معنی متقیل - جستجوی لغت در جدول جو

متقیل

لغت نامه دهخدا

متقال

نوعی پارچۀ نخی شبیه کرباس اما ظریف تر از آن

فرهنگ فارسی عمید

متقبل

کسی که کاری را قبول می کند، قبول کننده، پذیرنده، عهده دار

فرهنگ فارسی عمید

متخیل

خیال شده

فرهنگ فارسی عمید

متقال

(مُ تَ قال ل)

کم شمرنده. (آنندراج). آن که کم و اندک می پندارد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متقحل

(مُ تَ قَحْ حِ)

مرد خشک اندام بدحال. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پژمرده وخشک پوست شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقحل شود

لغت نامه دهخدا

متقتل

(مُ تَ قَتْ تِ)

شرمگین و باحیا و ملایم. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آمده برای حاجت. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تقتل شود

لغت نامه دهخدا

متقبل

(مُ تَ قَبْ بِ)

پذیرنده. برگردن گرفته. پذیرفتار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). قبول کننده. آن که کاری را قبول کند: فتوت ایشان بجبر کسیر و فک هر اسیر متقبل و متکفل گشته. (ترجمه تاریخ یمینی). و رجوع به تقبل شود.
- متقبل شدن، پذیرفتن. بپذیرفتن. متعهد شدن. برعهده گرفتن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

متقایل

(مُ تَ یِ)

بایع و مشتری که با هم برآرند بیع را. (آنندراج) (از منتهی الارب). براندازندۀ شرط و پیمان را از قرارداد یکدیگر. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقابل شود

لغت نامه دهخدا

متقال

(مِ)

پارچۀ پنبئین سفید ناکرده که مثقالی نیز گویند. (ناظم الاطباء). قسمی پارچۀ نخی که امروز متقال گویند و آن قماشی نزدیک به کرباس است. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). پارچۀ سفید شبیه به کرباس و لطیف تر از آن. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به متقالی شود

لغت نامه دهخدا

مستقیل

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استقاله. اقاله خواهنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استقاله شود

لغت نامه دهخدا

متفیل

(مُ تَ فَیْ یَ)

بر فیل نشسته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به تفیل شود

لغت نامه دهخدا

متقین

(مُتْ تَ)

جمع عربی متقی در حالت نصبی و جری. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
از صادقین و فا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا وز مستغفرین بیان.
خاقانی.
چون چنین خواهی خدا خواهد چنین
میدهد حق آرزوی متقین.
مولوی.
و رجوع به متقی شود

لغت نامه دهخدا

متقین

(مُ تَ قَیْ یِ)

آراسته شونده و آراسته. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آراسته وزینت داده شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متعیل

(مُ تَ عَیْ یِ)

خرامنده و خمنده و نازنده در رفتار. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعیل شود

لغت نامه دهخدا

متکیل

(مُ تَ کَیْ یِ)

در صف پسین لشکر ایستاده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکیل و تکلی شود

لغت نامه دهخدا

متقیظ

(مُ تَ قَیْ یِ)

آن که در تابستان اقامت کند در جایی. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که میگذراند تابستان را. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تقیظ شود

لغت نامه دهخدا

متفیل

(مُ تَ فَیْ یِ)

رای ضعیف شونده و خطاکننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پرسهو در رأی خود. (ناظم الاطباء) ، فربه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متزیل

(مُ تَ زَیْ یِ)

پراکنده و متفرق شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تزیل شود

لغت نامه دهخدا

متویل

(مُ تَ وَیْ یِ)

دعاکننده برای چیزی که فرود آید. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تویل شود، حقیرکننده و خوارکننده. (ناظم الاطباء) ، نفرین کننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متهیل

(مُ تَ هََ یْ یِ)

ریخته و فرودریده شونده مانند خاک و ریگ وجز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ریخته شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهیل شود

لغت نامه دهخدا

متذیل

(مُ تَ ذَیْ یِ)

بذله پوش. (منتهی الارب) (ازاقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، آن که عمل نفس خود کند. (منتهی الارب) (آنندراج). آن که به هوای نفس خود عمل می کند. (ناظم الاطباء) ، خرامنده. (از منتهی الارب). متکبر و با جلال و عظمت و آن که ذیل وی می روبد زمین را. (از ناظم الاطباء) ، گستاخی نماینده و میل کننده. (از منتهی الارب) ، سایه افکننده. (منتهی الارب). و رجوع به تذیل شود

لغت نامه دهخدا

متخیل

(مُ تَ خَیْ یَ)

زمین پوشیده شده از گیاه و سبزی بسیار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به متخایل و متخایله شود، خیال شده. (فرهنگ فارسی معین) : و آن صورت متخیل اندر وی نشاند. (دانشنامه، از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به تخیل و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

متخیل

(مُ تَ خَیْ یِ)

به فراست دریابنده خیر یا شر را. (آنندراج). کسی که تصور می کند و توهم می نماید خوبی وبدی را. (ناظم الاطباء). خیال کننده، آسمان که مستعد باریدن باشد. (آنندراج). آسمان ابردار، ابر آمادۀ باریدن. (ناظم الاطباء) ، تکبر کننده. (آنندراج). کسی که به گمان وپندار و دروغ تصور بلندی و رفعت را درباره خود نماید. (ناظم الاطباء) ، خیالی و وهمی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تخیل شود

لغت نامه دهخدا

متقیض

(مُ تَ قَیْ یِ)

دیوار ویران و افتنده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دیوار افتادۀ ویران شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقیض و تقوض شود

لغت نامه دهخدا