۀ پاره و دریده. (ناظم الاطباء) ، کفشی که محتاج درپی و وصله شده باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلدم شود

لغت نامه دهخدا

متلدن

(مُ تَ لَدْ دِ)

درنگ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آهسته و دیر و با درنگ. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلدن شود

لغت نامه دهخدا

ملتد

چاره گزیر

فرهنگ لغت هوشیار

متلحد

پناهگاه

فرهنگ لغت هوشیار

مخلد

جاوید و جاویدان، دائم و همیشه

فرهنگ لغت هوشیار

مجلد

صحاف، آنکه کتابها را جلد میکند

فرهنگ لغت هوشیار

متولد

دوستی دارنده، کار پذیرنده، سرکار و مباشر، سازمان و یا کاری را بعهده گیرنده، سرپرست املاک موقوفه

فرهنگ لغت هوشیار

متلص

هموار گرداننده

فرهنگ لغت هوشیار

متلف

مرگ، بیابان، مرگجای جای مرگ تباه کننده از میان برنده به باد دهنده تلف کننده تباه کننده جمع متلفین

فرهنگ لغت هوشیار

متلک

حرف مفت، دری وری، شوخی و مزاح سخن طعنه آمیز ونیش دار

فرهنگ لغت هوشیار

مبلد

زفت، ابر بی باران، پسرس اسپ پسرس آنکه خود را بر زمین زند، بخیل، بی توجه، ابر بی باران، اسبی که در دو سبقت نکند

فرهنگ لغت هوشیار

متقلد

افسار پذیرفته، به گردن گرفته آنکه قلاده بر گردن انداخته، کسی که امری را بعهده گرفته: و از اکابر و متعینان کرمان... که هر دو متقلد منصب قضا بودند... همراه ایشان بودند جمع متقلدین

فرهنگ لغت هوشیار