معنی مستضیٔ مستضیٔ (مُ تَ) نعت فاعلی از استضاءه. نورخواهنده از چیزی. (اقرب الموارد). روشنی خواهنده. روشنی خواه: ضوء جان آمد نماید مستضی لازم و ملزوم و باقی مقتضی. مولوی (مثنوی). ، مشورت کننده. (اقرب الموارد). رجوع به استضاءه شود لغت نامه دهخدا
