معنی متفجس - جستجوی لغت در جدول جو

متفجس

لغت نامه دهخدا

متفجع

دردمند از سختی و بلا، مصیبت زده

فرهنگ فارسی عمید

متفرس

کسی که از علامت ها و نشانه ها به چیزی پی می برد، باهوش

فرهنگ فارسی عمید

متنجس

نجس شونده، ناپاک

فرهنگ فارسی عمید

متفجر

(مُ تَ فَجْ جِ)

آب روان و جاری. (ناظم الاطباء). آب روان گردنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، صبح روشن، جوانمرد و با سخاوت. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفجر شود

لغت نامه دهخدا

متفجع

(مُ تَ فَجْ جِ)

دردمند از سختی و بلا و اندوه. (ناظم الاطباء). دردمند شونده از سختی و اندوه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفجع شود

لغت نامه دهخدا

متفرس

(مُ تَ فَرْ رِ)

تحصیل دانش نماینده بواسطۀ نشان و علامت. (ناظم الاطباء). داننده بعلامت و نشان. (آنندراج) (از منتهی الارب). آن که مطلبی را از راه علامت و نشانه دریابد: و متفرسان نجوم و متکیسان طب. (ترجمه محاسن اصفهان ص 125). و رجوع به تفرس شود، حکم کننده. (ناظم الاطباء). حکم کننده از روی علامت و صور ظاهری. (از فرهنگ جانسون) ، قیافه دان. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، کسی که در سواری خود را ماهر مینمایاند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفرس شود، آن که ادعای فارسی میکند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متعجس

(مُ تَ عَجْ جِ)

متکبر. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). متکبر و خودبین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعجس شود

لغت نامه دهخدا

متهجس

(مُ تَ هََ جْ جِ)

نان فطیر ناخواسته یعنی بی خمیر. (آنندراج) (از منتهی الارب). خبز متهجس، یعنی نان فطیر که خمیر آن نرسیده باشد و متهجش با شین مصحف این کلمه است. (از اقرب الموارد). نان فطیر که خمیر آن برنیامده باشد. (ناظم الاطباء). نان فطیر که خمیر آن تخمیر نشده باشد. (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

متنجس

(مُ تَ نَجْ جِ)

ناپاک. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آلوده و ناپاک. (ناظم الاطباء). نجس شده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به تنجس شود

لغت نامه دهخدا

متمجس

(مُ تَ مَجْ جِ)

مجوسی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مجوسی و آتش پرست شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تمجس شود

لغت نامه دهخدا

متوجس

(مُ تَ وَجْ جِ)

آن که گوش دارد به آواز نرم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که گوش میدهد و میشنودآواز نرم را. (ناظم الاطباء). و رجوع به توجس شود