معنی متضویٔ - جستجوی لغت در جدول جو

از ’ک ف ء’، ناو ناوان رونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). با شوکت و حشمت و کسی که با عظمت و بزرگواری راه میرود. (ناظم الاطباء). رجوع به تکفؤ شود

لغت نامه دهخدا

متکشیٔ

(مُ تَ کَشْ شِءْ)

از ’ک ش ء’، کسی که گوشت خشک میخورد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تکشؤ شود

لغت نامه دهخدا

متضایف

(مُ تَ یِ)

با همدیگر نسبت دارنده. (غیاث) (آنندراج) ، نزدیک به کنار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) ، رودبار تنگ. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تضایف شود

لغت نامه دهخدا

متضایق

(مُ تَ یِ)

با هم تنگی کننده. (آنندراج) (غیاث) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تنگ در خلق و در جای. (ناظم الاطباء). و رجوع به تضایق شود

لغت نامه دهخدا

متمریٔ

(مُ تَ مَرْ رِءْ)

به تکلف مردمی کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ادعای مردمی و ملاطفت کننده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمرؤ شود

لغت نامه دهخدا

متکمیٔ

(مُ تَ کَمْ مِ ءْ)

آنچه زمین را بپوشاند و دیده نشود، کسی که ناپسند و ناخوش دارد چیزی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکمؤ شود

لغت نامه دهخدا

متقریٔ

(مُ تَ قَرْ رِءْ)

از ’ق رء’، مرد عابد و پارسا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متجشیٔ

(مُ تَ جَشْ شِءْ)

آروغ دهنده. (آنندراج). آروغ زننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تجشؤ شود

لغت نامه دهخدا

متجزیٔ

(مُ تَ جَزْ زِءْ)

پاره پاره شده و جزء جزء شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پسنده و راضی و خشنود. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مساویٔ

(مَ وِءْ)

مساوی. بدیها. (اقرب الموارد). رجوع به مساوی شود

لغت نامه دهخدا

متهزیٔ

(مُ تَ هََ زْ زِءْ)

فسوس کننده و استهزأکننده و طعنه زننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهزؤ شود

لغت نامه دهخدا

متلمیٔ

(مُ تَ لَمْمِ ءْ)

برگزیننده برای خود. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، زمینی که فراگیرد و پوشد، مأخوذ از ’لماء’. (آنندراج) (از منتهی الارب). پوشندۀ زمین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تلمؤ شود

لغت نامه دهخدا

متمسیٔ

(مُ تَ مَسْ سِءْ)

جامۀ کهنه و دریده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمسؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوضیٔ

(مُ تَ وَضْ ضِءْ)

وضو کننده نماز را. (آنندراج). کسی که قبل از نماز شستشو میکند و وضو میگیرد. (ناظم الاطباء). و رجوع به توضؤ و متوضاء شود

لغت نامه دهخدا

متذییٔ

(مُ تَ ذَیْ یِ ءْ)

گوشت جدا شده از استخوان به فساد خون و جز آن. (آنندراج) (از منتهی الارب). گوشت فاسد و تباه شده که از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) ، روی آماسناک. (آنندراج). روی آماسیده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، گوشت نیک پخته شده که بخوبی از استخوان جدا گردد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تذیؤ شود

لغت نامه دهخدا

متدنیٔ

(مُ تَ دَنْ نِءْ)

از ’د ن ء’، برانگیزنده بر فرومایگی، مأخوذ از دناء. (آنندراج). آن که برانگیزاند و مجبور کند کسی را بر فرومایگی و دونی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متدریٔ

(مُ تَ دَرْ رِءْ)

از ’درء’، دست ظلم دراز کننده. (آنندراج). جابر و ستمگر. (ناظم الاطباء) ، گستاخ و بی ادب، کسی که خود را پنهان می کند برای فریب دادن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تدرؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهییٔ

(مُ تَ هََ یْ یِءْ)

آماده و مهیا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تهیؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهنیٔ

(مُ تَ هََ نْ نِءْ)

گوارنده شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خوراک گوارنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهنؤ شود

لغت نامه دهخدا

متهمیٔ

(مُ تَ هََ مْ مِءْ)

جامۀ شکافته وکهنه. (آنندراج) (از منتهی الارب). جامۀ کهنه و فرسوده و دریده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تهمؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوکیٔ

(مُ تَ وَکْ کِ ءْ)

تکیه نماینده. (آنندراج) (از منتهی الارب). تکیه کننده بر عصا. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوطیٔ

(مُ تَ وَطْ طِءْ)

آن که زیر پا سپرد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در زیر پای سپرده وپایمال شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به توطؤ شود

لغت نامه دهخدا

متوزیٔ

(مُ تَ وَزْ زِءْ)

مشک پر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به توزؤ شود

لغت نامه دهخدا

متنشیٔ

(مُ تَ نَشْ شِءْ)

کسی که ابتدا بر میخیزد و میرود از پی حاجت خود. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشؤ شود

لغت نامه دهخدا

متودیٔ

(مُ تَ وَدْ دِءْ)

آن که منقطع گردد و پنهان شود اخبار بروی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خبر پوشیده و پنهان و ضبط کرده شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تودؤ شود

لغت نامه دهخدا

متملیٔ

(مُ تَ مَلْ لِءْ)

انباشته و پر شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تملؤ شود

لغت نامه دهخدا

مستضیٔ

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استضاءه. نورخواهنده از چیزی. (اقرب الموارد). روشنی خواهنده. روشنی خواه:
ضوء جان آمد نماید مستضی
لازم و ملزوم و باقی مقتضی.
مولوی (مثنوی).
، مشورت کننده. (اقرب الموارد). رجوع به استضاءه شود

لغت نامه دهخدا

مرتضوی

مرتضوی در فارسی: وابسته به مرتضی علی (ع) منسوب به مرتضی (عموما)، منسوب به مرتضی (علی) ع: سادات مرتضوی

فرهنگ لغت هوشیار

مرتضوی

((مُ تَ ضَ))

منسوب به مرتضی (عموماً)، منسوب به مرتضی علی (ع)

فرهنگ فارسی معین

معنی متضویٔ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما