معنی مترزن - جستجوی لغت در جدول جو

مترزن

لغت نامه دهخدا

(مُ تَ شَزْ زِ)

آمادۀ چیزی. (منتهی الارب). برپا و آماده شونده جهت خصومت. (آنندراج). مهیا و آماده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بزرگ و درشت. (منتهی الارب). هنگفت و درشت. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، حریف در منازعت. (منتهی الارب). و رجوع به تشزن شود

لغت نامه دهخدا

مرزن

(مَ زَ)

موش. (برهان قاطع). در مرزنگوش و مرزن آباد که قریه ای است در حوالی چالوس با موش های بزرگ و فراوان ’مرزن’ باقی مانده است. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به مرز و نیز رجوع به مرزنگوش شود

لغت نامه دهخدا

متزن

(مُتْ تَ زِ)

از ’وزن’، سنجیده گیرنده. (آنندراج). گیرندۀ پول سنجیده و وزن شده و یا شمرده شده. (ناظم الاطباء) ، شعر سنجیده. (آنندراج). شعر موزون و راست و درست. (ناظم الاطباء). و رجوع به اتزان شود

لغت نامه دهخدا

مترز

(مَ رِ)

سپر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

مترز

(مُ رِ)

دوندگی که سخت کند گوشت اسب را. (آنندراج). هر چیز که صلب و سخت کند مانند دوندگی که گوشت اسب را سخت می کند. (ناظم الاطباء) ، سخت کننده خمیر را. (آنندراج). زنی که خمیر سفت و سخت می سازد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترزن

(اِ تِ)

وقار پیدا کردن در چیزی و ثبات ورزیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترزن

(تْرِ / تِ رِ زِ)

از شهرهای یونان قدیم واقع در ساحل شرقی شبه جزیره پلوپونز بر جنوب یونان. و رجوع به ایران باستان ج 1 ص 801 و اعلام تاریخ تمدن قدیم فوستل دو کولانژ ترجمه نصرالله فلسفی شود

لغت نامه دهخدا

مهرزن

(دَسِ)

آنکه اثر مهر بر کاغذ پدیدار می آورد. که مهر می کند. که ممهور می سازد. که مهر بر کاغذ یا بر چیزی می زند، طابع. طباع. (منتهی الارب). چاپچی. چاپ کننده. باسمه کننده

لغت نامه دهخدا

متمزن

(مُ تَ مَزْ زِ)

عادت شده و خوی گرفته. (ناظم الاطباء). خوی کننده به چیزی، به سر خود رونده، به تکلف جوانمردی کننده، افزونی کننده بر کسی. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مترقن

(مُ تَ رَقْ قِ)

زنی که خضاب کند به حنا یا به زعفران. (آنندراج). خضاب کرده به حنا و یا زعفران. (ناظم الاطباء). فی الحدیث: ثلاثه لا تقربهم الملئکه المترقن، ای المتلطخ بالزعفران. (منتهی الارب). و رجوع به ترقن شود

لغت نامه دهخدا

مترکن

(مُ تَ رَکْ کِ)

استوار. (آنندراج). ثابت و استوار و محکم و برقرار. (ناظم الاطباء) ، صاحب وقار. (آنندراج). باوقار و ساکن. (ناظم الاطباء). و رجوع به ترکن شود

لغت نامه دهخدا

مترنن

(مُ تَ رَنْ نِ)

صدادار و بانگ دار، آواز کننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متحزن

(مُ تَحَزْ زِ)

اندوهگین. (آنندراج). دلتنگ و غمگین و اندوهگین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحزن شود