معنی متقی در فرهنگ فارسی عمید

باتقوا، پرهیزگار، پارسا

معنی متقی در لغت نامه دهخدا

از ’وق ی’، پرهیزگار. (منتهی الارب) (دهار) (آنندراج) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). مؤمن و نمازگزار و زکوه دهنده و کسی که همه واجبات رابجای آورد و مراد از واجبات اعم از آنهائی است که به دلیل قطعی ثابت شده است مانند فرایض، یا به دلیل ظنی. (از تعریفات جرجانی) : و مردم آنجا (شیراز) متقی و جوانمرد باشند. (فارسنامۀ ابن البلخی). و هرگاه که متقی در کار این جهان گذرنده تأملی کندهر آینه مقابح آن را به نظر بصیرت بیند. (کلیله و دمنه). و متقیان و مصلحان پای در دامن امن و عافیت نهادند. (سندبادنامه). در مواضی ایام دهقانی بوده است صاین و متدین و متورع و متقی. (سندبادنامه ص 129).، می بلرزد عرش از مدح شقی، بدگمان گردد ز مدحش متقی.، مولوی.، جمله رندان چونکه در زندان بوند، متقی و زاهد و حق خوان بوند.، مولوی.، ای متقی گر اهل دلی دیده ها بدوز، کایشان بدل ربودن مردم معینند.، سعدی.، طایفه ای سماع را مدعیند و متقی، زمزمه ای بیار خوش تا بدوند ناخوشان.، سعدی

معنی متقی در لغت نامه دهخدا

المتقی لله. المتقی بالله. ابراهیم بن المقتدربالله. بیست و یکمین خلیفۀ عباسی مکنی به ابواسحاق (297- 357 هجری قمری). وی بعد از برادرش الراضی بالله (329 هجری قمری) به خلافت رسید و چهار سال خلیفه بود و کارها در عهد او مضطرب شد. ’توزون’ از امراء دیلم بر او استیلا یافت (331 هجری قمری). متقی چون آن حال بدید با اهل و خواص به موصل رفت. توزون به متقی کس فرستاد و سوگندان مؤکد خورد که از وی هیچ مکروهی به متقی نرسد. متقی به بغداد بازگشت و توزون که با مستکفی همدست شده بود متقی را در بند کشید و دردیدگان او میل کشید و او را کور ساخت. (333 هجری قمری) و متقی تا پایان عمر دربغداد بسر برد. و رجوع به اعلام زرکلی و تجارب السلف و تاریخ گزیده و کامل ابن اثیر ج 8 ص 142، 147، 148 و عیون الانباء ص 224 و عقدالفرید ج 4 ص 252 و ج 5 ص 409 و تاریخ الخلفاء ص 261 و الاوراق و النقود شود

معنی متقی در فرهنگ لغت هوشیار

پرهیزکار، مومن و نماز گزار

معنی متقی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پاکدامن، پرواپیشه، پروادار، خویشتن دار، پرهیزگار، تقواپیشه، خداترس، زاهد، مومن، متورع، متضاد: فاسق، ناپرهیزگار، نامتقی

معنی متقی - جستجوی لغت در جدول جو

متقی

فرهنگ فارسی عمید

متقی

لغت نامه دهخدا

متقی

لغت نامه دهخدا

متقی

فرهنگ لغت هوشیار

متقی

فرهنگ فارسی معین

متقی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

منتقی

برگزیده، انتخاب شده، منتخب

فرهنگ فارسی عمید

اتقی

پرهیزکارتر، پارساتر، حفظ کننده تر

فرهنگ فارسی عمید

متوقی

پرهیز کننده، آگاه و هوشیار

فرهنگ فارسی عمید

مترقی

دارای گرایش به پیشرفت، پیشرفته، دارای حرکت رو به بالا

فرهنگ فارسی عمید

متقیل

(مُ تَ قَیْ یِ)

آن که در نیمروز شراب خورد. (آنندراج). آن که در نیمروز می خوابد یا شراب میخورد، مشابه و مانند، آب فراهم آمده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تقیل شود

لغت نامه دهخدا

متقیظ

(مُ تَ قَیْ یِ)

آن که در تابستان اقامت کند در جایی. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که میگذراند تابستان را. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تقیظ شود

لغت نامه دهخدا

متقیح

(مُ تَ قَیْ یِ)

جراحت ریمناک. (آنندراج). زخم ریمناک. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تقیح شود

لغت نامه دهخدا

متقیض

(مُ تَ قَیْ یِ)

دیوار ویران و افتنده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دیوار افتادۀ ویران شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقیض و تقوض شود

لغت نامه دهخدا

متقید

(مُ تَ قَیْ یِ)

خویشتن را بند کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب). کسی که خود را ضبط میکند و باز میدارد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تقید شود، با سعی و کوشش، زحمتکش. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متقین

(مُ تَ قَیْ یِ)

آراسته شونده و آراسته. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آراسته وزینت داده شده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متقین

(مُتْ تَ)

جمع عربی متقی در حالت نصبی و جری. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
از صادقین و فا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا وز مستغفرین بیان.
خاقانی.
چون چنین خواهی خدا خواهد چنین
میدهد حق آرزوی متقین.
مولوی.
و رجوع به متقی شود

لغت نامه دهخدا

متقفی

دنباله رو

معنی متقی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما