معنی متشنج در فرهنگ فارسی عمید

دارای تشنج، لرزان، دارای هرج و مرج و آشوب، ناآرام

معنی متشنج در لغت نامه دهخدا

پوست درکشیده و ترنجیده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بانورد. چین خورده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عضو درکشیده و متقلص شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشنج شود، آن که بر اثر سرما یا علتی دیگر بلرزد. لرزان. (فرهنگ فارسی معین)، در تداول امروزی بهم خوردگی وضع اجتماعی را گویند: دیروز بعلت... مجلس متشنج شد. یا شهر پاریس به علت اعتصاب کارگران متشنج شد

معنی متشنج در فرهنگ لغت هوشیار

پوست در کشیده و ترنجیده، لرزان

معنی متشنج در فرهنگ فارسی معین

لرزان، لرزنده، دارای تشنج

معنی متشنج در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آشوب زده، بحرانی، پرتلاطم، تشنج زا، تشنج وار، متلاطم، لرزان، لرزنده، متضاد: آرام

معنی متشنج - جستجوی لغت در جدول جو

متشنج

فرهنگ فارسی عمید

متشنج

لغت نامه دهخدا

متشنج

فرهنگ لغت هوشیار

متشنج

فرهنگ فارسی معین

متشنج

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مشنج

مگس سبز رنگ، مژمژ

فرهنگ فارسی عمید

تشنج

در هم کشیده شدن، ترنجیده شدن، کشیده شدن اعضای بدن، ترنجیدگی، در پزشکی انقباضات غیر ارادی عضلات که ناشی از تحریکات غیرعادی مغز است و گاه باعث بیهوشی می شود

فرهنگ فارسی عمید

متشنع

(مُ تَ شَنْ نِ)

بر اسب سوار شونده. (آنندراج) سوار شدۀ بر اسب. (ناظم الاطباء) ، سلاح درپوشنده. (آنندراج). سلاح پوشیده و آمادۀ جنگ. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشنع شود

لغت نامه دهخدا

تشنج

(اِ تِ)

انجوغ گرفتن. (تاج المصادر بیهقی). درکشیدگی و ترنجیدگی پوست. یقال: تشنج جلده، ای تقبض. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کشیده شدن عضو که از حرکت انبساطی بازماند، خواه از برودت، خواه از یبوست. (غیاث اللغات) (آنندراج). بهم بازآمدن و کوتاه شدن عضله ها و عصب ها باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). تقلصی است که بر عصب عارض گردد و مانع انبساط اعضاء شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از بحر الجواهر) :
بود کمپیری نودساله کلان
پرتشنج روی و رنگش زعفران.
مولوی.
از تشنج رو چو پشت سوسمار
رفته نطق و طعم دندانها ز کار.
مولوی.
برف گشته موی همچون پرّ زاغ
وز تشنج روی گشته داغ داغ.
مولوی.
، لرزیدن. (فرهنگ فارسی معین) ، در فارسی معاصر بهم ریختگی، هیجان وآشوب را گویند: بازار متشنج است. اوضاع متشنج است. اوضاع دچار تشنج شده. و رجوع به متشنج شود

لغت نامه دهخدا

متبنج

(مُ تَ بَنْ نِ)

آن که می نازد به نجابت و اصالت خود. (ناظم الاطباء) و رجوع به تبنج شود

لغت نامه دهخدا

مشنج

(مُ شَنْ نَ)

ترنجیده شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متهنج

(مُ تَ هََ نْ نِ)

جنین جنبش نماینده. (از ناظم الاطباء). و رجوع به تهنج شود

لغت نامه دهخدا

متغنج

(مُ تَ غَنْنِ)

زنان با ناز و کرشمه. (ناظم الاطباء) (ازفرهنگ جانسون). ناز و کرشمه نماینده. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغنج شود

لغت نامه دهخدا

متشنف

(مُ تَ شَنْ نِ)

گوشواره نهنده خود را. (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آراسته شدۀ با گوشواره. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشنف شود

لغت نامه دهخدا

متشنن

(مُ تَ شَنْ نِ)

کهنه. (آنندراج). کهنه و فرسوده. (ناظم الاطباء) ، ترنجیده. (از آنندراج). درهم کشیده و ترنجیده و خشک شده و چین دار شده و کوتاه شده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشنن شود

لغت نامه دهخدا

مشنج

(مُ شَ)

نوعی از غله باشد که آن را به هندی کلاو و کراو گویند. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (آنندراج) (جهانگیری). نوعی از غله. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مشنج

(مِ شَ)

مگسی باشد سبزرنگ که چون بر گوشت نشیند گوشت را گنده کند و کرم در آن افتد. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری). مگس سبزرنگ که بر گوشت نشیند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا