معنی متحدث در لغت نامه دهخدا

سخن گوینده. (آنندراج). بیان کننده. (ناظم الاطباء) :، شهری متحدثان حسنت، الا متحیران خاموش.، سعدی.، و رجوع به تحدث شود، مورخ و راوی اخبار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)، هر چیزی که از نو پدید آید. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تحدث و مادۀ بعد شود

معنی متحدث در لغت نامه دهخدا

جای سخن گفتن. (آنندراج) (از اقرب الموارد). موضع اجتماع مردمان برای گفتگو و سؤال و جواب. (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل و تحدث شود

معنی متحدث در فرهنگ لغت هوشیار

سخن گوینده، بیان کننده

معنی متحدث - جستجوی لغت در جدول جو

متحدث(مُ تَ حَدْ دِ)

لغت نامه دهخدا

متحدث(مُ تَ حَدْ دَ)

لغت نامه دهخدا

متحدث

فرهنگ لغت هوشیار

محدث

(پسرانه)

گوینده سخن، آنکه احادیث پیشوایان دینی را بیان می کند

فرهنگ نامهای ایرانی

مستحدث

تازه به وجودآمده، نو، جدید

فرهنگ فارسی عمید

محدث

کسی که حدیث نقل کند، کسی که سخنان پیغمبر را روایت کند، عالم به علم حدیث

فرهنگ فارسی عمید

متحد

موافق و هماهنگ در عملکرد، یگانه، دارای پیوند

فرهنگ فارسی عمید

محدث

مقابل قدیم
در فلسفه چیزی که تازه پیدا شده
در فقه ویژگی آنچه در کتاب، سنت و اجماع معروف نباشد

فرهنگ فارسی عمید

تحدث

حدیث کردن، سخن گفتن، خبر دادن

فرهنگ فارسی عمید

متحدر

(مُ تَ حَدْ دِ)

فرودآینده. (آنندراج). فرودشونده، مانند آب از ابرو اشک از چشم. (ناظم الاطباء) و رجوع به تحدر شود

لغت نامه دهخدا

مستحدث

(مُ تَ دَ)

نعت مفعولی از استحداث. چیز نو پیدا کرده شده. (غیاث) (آنندراج). نوآورده و نویافته. (ناظم الاطباء). خبر و امثال آن که آن را نو و جدید یابند. (اقرب الموارد) ، آغاز شده و ابداع گشته. (اقرب الموارد). رجوع به استحداث شود

لغت نامه دهخدا

متحاث

(مُ تَ حاث ث)

برانگیزاننده بعضی را بربعضی، یکدیگر را به میل حیات بخشنده وزندگانی دهنده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متحادث

(مُ تَ دِ)

با هم سخن گوینده. (از آنندراج). با یکدیگرسخن گوینده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحادث شود

لغت نامه دهخدا

متحدب

(مُ تَ حَدْ دِ)

مهربانی کننده بر کسی. (آنندراج). نیک خواه و مهربان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحدب و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مستحدث

(مُ تَ دِ)

نعت فاعلی از مصدر استحداث. چیز نو پیدا کننده. (غیاث) (آنندراج). از نو پیدا کننده. (ناظم الاطباء). نو و جدید یابندۀ خبر و امثال آن، آغازکننده. ابداع کننده. (اقرب الموارد). رجوع به استحداث شود

لغت نامه دهخدا

متحدس

(مُ تَ حَدْ دِ)

تفحص اخبار کننده. (آنندراج). پرسنده و تفحص کننده و جستجو نماینده. (از ناظم الاطباء). و رجوع به تحدس شود

لغت نامه دهخدا

متحدی

(مُ تَ حَدْ دی)

برابری کننده در کاری. (از منتهی الارب) (آنندراج). معتدل و میانه رو. (از فرهنگ جانسون) ، پارسا و پرهیزگار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تحدی شود

لغت نامه دهخدا

متحنث

(مُ تَ حَنْ نِ)

توبه کننده از گناه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که پرهیز می کند از گناه و دفع می کند گناه را. (ناظم الاطباء) ، کسی که ترک می کند بت پرستی را و گوشه می گیرد از آن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا