معنی متجنث - جستجوی لغت در جدول جو

متجنث(مُ تَ جَنْ نِ)

لغت نامه دهخدا

متجنب

دوری کننده، پرهیزکننده

فرهنگ فارسی عمید

متنجث

(مُ تَ نَجْ جِ)

بازکاونده. (آنندراج) (منتهی الارب). بازکاونده و تفحص کننده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تنجث شود

لغت نامه دهخدا

متجنب

(مُ تَ جَنْ نِ)

دور شونده. (آنندراج). آن که پرهیز می کند و حذر می نماید. (ناظم الاطباء). کسی که برمی گرددو دست می کشد از کسی و یا چیزی. (ناظم الاطباء). دوری کننده و احتراز کننده. (از فرهنگ جانسون) ، جنب شده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجنب شود

لغت نامه دهخدا

متجنح

(مُ تَ جَنْ نِ)

اعتماد کننده بردو کف دست در سجده و گشاده دارنده و هر دو بازو را. (آنندراج) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تجنح شود

لغت نامه دهخدا

متجند

(مُ تَ جَنْ نِ)

در زمرۀ لشکریان درآینده، لشکری. ج، متجندین. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به تجند و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

متجنن

(مُ تَ جَنْ نِ)

خود را دیوانه وانماینده و دیوانه گردنده. (آنندراج). دیوانۀ خشمناک و ظاهراً دیوانه. (ناظم الاطباء). و رجوع به تجنن شود

لغت نامه دهخدا

متجنی

(مُ تَ جَنْ نی)

منسوب کننده کسی را به گناهی که نکرده است. (آنندراج). تهمت زنندۀ گناه به کسی. (ناظم الاطباء) ، میوه چیننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متخنث

(مُ تَ خَنْ نِ)

دوتاه و شکسته و دو تا و خمیده. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، نرم و ملایم و آن که مانند زن نرم و ملایم سخن گوید. (ناظم الاطباء). و رجوع به تخنث شود

لغت نامه دهخدا

متحنث

(مُ تَ حَنْ نِ)

توبه کننده از گناه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که پرهیز می کند از گناه و دفع می کند گناه را. (ناظم الاطباء) ، کسی که ترک می کند بت پرستی را و گوشه می گیرد از آن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

تجنث

(اِ مَ)

نسبت دادن خود را بسوی غیر اصل خود، دروا کردن مرغ بازوی (بال) خود را و نشستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)، به خود پنهان ساختن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)، مهربان شدن بر کسی و دوست داشتن او. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا